۳ نتیجه برای اختلال هویت جنسیتی
زهرا شیری، سید سلیمان حسینی نیک، آرمین محمودی،
جلد ۲۹، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: اختلال هویتجنسی یک وضعیت نادر است که در آن افراد هویتجنسی خود را با آنچه ظاهر آن نشان میدهد نامتجانس احساس میکنند و موجب پریشانی یا اختلال اساسی در کارکرد اجتماعی، شغلی و سایر زمینههای مهم میشود. پژوهش حاضر به هدف اثربخشی واقعیتدرمانی بر انزوای اجتماعی بیماران اختلال هویتجنسی انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویتجنسی مراجعهکننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ که اختلال آنها از طریق پزشک قانونی محرز شده بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آنها به صورت هدفمند از بین ۱۹۵ نفر تعداد ۳۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (۱۹۸۰) از هر دو گروه گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش واقعیتدرمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجدداً پرسشنامه انزوای اجتماعی پس از آموزش واقعیتدرمانی انجام شد و در پیگیری ۳ ماهه نیز تکرار شد و دادهها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.
یافته ها: در مولفه کاهش تنهایی گروه کنترل با گروه مداخله واقعیتدرمانی در سطح معنیداری ۰۱/ تفاوت معنیدار دیده شد لذا رویکرد واقعیتدرمانی تاثیرگذار بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد واقعیتدرمانی میتواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.
زهرا شیری، سید سلیمان حسینی نیک، آرمین محمودی،
جلد ۳۰، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: درمان بزرگسالانی که خود را تراجنسیتی می‌شناسند میتواند شامل روان درمانی برای وارسی مسائل جنسیتی، درمان هورمونی و درمان جراحی باشد. لذا، هدف مطالعه مقایسه اثربخشی واقعیتدرمانی و اسکیما تراپی گروهی بر مهارت‌های ارتباط بین فردی بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسیتی میباشد.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویتجنسی مراجعهکننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹که اختلال آنها از طریق پزشک قانونی محرز شده، بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آنها به صورت هدفمند از بین ۱۹۵ نفر تعداد ۳۰ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسش نامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (۱۹۸۰) از هر دو گروه گرفته شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش واقعیتدرمانی و اسکیما تراپی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجددا پرسش نامه مهارت های ارتباطی پس از آموزش واقعیتدرمانی و اسکیما تراپی انجام شد و در پیگیری ۳ ماهه نیز تکرار شد و دادهها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.
یافته ها: در مولفه کاهش تنهایی گروه کنترل با گروه مداخله واقعیتدرمانی و اسکیما تراپی در سطح معنیداری ۰۱/۰ تفاوت معنیدار دیده شد؛ لذا، رویکرد واقعیتدرمانی تاثیرگذار بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد واقعیتدرمانی میتواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.
زهرا شیری، سید سلیمان حسینی نیک، آرمین محمودی،
جلد ۳۰، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: رواندرمانی بهترین راهکار برای کاهش عوارض بیماری اختلال هویت جنسیتی میباشد. لذا هدف مطالعه مقایسه اثربخشی واقعیتدرمانی و اسکیما تراپی گروهی بر سبکهای اسنادی در بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسیتی بود.
روش کار: این مطالعه با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری انجام شد که جامعه آماری آن شامل همه افراد دارای اختلال هویت جنسی مراجعهکننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود و تعداد ۴۵ آزمودنی به عنوان نمونه آماری به صورت هدفمند انتخاب شدند و در سه گروه (۱۵ نفر واقعیت درمانی و ۱۵ نفر طرحواره درمانی) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه سبکهای اسنادی سلیگمن و همکاران (۱۹۸۳) از هر سه گروه گرفته شد و سپس گروههای آزمایش به ترتیب به مدت ۸ و ۹ جلسه تحت آموزش واقعیتدرمانی و اسکیماتراپی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس با اندازه گیری مکرر مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مولفه اسناد کلی مثبت در گروه واقعیت درمانی نسبت به گروه کنترل و نیز در مولفه اسناد کلی منفی، در طرحواره درمانی نسبت به گروه کنترل معنیدار شد. در مقایسه دو رویکرد درمانی در مولفه اسناد کلی مثبت واقعیت درمانی نسبت به طرحواره درمانی معنیدار شد.
نتیجه گیری: از آنجا که افراد تغییر جنس خواه اغلب در حاشیه فعالیتهای اجتماعی قرار دارند، بسیاری از قابلیتهای آنها، مجال رشد پیدا نکرده است. کوشش جهت توانا ساختن آنها در سبکهای اسنادی با استفاده از رویکردهای روان درمانی در این مسیر میتواند موثر باشد.
