جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای طبیب خوئی

علیرضا طبیب خوئی، فرید کاظمی گزیک، صدرا روحانی، آرش فتاحی، مهدی رضائی، کیانا انوشا،
جلد ۲۶، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده

زمینه و هدف: هرچند که تومورهای مغزی در بالغین ناشایع هستند، اما جزو علل اساسی مورتالیتی و موربیدیتی به شمار می‌روند. روش درمانی ارجح برای رزکسیون توده‌های مغزی استفاده از تکنیک‌های مختلف جراحی می‌باشد که می‌تواند عوارض مختلفی مانند  مشکلات عفونی، عصبی، و یا عروقی برای بیماران ایجاد کند و سبب کاهش کیفیت و حتی بقای آن‌ها و افزایش هزینه‌های درمانی و مراقبتی شود. این مطالعه به بررسی عوامل مرتبط با بروز عوارض پس از انجام جراحی‌های رزکسیون تومورهای مغزی می پردازد.
روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر بر روی بیمارانی که در سال ۱۳۹۵ در بیمارستان رسول اکرم (ص) تحت رزکسیون جراحی تومورهای مغزی قرار گرفته بودند، انجام شد. سن، جنس، میزان رزکسیون، نوع تومور، علائم و عوارض بعد از عمل جراحی و عوامل مرتبط با بروز آن‌ها، همچنین طول عمل جراحی و میزان خونریزی حین عمل و مدت بستری بیماران از پرونده های بایگانی استخراج و نهایتا داده ها در نرم افزار SPSS وارد و آنالیز شدند.
یافته‌ها: این مطالعه بر روی ۱۷۹ بیمار صورت گرفت که ۸۵ نفر (۵/۴۷%) مرد و ۹۴ نفر (۵/۵۲%) زن بودند. میانگین سن بیماران ۸/۴۵ (σ=۴۲/۱۷) سال، میانگین زمان بستری قبل از عمل ۶/۴ روز (σ=۹۷/۳) و بعد از عمل  ۷/۹ روز (σ=۴۸/۹) بود. شایعترین عوارض جراحی شامل هیدروسفالی (۴/۱۳%) و خونریزی داخل مغزی (۵/۹%) بودند. شایعترین عارضه پزشکی (مدیکال) بروز اختلالات الکترولیتی (۴/۱۳%) بود. میانگین زمان عمل جراحی ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه (σ=۵/۵) و خونریزی حین عمل ۵۴۲ میلی لیتر (σ=۴۷۴) محاسبه شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس مطالعه ما، میزان وسعت رزکسیون با بروز عوارض پس از جراحی و سن بالاتر و مدت زمان بستری قبل و بعد جراحی و زمان طولانیتر جراحی با عوارض پزشکی ارتباط معنادار داشت. همچنین در مطالعه ما سن بالا با مورتالیته بالاتری در ارتباط بود اما خونریزی حین عمل با بروز عوارض ارتباط معناداری نداشت.
مریم جالسی، علیرضا طبیب خوئی، سجاد حسن زاده، نرگس خونساری، زهرا آزاد،
جلد ۳۰، شماره ۳ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: گزارش در مورد ترمیم خودبخود نقص استخوانی ناحیه سلاتورسیکا به دنبال جراحی اندونازال اندوسکوپیک ترانس-اسفنوئیدال (EETSA) اندک است و مطالعه حاضر با هدف امکان ترمیم خودبخود استخوان این ناحیه به دنبال EETSA در بیماران مبتلا به آدنوم هیپوفیز انجام شده است.
روش کار: در این مطالعه­ی پایلوت، ۸ بیمار مبتلا به آدنوم هیپوفیز تایید شده با بررسی بافت، که تحت EETSA قرار گرفته بودند، و استخوان یا غضروف برای بازسازی نقص استخوانی حین عمل استفاده نشده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه‌گیری‌های مطالعه شامل اقطار و مساحت نقص استخوانی سلا تورسیکا در سی‌تی اسکن بعد از عمل و مقایسه با اندازه‌های نقص ایجاد شده در حین عمل بود.
یافته‌ها: میانه سطح نقص اولیه اندازه گیری شده حین عمل، ۹۰/۲۷۹ میلی­متر­مربع با دامنه میان چارکی (IQ) ۱/۱۷۹ میلی­متر­­­مربع بود که میانه­ی ۱/۷۴% آن (۲/۱۱=IQ ، بازه ی ۸/۶۷-۲/۹۹% ) پس از گذشت میانه­ی  ۴۶ ماه (۵/۲۰=IQ)، با استخوان سازی خود بخود ترمیم شده بود. مساحت نقص استخوانی اولیه هم با اندازه ی مساحت ترمیم شده، و هم با اندازه‌ی مساحت نقص استخوانی باقیمانده هم بستگی هم جهت نشان داد (به ترتیب ضریب همبستگی= ۹۲۹/۰، سطح معناداری= ۰۰۱/۰ و ضریب همبستگی =۹۷۶/۰، سطح معناداری ۰۰۱/۰)
نتیجه‌گیری: میزان قابل ملاحظه­ای از نقص استخوانی پس از جراحی EETSA برای آدنوم هیپوفیز، با استخوان­سازی خودبخودی ترمیم می­شود که می­تواند مطرح­کننده عدم ضرورت انجام بازسازی با استخوان یا غضروف در این رویکرد جراحی باشد.
 


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb