۳ نتیجه برای استرپتوزوتوسین
سجاد نیکخواه، حسین سازگار، نوشا ضیاء جهرمی،
جلد ۲۶، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به آمار بالای دیابت در ایران و جهان و همچنین به علت عوارض جانبی کمتر گیاهان دارویی نسبت به داورهای صنعتی و شیمیایی در این مطالعه به بررسی اثر ماده مؤثر گیاه خار مریم (سیلی‌مارین) بر بیان ژن pax۴ برای تکوین و بازسازی سلولهای بتای پانکراس است پرداخته شد.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع بنیادی و روش آن تجربی است و ۴۲ سر رت نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی انتخاب و به ۷ گروه شش‌تایی تقسیم شدند. رتهای دیابتی با ماده استرپتوزوتوزسین دیابتی شدند و هر ده روز یک بار میزان قند خون ناشتای آنها سنجیده شد و پس از پایان دوره رتها با داروی بیهوشی، بی‌هوش و تشریح شدند. مقداری از بافت پانکراس جدا سازی و برای بررسی بیان ژن pax۴ به روش Real Time RT PCR استفاده شد.
یافته‌ها: ماده مؤثره سیلی‌مارین باعث کاهش معنیدار قند خون در همه گروههای بیمار دریافتکننده این دارو (C، D، E، F) بود. این دارو باعث افزایش معنیدار میزان بیان ژن pax۴ در گروههای دریافتکننده دوزهای mg/kg ۱۵۰ و۱۰۰ سیلی‌مارین (D، E) نسبت به گروه شاهد دیابتی (B) و سایر گروههای بیمار دریافتکننده داروهای سیلی‌مارین و متفورمین شد (۰۵/۰p˂). این افزایش بیان ژن وابسته به دوز نبوده و در گروه دریافت‌کنندهی دوز mg/kg ۱۵۰ سیلی‌مارین (E) نسبت به گروه mg/kg ۱۰۰ (D) میزان بیان کمتر است.
نتیجه‌گیری: ماده مؤثره سیلی‌مارین باعث افزایش معنیدار بیان ژن pax۴ شد که این ژن یکی از ژن های ترمیم و بازسازی سلولهای بتا است و باعث بهبود و بازسازی سلولهای بتا و جزایر لانگرهانس پانکراس میشود.
مریم اردشیری، نوشا ضیاء جهرمی،
جلد ۲۶، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین Pdx۱ یک فاکتور رونویسی است که در تکوین پانکراس و تنظیم بیان ژن انسولین نقش کلیدی دارد و هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ماده مؤثر چارانتین بر درمان بیماری دیابت و افزایش بیان ژن Pdx۱ در دیابت است که این ژن یک ژن کلیدی در رونویسی از پانکراس می‌باشد.
روش کار: در مطالعه تجربی حاضر تعداد ۴۲ سر رت نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۷ گروه شاهد سالم، شاهد دیابتی، کنترل متفورمین، کنترل چارانتین ۱۵۰ میلیگرم بر کیلوگرم و سه گروه دریافتکننده ماده مؤثر چارانتین با دوز (۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. همه گروه به جز گروه شاهد و کنترل چارانتین، با ماده شیمیایی استرپتوزوتوسین با تزریق درون صفاقی دیابتی شدند. پس از آن به مدت چهار هفته ماده مؤثر چارانتین را دریافت کردند. در پایان داده‌ها مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: با توجه به داده‌های به‌دست‌آمده می‌توان دریافت که کمترین میزان بیان مربوط به گروه دیابتی (C) و بیشترین میزان بیان بین گروههای دریافتکننده دوزهای مختلف چارانتین مربوط به دوز ۱۰۰ (F) بود و همچنین کمترین دوز دریافتی در گروه E (۵۰) مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: طبق شواهد می‌توان نتیجه گرفت افزایش بیان ژن Pdx۱ وابسته به دوز نبوده است. پس از ایجاد دیابت در گروههای بیمار به شدت افت پیدا کرده و بعد از استفاده از چارانتین و داروی متفورمین تا حدودی این کاهش بیان جبران شده است.
مریم سلیمی بنی، حسین سازگار، نوشا ضیاء جهرمی،
جلد ۲۷، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: ژن PAX۴ فاکتورهای رونویسی حیاتی را برای تکوین و تمایز سلولی رمزگذاری میکنند. PAX۴ برای تولید اجداد سلولی جزایر پانکراس و تمایز آنها به سلولهای بتا ضروری است. عملکرد صحیح این ژن نه تنها در تکوین بلکه در بقا و ترمیم سلولهای بتا نیز ضروری است و جهش‌های موجود در آن با دیابت نوع یک و دو همراه است. در همین راستا مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تیمول بر بیان ژن PAX۴ در موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین طراحی و اجرا شد.
روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی ۴۲ سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در ۷ گروه شش تایی توزیع شدند. گروه A: گروه شاهد سالم، گروه B: هر سه روز یک بار طی یک ماه در هر نوبت ۱۶۰ میلیگرم بر کیلوگرم تیمول به صورت گاواژ دریافت میکنند، گروه C: دیابتی شده با استرپتوزوتوسین است و گروه کنترل منفی (شاهد دیابتی)، گروه D: داروی کاهنده ی قند خون (متفورمین) به مقدار ۸۰ میلی گرم برکیلو گرم به صورت گاواژ دریافت میکنند، گروه E و G و F گروه تیمار هستند که به ترتیب ۴۰، ۸۰ و ۱۶۰ میلی گرم بر کیلو گرم تیمول به صورت گاواژ دریافت میکنند. جهت بررسی تغییر بیان ژن PAX۴ از تکنیک Real Time – PCR استفاده شد. آنالیز اطلاعات مربوطه با استفاده از نرمافزار SPSS V,۲۲صورت گرفت و از آزمون آنالیز واریانس جهت مقایسه آماری نمونه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: مطالعه حاضر نشان داد که بیان ژن PAX۴ در موش‌های دیابتی تیمار شده با دوزهای مختلف تیمول دارای تفاوت معنی داری نسبت به گروه دیابتی شاهد می‌باشد (۰۰۱/۰>p). بنابراین استفاده از ماده مؤثره تیمول سبب افزایش بیان ژن PAX۴ در سلولهای بتای پانکراس در رتهای دیابتی شده که این افزایش بیان به صورت وابسته به دوز بود.
نتیجه‌گیری: تیمول میتواند با افزایش بیان PAX۴ و کاهش غلظت گلوکز خون به بهبود بیماری در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در نظر گرفته شود.
