زمینه و هدف: در افراد مبتلا به ملال جنسیتی آسیب‌های روانی بسیاری شناسایی شده است که کمک به آنها از اهداف اصلی روانشناسان است. لذا هدف از این پژوهش بررسی پیشبینی ایدهپردازی خودکشی بر اساس تنظیم هیجان، شفقت خود و حمایت اجتماعی ادراک شده در افراد مبتلا به ملال ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ بود.
روش کار: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد مبتلا به ملال ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد تقریبی ۱۵۰۰۰۰ نفر بودند. حجم نمونه ۳۰۰ نفر از این افراد بر اساس دیدگاه کلاین (۲۰۱۶) و به شیوه نمونهگیری غیرتصادفی در دسترس (شیوه آنلاین) انتخاب و به مقیاس گرایش به ایدهپردازی خودکشی بک و همکاران (۱۹۷۹)، پرسشنامه تنظیم هیجان گروس و جان (۲۰۰۳)، مقیاس مهربانی با خود یا شفقت خود نف (۲۰۰۳) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی زیمت و همکاران (۱۹۸۸) پاسخ دادند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین تنظیم هیجان، شفقت خود و حمایت اجتماعی ادراک شده با ایدهپردازی خودکشی رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۸/۵۴ درصد واریانس ایدهپردازی خودکشی به تنظیم هیجان، شفقت خود و حمایت اجتماعی ادراک شده تبیین میشود.
نتیجه‌گیری: یافتههای این پژوهش نشان میدهد که تنظیم هیجان، شفقت خود و حمایت اجتماعی ادراک شده نقش مهمی در پیشبینی ایدهپردازی خودکشی افراد مبتلا به ملال ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ دارند.
