مانی مفیدی، سعید عباسی، داوود فارسی، تینا کبیری خداداد،
جلد ۲۶، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: آسیت به تجمع مایع در حفره صفاق اطلاق می‌شود. با توجه به علل متفاوت به وجود آورنده آسیت، اهمیت اطلاع از علل و ناشناخته بودن وضعیت آن در منطقه به بررسی علل مراجعه و سرانجام بیماران مبتلا به آسیت شکم مراجعه‌کننده به بخش اورژانس بیمارستان رسول اکرم و بیمارستان فیروزگر پرداختیم.
روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی مبتنی بر اطلاعات پرونده‌های موجود در بایگانی بوده که بر روی بیماران دارای آسیت مراجعه‌کننده به اورژانس بیمارستان‌های رسول اکرم و فیروزگر، در سال‌های ۹۵-۹۰ انجام شده است. تمام اطلاعات از قبیل اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات از پرونده استخراج و طبقه‌بندی شد. سپس تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ انجام شد.
یافته‌ها: تعداد کل بیمارانی که در نهایت وارد مطالعه شدند ۴۲۷ نفر (۲۴۵ مرد و ۱۸۲ زن) بوده است. برای متغیر سن، مقدار کمینه برابر با ۷ سال و بیشینه برابر ۹۴ سال بوده است و میانگین ۸/۵۷ سال به دست آمده است. تفاوت معناداری بین دو جنس مشاهده نشد. درد شکم و افزایش قطر شکم به ترتیب با ۸/۳۶ و ۸/۲۰ درصد، شایع‌ترین شکایت در مراجعه افراد به اورژانس بوده‌اند. بر اساس مطالعه ما شایع‌ترین تشخیص در افراد مبتلا به آسیت مراجعه‌کننده به اورژانس (پریتونیت باکتریایی خود به خودی SBP) بوده است (۷/۳۱ درصد) و ۱/۲۵ درصد بیماران نیاز به ICU داشتند.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعه صورت گرفته توجه ویژه به علل آسیت و پیش‌آگاهی بیماران نقش به سزایی در تشخیص زودرس و پیش‌آگاهی بیماران دارد از مطالعه حاضر می‌توان نتیجه گرفت؛ SBP (پریتونیت باکتریایی خود به خودی) و بدخیمی در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان فیروزگر و رسول اکرم شیوع بالایی دارد و با توجه به مرگ‌ومیر حدود ۱۰% این بیماران با نگاه جدی‌تر به این بیماران توجه شود و با تشخیص زودتر و درمان زودتر بتوان پیش‌آگاهی این بیماران را بهبود بخشید.
