زمینه و هدف: عفونت‌های منتقلــه جنســی، از جملــه شایع‌تریــن بیماری‌های عفونــی در تمام جوامع بشری هستنــد. آلودگی با این عفونت‌ها همواره منجر به بیماری نمی‌گردد. بسیاری از افراد، بدون علامت یا دارای علایم خفیف می‌باشنــد، بنابرایــن می‌توانند، بدون شناخته‌شدن، بیماری را به افراد دیگر منتقل کنند و یا دچار عوارض ناشی از آلودگی شوند. عواقب ناشی از این عفونت‌ها، سلامت کل جامعه را به مخاطره می‌اندازد و عواقب انسانی آلودگی به HIV(Human immunodeficiency virus) و سایر عفونت‌های آمیزشی نیز غیرقابل محاسبه است. تعیین شیوع عفونت‌های منتقله جنسی در زنان مراجعه کننده به واحد تنظیم خانواده مرکز بهداشتی ـ درمانی ولی‌عصر، هدف کلی این مطالعه بوده و اهداف اختصاصی آن، تعیین شیوع این عفونت‌ها براساس سن، تعداد زایمان، نوع روش پیشگیری از بارداری، شغل فرد، شغل همسر، مصرف مواد مخدر(توسط فرد یا همسر وی) و میزان تحصیلات بوده است. روش بررسی: ایــن مطالعــه موردی(case study) بر روی ۱۵۰ نفر از مراجعیــن بــه واحد تنظیــم خانــواده مرکــز بهداشتــی ـ درمانــی ولی‌عصر(نمونه‌گیــری مستمــر) انجــام شده است. متغیرهای زمینه‌ای از طریق پرسشنامــه جمع‌آوری شده و تمامی افراد از نظر وجود سه ارگانیسم نایسریا گنوره، کلامیدیا تراکوماتیس و تریکوموناس واژینالیس مورد آزمایش قرار گرفتند. روشهای آزمایشگاهی بکار رفته عبارت بودند از: کشت(نایسریا گنوره)، DFA(Direct fluorescent antibody)(کلامیدیا تراکوماتیس) و دید مستقیم و کشت(تریکوموناس واژینالیس). یافته‌ها: میزان آلودگی، ۳/۱۱%(۱۷ نفر) بوده است؛ بطوری که نایسریا گنوره، ۲%، کلامیدیا تراکوماتیس، ۳/۵% و تریکوموناس واژینالیس، ۴% موارد آن را تشکیل داده‌اند. بیش‌ترین موارد عفونت در گروه سنی ۲۹-۲۵ سال بوده است، بطوری که ۸/۱۷% افراد این گروه سنی، به یکی از عفونت‌ها آلوده بوده‌اند. در افرادی که از روشی بجز کاندوم برای پیشگیری از بارداری استفاده می‌کردند، تعداد ۲-۱ فرزند داشتند و یا همسرشان راننده بود، میزان ابتلا به عفونت بالاتر بوده است. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای این عفونت‌ها در گروه مطالعه شده و جوان بودن جمعیت ایران، نیاز به مطالعات بیش‌تر در این زمینه وجود دارد.
