مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: این مطالعه بر روی ترشحات واژینال ۵۰۰ نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رباط‌کریم صورت گرفت. هدف بررسی تعیین میزان آلودگی به تریکوموناس واژینالیس و کاندیدا آلبیکنس در جامعه مورد مطالعه و ارزیابی دو رنگ لفلر و کربول فوشین رقیق شده در جهت تشخیص سریع تریکوموناس واژینالیس بوده است. روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. در این مطالعه از سه روش تشخیصی ـ مقایسه‌ای یعنی: گسترش مستقیم، رنگ‌آمیزی و کشت استفاده شد. یافته‌ها: شیوع تریکوموناس واژینالیس ۷ مورد(۴/۱%) و کاندیدا آلبیکنس ۶۷ مورد(۴/۱۳%) در جامعه مورد مطالعه بوده است. در طی مطالعه‌ای که انجام شد، در مورد ارتباط آلودگی به تریکوموناس واژینالیس، سن، میزان تحصیلات، تعداد زایمان، روش پیشگیری و وجود خارش، سوزش، مقاربت دردناک، ارتباط معنی‌داری به دست نیامد، در حالی که با PH واژن، وجود ترشحات آلوده و تعداد گلبول سفید در هر میدان میکروسکوپی ارتباطات معنی‌دار بود(۰۵/۰P<). در مورد ارتباط آلودگی به کاندیدا آلبیکنس، سن، میزان تحصیلات، تعداد زایمان ارتباطات معنی‌داری به دست نیامد. در صورتی که با روش پیش‌گیری، وجود ترشحات آلوده، خارش، سوزش، مقاربت دردناک، PH واژن، تعداد WBC در هر میدان میکروسکوپی ارتباطات معنی‌داری به دست آمد(۰۵/۰P<). نتیجه‌گیری: به کارگیری دو رنگ لفلر و کربول فوشین رقیق شده جهت تشخیص سریع کاندیدا آلبیکنس نتایج مطلوبی را به همراه داشت، در حالی که در رابطه با تشخیص تریکوموناس واژینالیس مناسب نبود.

    زمینه و هدف: فعالیت‌های بدنی شدید سبب تولید استرس اکسیداتیو می‌شود. در سلول های بدن بر علیه گونه‌های اکسیژن فعال شده(Reactive Oxygen Species-ROS) و رادیکال‌های اکسیژن�تولید شده، سیستم‌های دفاع آنزیمی و غیر آنزیمی وجود دارد. با توجه به افزایش مصرف اکسیژن در تمرینات هوازی در مقایسه با تمرینات بی‌هوازی  به میزان ۱۰ الی۲۰۰ برابر بیشتر از زمان استراحت، متابولیسم سلولی  افزایش می یابد؛ و تولید استرس اکسیداتیو نیز افزایش می‌یابد. به دنبال فعالیت های ورزشی وافزایش استرس اکسیداتیو،آیا فعالیت سیتم‌های دفاع سلولی نیز افزایش می‌یابد؟ هدف از این تحقیق، بررسی اثرات ۸ هفته تمرینات منظم و مستمر بر میزان فعالیت آنتی‌اکسیدان تام(Total Antioxidant-TAC)، سوپر اکسید دیسموتاز(Super Oxide Dismutase-SOD)، گلوتاتیون پر اکسیداز(Glutathione Peroxidase-GSH-px) اریتروسیتی و مقادیر مالون دی آلدئید(Malone Dialdehyde-MDA) شاخص پراکسیداسیون غشاء لیپیدی اریتروسیت‌ها در بازیکنان جوان فوتبال بوده است.

روش کار: این مطالعه نیمه تجربی از نوع مداخله‌ای بوده� و ۳۲ مرد جوان سالم ۱۴ الی ۱۷ ساله که فعالیت بدنی برنامه ریزی شده‌ای نداشتند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی طبق برنامه هشت هفته تمرین کردند. نمونه‌های خونی جهت تعیین مقادیر TAC، SOD، GSH-px و MDA ناشتا در دو مرحله گرفته شد. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون آماری t ویژه گروه‌های همبسته استفاده شد. کلیه محاسبات آماری از طریق نرم‌افزار SPSS V,۱۵ انجام شد و اشکال نیز با استفاده از نرم‌افزار EXCEL ترسیم گشت.

یافته‌ها: در پایان تمرینات در گروه تجربی، توان هوازی و بی‌هوازی (٠٠٠/٠(p<، MDA, SOD پس از هشت هفته تمرین افزایش معنی‌دار به ترتیب (٠٠٠/٠(p< و (٠٠/٠�(p<یافت ؛ درحالی‌که TAC پس از هشت هفته تمرین کاهش معنی دار (٠٥/٠p<) و GSH-px افزایش غیر معنی‌داری یافت.

نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی سبب افزایش استرس اکسیداتیو شده و همزمان با آن فعالیت آنتی‌اکسیدان سوپر اکسید دیسموتاز اریتروسیتی نیز افزایش یافته که کاهش میزان پر اکسیداسیون لیپیدی غشاء اریتروسیت‌ها را به دنبال دارد. احتمالاً تمرینات ورزشی، افراد را در مقابل استرس اکسیداتیو‌ها مقاوم‌تر ساخته و زندگی سالمی را تامین می‌کند.

  زمینه و هدف : هدف از انجام این مطالعه مقایسه قطر اسکار آپاندکتومی بدون عارضه با برش راکی دیویس با قطر اسکار سزارین با برش فن اشتاین می ‌ باشد که بدین وسیله اثر مایع آمنیوتیک و میزان قطر اسکار زخم سنجیده می شود . اسکار نتیجه یک پروسه بیولوژیک ترمیم زخم پوست یا سایر بافت ‌ های بدن می ‌ باشد. ‌ در نتیجه اسکار یک قسمت طبیعی از پروسه ترمیم است که باعث ایجاد اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید می نماید که اثر ناخوشایندی در عملکرد و زیبایی دارد ولی در تحقیقات بعمل آمده اسکاری در ترمیم زخم جنین مشاهده نشده است که یکی از علل آن اسید هیالورونیک مایع آمنیوتیک می باشد .

  روش کار : در این تحقیق تحلیلی [ مطالعه درون عنصری (within-patient) ] تمامی خانم ‌ های مراجعه کننده به بیمارستان رجایی قزوین ( اعم از باردار و یا سابقه سزارین در ۱۸ ماه اخیر ) که دچار آپاندیسیت غیر عارضه دار شده و تحت آپاندکتومی با برش راکی دیویس قرار گرفتند (۱۳۸۶-۱۳۸۸) ، ‌ در بررسی وارد شدند . پس از گذشت ۱۸ ماه از عمل آپاندکتومی و سزارین، قطر هر دو اسکار در سه نقطه ابتدا، میانه و انتهای اسکار اندازه ‌ گیری شد و میانگین آن محاسبه گردید و سپس میانگین اسکار آپاندکتومی هر فرد با میانگین اسکار سزارین آن مقایسه شد . برای آنالیز اطلاعات از روشهای آماری T مستقل، T زوجی،ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد .

  یافته ها : در این مطالعه اثر متغیرهای وزن و قد، بر قطر اسکار نیز سنجیده شد . میانگین اسکار آپاندکتومی ‌ ها ۶۷۷/۰ ± ۰۹/۲ میلی متر و میانگین قطر اسکار سزارین ‌ ها ۶۳۳/۰ ± ۴۶۷/۰ میلی متر بود . میانگین قطر اسکار سزارین بصورت معنی ‌ داری کمتر از میزان اسکار آپاندکتومی بود (۰۰۸/۰ p= ).

  نتیجه ‌ گیری : به نظر می ‌ رسد حضور مایع آمنیوتیک در ساعات اولیه ترمیم زخم باعث کاهش قطر اسکار در بیمار می ‌ شود .

زمینه و هدف: بررسی اثرات ۱۲ هفته فعالیت شدید و منظم ورزشی، توام با مصرف کربوهیدرات بر برخی از فاکتورهای سیستم ایمنی در دانشجویان غیر ورزشکار می باشد.

روش‌کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی ، مداخله ای و دوسو کور بوده که ۳۹ دانشجوی مرد غیر ورزشکار، خوابگاهی، با یک سبک زندگی یکسان بدون سابقه مصرف دارو، مکمل های غذائی، سیگار، الکل و بیماری های عفونی به طورتصادفی انتخاب شده و به سه گروه تمرین و گلوکز (TG) با میانگین سنی ۲۳ ±۲,۱  سال،  وزن ۷۳ ±۸,۲ کیلوگرم ، قد ۱۷۹,۷±۴,۷  سانتی متر و شاخص توده بدنی ۲۲ ±۲,۵ و گروه تمرین(T)  با میانگین سنی ۲۳,۵ ± سال ۱.۸، وزن ۷۱,۷± کیلوگرم ۷.۸، ±۱۷۶,۴ ۶ و۳ سانتی مترو شاخص توده بدنی ۲۲ ±۱,۹ و گروه کنترل(C)  با ۲۳,۷ ± ۱,۱ سال ، ۷۲,۴± ۶,۶ کیلوگرم ،۳,۵ ±۱۷۴.۸ سانتی متر و شاخص توده بدنی ±۲۲ I ۲ تقسیم شدند. گروه TG  و T طبق برنامه تمرینی طراحی شده ۱۲ هفته تمرینات را انجام دادند. گروه TG در اواسط هر جلسه تمرینی پس از انجام دوهای استقامتی، محلول ۵% گلوکز منوهیدرات را به میزان cc۲ به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن و گروه T حدودا ۱۵۰ الی ۲۰۰ میلی لیتر آب مصرف می نمودند. نمونه های خونی جهت تعیین مقادیر متغیرها در سه مرحله قبل از تمرین، بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی و ۴۸ ساعت پس از اتمام دوره تمرینی صبح ناشتا گرفته شد. جهت بررسی تغییرات درون گروهی از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (One-Way ANOVA) با توجه به روش اصلاحی گرین هاووس-گیزر (Green house GeisserGG) و سطح معنی داری ۰۵/۰≥ p وآلفا ۵ درصد استفاده شد.

یافته­ها: در ابتدا قبل از برنامه تمرینی اختلاف معنی داری در مقادیر متغیرهای مورد مطالعه در گروه های تجربی TG) و (T و کنترل (C) دیده نشد. مقادیر کورتیزول در گروه های TG) و (T بلافاصله پس از تمرین نسبت به قبل افزایش معنی داری یافت، اما در گروه(TG)  کورتیزول کمتر نسبت به گروه(T)  افزایش یافت. مقادیر ۴۸ ساعت پس از تمرین نسبت به مقادیر قبل و بلافاصله پس از تمرین کاهش معنی داری یافت. میزان قند خون گروه های TGو T بلافاصله پس از تمرین در مقایسه با مقادیر قبل و ۴۸ ساعت پس از تمرین تفاوت معنی دار نیافت، اما کاهش معنی دار قند خون در گروه TG نسبت به گروه T در مقادیر بلافاصله پس از تمرین و کاهش معنی دار قند خون در گروه TG نسبت به گروه T در مقادیر ۴۸ ساعت پس از تمرین مشاهده شد. مقادیر لنفوسیت ها در گروه TG بلافاصله پس از تمرین تفاوت معنی داری نیافت. اما پس از ۴۸ ساعت مقادیر لنفوسیت ها در گروه TG نسبت به قبل و بلافاصله پس از تمرین افزایش معنی دار یافت. میزان WBC در گروه TG، بلافاصله پس از تمرین افزایش معنی دار یافت، اما پس از ۴۸ ساعت نسبت به قبل از تمرین کاهش معنی دار یافت. مقادیر CD۴ در گروه TG بلافاصله پس از تمرین نسبت به قبل افزایش معنی دار را نشان داد. مقادیر CD۳ در گروه TG بلافاصله و پس از ۴۸ ساعت در مقایسه با قبل از تمرین افزایش معنی دار یافت، همچنین مقادیر پس از ۴۸ ساعت در مقایسه با بلافاصله پس از تمرین افزایش معنی دار را نشان داد. در مقایسه مقادیر بلافاصله پس از ورزش با ۴۸ ساعت پس از تمرین CD۳ گروه TG نسبت به دو گروه T و C افزایش معنی داری یافته بود. مقادیر منوسیت ها، CD۸ و نسبت CD۴ به CD۸، تفاوت معنی دار نیافت.

نتیجه­گیری: احتمالا فعالیت شدید و منظم ورزشی توام با مصرف کربوهیدرات سبب افزایش سطوح بعضی از سلول های ایمنی بدن و به دنبال آن افزایش دفاع سلولی در برابر بروز بیماری های ناشی از انجام تمرینات ورزشی شدید، می شود. توصیه عملی برای افرادی که مبادرت به انجام تمرینات ورزشی می کنند، این است که از مصرف کربوهیدرات ها در حین ورزش دریغ نکنند، به طوری که کربوهیدرات ها از عوامل محافظت در مقابل افزایش خطر عفونت در دوره بازگشت به حالت اولیه (Recovery time) و بعد از تمرینات سنگین می باشند. 

مقدمه: گلوکوم زاویه بسته اولیه یکی از علت‌های شایع نابینایی در دنیا است و روش‌های درمانی آن همراه با عوارض جانبی از جمله کاهش سلول‌های قرنیه همراه است. هدف این مطالعه بررسی اثر یاگ لیزر ایریدوتومی محیطی بر روی تعداد و مورفولوژی سلول‌های اندوتلیوم قرنیه در بیماران مشکوک به گلوکوم زاویه بسته اولیه می‌باشد.

روش کار: دراین مطالعه طولی، تمامی ۳۴ بیمار که با تشخیص احتمالی مشکوک به گلوکوم زاویه بسته اولیه طی سال ۹۲-۱۳۹۱ به درمانگاه‌های پوستچی و مطهری مراجعه کرده بودند، تحت یاگ لیزر ایریدوتومی محیطی قرارگرفتند. تعداد و مورفولوژی سلول‌های قرنیه بیماران یک بار قبل از انجام لیزر و سپس ۳ ماه، ۶ ماه و ۱ سال بعد از انجام لیزر ثبت شد. برای بررسی تعداد و مورفولوژی سلول‌های اندوتلیوم قرنیه از مدل‌های انتقال بیزی و اثرات تصادفی بیزی استفاده شد.

نتایج: در این مطالعه ۲/۸۸% (۳۰ نفر) از افراد را زنان تشکیل دادند و میانگین (±انحراف معیار) سن آنها ۹۰۳/۷±۴۱/۵۳ سال بود. بر اساس نتایج مدل‌های برازش یافته، هیچ یک از متغیرهای سن، جنسیت و زمان بر روی میانگین میزان هگزاگونالیتی سلول‌های اندوتلیوم قرنیه بعد از تابش یاگ لیزر اثر آماری معناداری  نداشته و تنها فاکتور سن بر تعداد سلول‌های اندوتلیوم قرنیه اثر معناداری داشت.

بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یاگ لیزر ایریدوتومی محیطی بر روی تعداد و مورفولوژی سلول‌های قرنیه بیماران مشکوک به گلوکوم زاویه بسته اولیه اثر مخربی ندارد و می‌تواند به عنوان یک روش پیشگیری کننده با عوارض جانبی کمتر در این بیماران استفاده گردد.