۶ نتیجه برای ملاحسینی
دکتر رضا ملاحسینی، دکتر مازیار آذر، دکتر سهیلا ارض‌پیما،
جلد ۱۰، شماره ۳۵ - ( ۹-۱۳۸۲ )
چکیده
آبسه مغز بیماری ناشایعی است که اغلب به دنبال عوامل زمینه‌سازی مانند اوتیت، سینوزیت و … بروز می‌کند و میکروبیولوژی آن در سالهای اخیر تغییر کرده است. برای درمان آبسه مغز، علاوه بر جراحی استفاده از آنتی‌بیوتیکهای با طیف وسیع نیز مورد نیاز می‌باشد. این درمان قبل از مشخص شدن نتیجه کشت به صورت تجربی و با توجه به شیوع میکروبهای عامل آبسه و حساسیت آنها به انواع آنتیبیوتیکها انجام می‌شود که دانستن آن در انتخاب داروی مناسب بسیار موثر خواهد بود. از سوی دیگر دانستن شیوع عوامل زمینه‌ساز آبسه مغز و درمان بموقع آنها در پیشگیری از این بیماری بسیار با اهمیت است. هدف از این پژوهش تعیین عوامل زمینه‌ساز آبسه مغز در جهت پیشگیری از این بیماری و تعیین میکروبهای عامل آبسه مغز و مشخص کردن حساسیت آنها به آنتی‌بیوتیکهای رایج در ایران برای انتخاب درمان تجربی مناسب و استفاده بهینه از آنتیبیوتیکها بوده است. مطالعه به صورت توصیفی روی مبتلایان به آبسه مغز که از سال ۱۳۷۷ به مدت ۳ سال به بیمارستانهای حضرت رسول اکرم(ص) و فیروزگر تهران مراجعه کرده بودند انجام شد. پس از جراحی از چرک آبسه، اسمیر مستقیم و کشت تهیه شد و با استفاده از آنتی‌بیوتیکهایی که نفوذ خوب یا متوسطی در سیستم عصبی مرکزی دارند و در ایران نیز وجود دارند آنتی‌بیوگرام تهیه گردید. در مدت ۳ سال، ۲۶ بیمار مبتلا به آبسه مغز مراجعه کرده و تحت درمان قرار گرفتند. اسمیر چرک آبسه در هر ۲۶ بیمار مثبت بود. کشت چرک آبسه در ۲۲ مورد (۶/۸۴%) مثبت گزارش گردید که فقط در ۳ مورد آن، عفونت مخلوط هوازی و بی‌هوازی بوده است. بیشترین میکروبهای به دست آمده استرپتوکوک (۵۲%) و انتروباکترها(۳۶%) بودند که نسبت به آنتی‌بیوتیکهای رایج حساس بوده‌اند. تمام باکتریهای هوازی نسبت به سیپروفلوکساسین حساس گزارش شدند. علت زمینه‌ای در ۱۵ مورد (۵/۶۱%) اوتیت/ماستوئیدیت بوده است. نتایج این بررسی نشان دهنده آن است که: ۱- اوتیت به عنوان عامل زمینه‌ساز آبسه مغز در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده شیوع بیشتری داشته است. ۲- روشهای آزمایشگاهی ما در تعیین میکروبهای بی‌هوازی توانایی لازم را ندارند. ۳- اسمیر مستقیم در تشخیص اولیه آبسه مغز بسیار کمک کننده است. ۴- احتمالاً سیپروفلوکساسین می‌تواند نقش موثری در درمان عفونتهای سیستم عصبی مرکزی و بخصوص بیماریهای زمینه‌ساز آبسه مغز داشته باشد.
دکتر عنایت‌ا… عباس‌نژاد، دکتر شریف شیبانی‌نژاد، دکتر سیدمحمود رمک‌هاشمی، دکتر رضا ملاحسینی، دکتر فروغ‌السادات هاشمی، دکتر مصطفی راعی‌هدایت،
جلد ۱۰، شماره ۳۶ - ( ۹-۱۳۸۲ )
چکیده
در عفونتهای قارچی که باعث آسیب نخاعی می‌شوند اغلب درگیری استخوانی (استئومیلیت) وجود دارد. در موارد نادر آبسه اپی‌دورال، ساب‌دورال یا اینترامدولاری نخاع بدون درگیری استخوانی باعث میلوپاتی می‌شود. در این مقاله مورد نادری معرفی می‌شود که آبسه قارچی اکسترااسپاینال بدون درگیری استخوان یا گسترش اپی‌دورال موجب میلوپاتی گردنی شده بود و قبل از عمل جراحی در تشخیص افتراقی آن ضایعات عفونی مطرح نگردیده بود.
دکتر رضا ملاحسینی، دکتر اسحاق بهرامی، دکتر سیداحمد تهامی، دکتر علیرضا پوراغنیائی،
جلد ۱۱، شماره ۴۳ - ( ۹-۱۳۸۳ )
چکیده
تومورهای نورواکتودرمال اولیه(Primitive) از جمله تومورهای شایع داخل جمجمه در کودکان هستند که اغلب از طریق مایع مغزی ـ نخاعی به کرانیواسپاینال گسترش پیدا می‌کنند و به ندرت متاستازهای خارج از سیستم عصبی مشاهده می‌شود. تاکنون موارد نادری از تومور اولیه اینترااسپاینال گزارش شده است که اغلب آنها نیز داخل دورا و در ناحیه دم اســب(کودا) بوده‌اند. در این گزارش علائم بالینی، رادیولوژی، یافته‌های حین عمل وآسیب‌شناسی ۱ مـورد تومور نورواکتودرمال اولیه که از ریشــه عصـب سینـه‌ای منشا گرفته و در MRI شبیــه تومور غلاف عصبی (Nerve sheath tumor) بود معرفی می‌شود.
دکتر مهشید طالبی‌طاهر، دکتر رضا ملاحسینی، دکتر علی‌اکبر فتوکیان،
جلد ۱۳، شماره ۵۲ - ( ۶-۱۳۸۵ )
چکیده
زمینه و هدف: وقوع مننژیت باکتریال بعد از جراحی مغز، نادر اما خطرناک است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی مننژیت به دنبال کرانیوتومی، مشخص نمودن عوامل میکروبی و تجزیه و تحلیل عوامل خطر بوده است. روش بررسی: این مطالعه از سال ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۳ در بیمارستان فیروزگر انجام شد. نوع مطالعه، توصیفی ـ مقطعی بوده است. کلیه بیمارانــی کــه از ســال ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۳ در بیمارستان فیروزگر مورد عمل جراحی مغز قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند و نمونه‌گیری به روش آسان در دسترس(convenience) صورت گرفت. اطلاعات توسط نرم‌افزار (version ۱۱,۵)SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: از ۲۳۳ بیمار تحت عمل کرانیوتومی، ۱۱ نفر(۷/۴%) دچار مننژیت شدند و در ۴ بیمار، کشت CSF (Cerebrospinal fluid) مثبــت بــوده اســت و همگــی آنها باسیل‌هــای گــرم منفــی بودند(۳ مورد کلبسیلا و یک مورد E.coli). چندیــن عامل خطر شامــل EVD(Extra-ventricular device)، نشـــت مایــع مغزی ـ نخاعی و شنت V-P(Ventriculo-peritoneal) و V-A(Ventriculo-arterial) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و فقط ارتباط معنی‌داری بین مننژیت بعد از کرانیوتومی و تکرار عمل بدست آمد(۰۵/۰P<). نتیجه‌گیری: عفونتهای بیمارستانی شامل مننژیت بعد از اعمال جراحی مغز، مسأله‌ای بسیار جدی می‌باشند و بنابراین تمامی کارکنان بهداشتی باید در مورد چگونگی پیشگیری از عفونت، آموزش دیده باشد(شامل شستن دستها، گندزدایی، سترون‌سازی وسایل و استفاده منطقی از آنتیبیوتیکها).
دکتر رضا ملاحسینی، دکتر محمد قربانی، دکتر مازیار مرادی لاکه،
جلد ۱۶، شماره ۰ - ( بهار ۱۳۸۸ )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت محل جراحی، شایعترین و جدی‌ترین عارضه در بیماران جراحی شده می‌باشد که باعث افزایش مرگ و میر بیماران میگردد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان عفونت محل جراحی در بیماران جراحی شده در بخش جراحی مغز و اعصاب یک مرکز دانشگاهی که پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی دریافت کردند و همچنین عوامل خطر ابتلاء به آن می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه آینده‌نگر ۵۴۳ بیمار تحت عمل جراحی اعصاب، مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران حداقل دو هفته پس از عمل جراحی پیگیری شدند و ابتلاء به عفـونت محل جراحی در آنها ثبت شد. پرونده بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت و اطلاعات مرتبط با عوامل خطر احتمالی از آنها استخراج شد. ارتباط عوامل خطر با بروز عفونت محل جراحی به صورت شانس ابتلاء (Odd Ratio) و آزمون کای دو (Chi-square) مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS V. ۱۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: ۴۱ نفر (۶/۷%) از بیماران دچار عفونت محل جراحی شدند. از بین ۵۴۳ بیمار مورد مطالعه، میزان عفونت محل جراحی ۶/۷% به دست آمد. دیابت، کارگزاری شانت، ورود به سینوسهای پارانازال، نشت مایع
مغزی- نخاعی، مدت زمان عمل جراحی بیش از ۳ ساعت، کارگزاری جسم خارجی، انجام پونکسیونهای لومبار مکرر، سونداژ ادراری، بستری در بخش مراقبتهای ویژه (ICU) و طول مدت بستری در ICU شانس بروز عفونت محل جراحی یا SSI (Surgical Site Infection) را افزایش میدهد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که عفونت محل جراحی یک مشکل مهم در جراحی اعصاب به‌شمار می‌آید. شناسایی عوامل خطر عفونت محل جراحی به پزشکان کمک می‌کند که مراقبت از بیمار را به‌منظور کاهش مرگ و میر بهبود داده و همچنین موجب کاهش هزینه بیماران جراحی اعصاب گردد.
دکتر رضا ملاحسینی کهنوجیI، دکتر مهدی نیکوبخت،
جلد ۱۷، شماره ۷۷ - ( ۸-۱۳۸۹ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی (Deep Vein Thrombosis-DVT) و عوامل خطرساز آن در بیمارانی است که تحت جراحی مغز و اعصاب قرار می‌گیرند.
روش کار: در یک مطالعه از نوع مقطعی، ۵۹۰ بیمار بالغ که به طور متوالی در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان فیروزگر در سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد شدند. سپس در هنگام ترخیص همه بیماران تحت داپلر سونوگرافی اندام تحتانی قرار می‌گرفتند تا وجود یا عدم وجود DVT در آنها مشخص گردد. سپس عوامل خطر ساز در آنها بررسی شد. برای مقایسه داده‌های کمی در دو گروه غیر وابسته، از آزمون Independent samples t-test استفاده شد و برای مقایسه داده‌های کیفی نیز از آزمون کای دو یا دقیق فیشر به تناسب استفاده شد. مقدار عدد p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. از SPSS V,۱۶.۰ نیز استفاده شد.
یافته‌ها: فراوانی DVT در بیماران بخش جراحی اعصاب ٤١/٢٠% (با محدوده اطمینان ۹۵% از ١٤/١٧% تا ٦٨/٢٣%) بود. فراوانی بیماران با سن < ۴۰ سال، بیماران با پاراپارزی، بیماران با تومورهای بدخیم مغز و نخاع، بیماران با سابقه DVT، سابقه مصرف سیگار، استفاده از OCP یا بارداری، نارسایی قلبی و فراوانی بیماران با علائم DVT به میزان معنی داری در گروه DVT بالاتر بود. همچنین میانگین BMI، میانگین طول مدت جراحی و استراحت مطلق پس از جراحی در بیماران با DVT به میزان معنی داری طولانی‌تر بود.
نتیجه گیری: فراوانی کلی DVT پس از عمل در جمعیت مورد مطالعه در این مطالعه از نتایج به دست آمده با نتایج سایر مطالعات تفاوت چشمگیری ندارد و گروه با خطر بالا مشابه هستند. بیشتر این موارد تحت بالینی هستند و به صورت بالقوه می‌توانند حیات بیماران را تهدید نمایند. با توجه به فراوانی نسبتاً بالای DVT در این دسته از بیماران به نظر می‌رسد انجام سونوگرافی داپلر در بیماران با یکی از عوامل خطر بالا می‌تواند در کشف و درمان به موقع DVT موثر باشد.
