مجله علوم پزشکی رازی

---

شکستگی دررفتگی قدامی ۲ قطعه‌ای شانه (برجستگی بزرگ) را می‌توان با جااندازی بسته درمان کرد. در این گزارش ۱ مورد از این نوع دررفتگی که با جااندازی بسته جااندازی نشده بود، معرفی می‌گردد. در این بیمار به علت گیرافتادن تاندون عضله دوسربازویی و برجستگی بزرگ در کف مفصل گلنوئید و ایجاد شکاف در طول الیاف عضله ساب اسکاپولاریس( Button hole )، درمان به صورت جراحی باز انجام شد. این نوع گیرافتادن( Interposition ) در کتابها و نوشته‌ها تا کنون گزارش نشده است.

---

---

    در این مقاله دو مورد آرتریت سلی مفصل شانه(گلنوهومرال) با تظاهرات بالینی متفاوت معرفی می‌شود. مورد اول کارگر جوان ۳۲ ساله با درد و فلج کاذب شانه بود و مورد دوم پیرمرد مهاجر افغانی ۷۰ ساله‌ای بود که با آبسه سرد و بزرگ در ناحیه فوقانی بازوی راست که در مسیر سربلند عضله دو سر بازویی امتداد داشت مراجعه کرده بود.

---

    زمینه و هدف: تشنج همراه با تب، یکی از مشکلات شایع در کودکان  در سنین ۵ ماه تا ۶ سال است.در برخی مناطق جهان از شیوعی معادل ۱۰% برخوردار می‌باشد،در حالی که آمارجهانی آن ۴-۲% است.مطالعات جهانی نشان می‌دهد که استفاده از داروهای ضد تشنج مانند فنوباربیتال هر چند که ممکن است باعث کاهش حملات گردد ولی برحسب نوع آن، عوارض متعددی را از قبیل اختلالات رفتاری، کاهش درک و یاد گیری، خواب آلودگی، گیجی و اختلال تعادل به جا  می‌گذارد. سابقه فامیلی مثبت، شدت و تکرار تشنج، درجه حرارت، سن بروز، مشکلات تکاملی و معاینه نورولوژیک غیر طبیعی را می‌توان از عوامل تأثیر گذار درعود تشنج دانست. هدف از این پژوهش بررسی عوامل خطر در عود تشنج با تب جهت برخورد مناسب در پیشگیری از حملات بعدی و جلوگیری از عوارض آن می‌باشد.

روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی واز نوع آینده‌نگر می‌باشد. از ۴۳۲ نفر کودک زیر ۱۵ سال که به علت تشنج با تب از آذر ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ به درمانگاه اعصاب کودکان بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) مراجعه کرده بودند، بر اساس  شرح حال، معاینه و بررسی‌های پاراکلینیکی (طبق پرسشنامه ی آماده شده مبنی بر شناسایی عوامل خطر در عود تشنج با تب)، ۱۰۳ کودک با «عود تب و تشنج» مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج حاصل به صورت جداول توزیع فراوانی و شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و روش‌های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: ۶۲%  از ۱۰۳ کودک مورد بررسی این پژوهش پسر و۳۹ نفر (۳۸%) دختر بودند. چنانکه در جداول مربوطه نشان داده شده است، بیشترین گروه سنی در شروع تشنج  را گروه زیر یک سال(۳۷ نفر، ۳۵%) تشکیل می‌دهند. ۴۸ نفر از کودکان مورد  بررسی در موقع تشنج  درجه حرارت ۳۹-۳۸ درجه سانتی گراد داشته و طول زمان تب تا شروع تشنج در بیشتر موارد(۴۴%) کمتر از یک ساعت بوده است.در ۲۴ نفر (۵/۲۳%) از کودکان مورد مطالعه، طول مدت اولین تشنج ۲۰-۱۵ دقیقه و درکمتر از ۱۰%  طول زمان تشنج  زیر ۵ دقیقه بوده است. بیشترین نوع تشنج در کودکان این بررسی از نوع تونیک-کلونیک (۵/۵۷%) می‌باشد. در اکثر موارد (۵/۶۸%)، تعداد حملات تشنجی دوبار بوده است. علت تب در کودکان این بررسی به ترتیب شیوع عبارت بودند از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (شایع‌ترین علت-۷۵/۳۱%) و عفونت دستگاه تنفسی تحتانی (۵/۱۴%). در بررسی یافته‌های پاراکلینیکی، ۷۲% EEG  ، ۴۱% MRI و ۳۴% سی‌تی‌اسکن مغز غیر طبیعی داشتند. ۵/۴۶ % از موارد این بررسی، در سیر زایمانی دچار مشکلاتی از جمله آسفکسی و آسپیراسیون مکونیوم شده‌اند.. در کودکان این بررسی، ۲۵% سابقه تکاملی غیر طبیعی و ۴۲% معاینه عصبی غیر طبیعی مشاهده شد و ۸/۳۷% از آن‌ها حاصل ازواج فامیلی بودند.

نتیجه‌گیری: این پژوهش بیانگر آن است که سابقه فامیلی مثبت تشنج با تب، طول زمان شروع تب تابروزتشنج، معاینه عصبی و تکامل غیر طبیعی و همچنین سن پایین ووجود یافته‌های غیر طبیعی در نورورادیولوژی و الکتروانسفالوگرافی  می‌توانند از عوامل مؤثر در عود تشنج بیماران باشند و ضروری است در صورت مشاهده کودکان با تب و تشنج، مورد توجه قرار گیرند.

---

  زمینه و هدف: سکونت در مناطق آلوده می­تواند به عنوان یک عامل خطر برای زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد باشد. مطالعات معدودی در مورد ارتباط بین استنشاق هوای آلوده و سقط جنین وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط میان استنشاق آلاینده­های محیطی در دوران بارداری و بروز سقط جنین می­باشد.

  روش کار: پژوهش حاضر مطالعه­ای مورد-شاهدی است که بر روی ۱۴۸ سقط خودبه خودی (گروه مورد) و ۱۴۸ خانم باردار (گروه شاهد) انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی از ۱۰ بیمارستان در سطح شهر تهران در سال ۱۳۸۹ جمع­آوری شدند. ارتباط سقط جنین و آلودگی هوا با استفاده از آزمون­های آماری تی و رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS و همچنین تحلیل­های مکانی در نرم افزار Arc GIS مورد بررسی قرار گرفت.

  یافته‌ها: میانگین غلظت دی­اکسیدنیتروژن و دی­اکسیدگوگرد در گروه مورد (۴۶/۲۰±۹۱/۳۵ و ۸۷/۱۹±۶۲/۴۹) بیشتر از گروه شاهد (۱۱/۱۱±۱/۲۹ و ۲/۱۳±۶۷/۴۵) بود (۰۰۰/۰= p و ۰۴۵/۰= p ). همچنین مشخص شد سقط جنین در افرادی که در فاصله کمتر از ۱۰۰ متر از بزرگراه­ها زندگی می­کنند، بیشتر بود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می­رسد آلودگی هوا و سکونت در نزدیکی مناطق پرتردد تهدید کننده سلامت مادر باردار و جنین می­باشد. لذا، ارائه آموزش­های لازم در زمینه آثار سوء آلودگی هوا بر بارداری به زنان ساکن در مناطق پرتردد شهر و همچنین اتخاذ راهکارهایی جهت کاهش این آلاینده­ها پیشنهاد می­گردد.

---

 

زمینه و هدف: کفش تنها محل تماس پا با زمین است و هر تغییری در آن بر روی ثبات بدن و کنترل تعادل فرد در حین راه­رفتن اثر مستقیم می­گذارد. ریسک لغزیدن و افتادن مربوط به جنس کفش، ویژگی­های سطح راه­ رفتن و طراحی هندسی تخت کفش می­باشد. هدف این تحقیق سنجش تاثیر عمق­های مختلف شیار تخت کفش بر روی پایداری حین راه­رفتن بر روی دو سطح خشک و لغزنده می­باشد.

 

روش کار: در این مطالعه نیمه­تجربی، ۲۲ مرد جوان با میانگین سنی ۴۳/۳±۵/۲۴ سال با کفش استاندارد آکسفورد با سه عمق متفاوت شیارهای تخت کفش بر روی دو سطح خشک و لیز راه رفتند و در کل ۶ حالت مختلف آزمایش را انجام دادند. داده­ها با استفاده از دو دستگاه آنالیز حرکت و صفحه نیرو جمع­آوری گردید. فرکانس نوسانات مفصل مچ پا و ضریب اصطکاک به عنوان معیارهای میزان پایداری مورد محاسبه قرار گرفتند.  آزمون­ آماری مورد استفاده شامل تی­زوجی بود.

 

یافته­ها: نتایج نشان داد که بر روی هر دو سطح خشک و لیز، افزایش عمق شیارهای تخت کفش منجر به افزایش ضریب اصطکاک بین کفش و سطح و کاهش نوسانات مفصل مچ پا در حین راه رفتن می­شود (۰۵/۰p<). همچنین ضریب اصطکاک بر روی سطح لیز به طور معناداری کمتر از سطح خشک بود (۰۱/۰p<). 

 

نتیجه­گیری: هدف این مطالعه یافتن عمق شیاری برای پایداری بهینه بوده و با توجه به سه عمق شیار تخت کفش مورد آزمایش، به نظر می­رسد عمق شیار ۵ میلی متر برای کاهش نوسانات مفصل مچ پا و افزایش اصطکاک مناسب‌تر می­باشد.

 

---

  زمینه و هدف : ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی در رانندگان تاکسی بالا است، چون آن ها در حین رانندگی در مواجهه طولانی مدت با ارتعاش ماشین، کار ثابت و بدون­تحرک، نشستن طولانی­مدت و وضعیت بدنی نامناسب می­باشند. هدف مطالعه حاضر، بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار و تعیین عوامل مرتبط با آن در رانندگان تاکسی می­باشد.

  روش کار : مطالعه به صورت مقطعی و از نوع توصیفی-تحلیلی بر روی ۳۰۰ راننده تاکسی که به صورت تصادفی انتخاب شدند، انجام گرفت. برای جمع‌آوری داده­ها از پرسش نامه استاندارد­ اختلالات اسکلتی-عضلانی نوردیک و چارت ناراحتی بدن استفاده شد. همچنین اطلاعات دموگرافیک رانندگان نیز جمع­آوری گردید. آزمون­های آماری شامل Mann-Whitney ، Kruskal-Wallis و ANOVA بود.

  یافته‌ها: بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در ۱۲ ماه گذشته به ترتیب مربوط به نواحی کمر (۲/۵۱%) و زانو (۸/۴۱%) و کمترین میزان در ناحیه آرنج (۷/۱۰%) رانندگان بود. بیشترین میزان بازدارندگی از کار و فعالیت­های روزانه رانندگان مربوط به درد ناحیه زانو (۳/۸۴%) بود. کار در محیط شغلی بیشترین سهم در ایجاد درد در ناحیه کمر (۱/۹۱%)، شانه (۸۹%)، گردن (۷/۹۲%) و مچ و دست (۸/۹۶%) را ایفا می­کند.

  نتیجه ‌ گیری : شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی بخصوص در ناحیه کمر و زانو در رانندگان تاکسی بالا بود که احتمالاً به دلیل رانندگی در ساعات طولانی و وضعیت بدنی نامطلوب در حین رانندگی می­باشد. با آموزش رانندگان در ارتباط با نحوه­ی صحیح نشستن در حین رانندگی، انجام ورزش­های کششی، زمان استراحت کافی در شبانه روز و طراحی صندلی ارگونومیک خودرو بر اساس اندازه­های آنتروپومتریکی ایرانیان می­توان تا حدود زیادی از بروز این اختلالات پیشگیری کرد.

---

زمینه و هدف: روغن‌های زیاد سرخ شده (DFO) روشی رایج در تهیه بسیاری از خوراکی‌ها می‌باشد. حرارت زیاد ترکیبات تشکیل دهنده روغن را تغییر داده و بر سلامت افراد تأثیر می‌گذارد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تمرین هوازی و اکتاپامین بر غلظت MDA و فعالیت SOD در بافت مخچه موش دریافت کننده DFO بود.
روش کار: در تحقیق حاضر از بین موش‌های نر نژاد ویستار با میانگین سنی۲۰ هفته و وزن ۳۵۰-۳۰۰ گرم ،۳۰ سر موش بطور تصادفی انتخاب و به ۵ گروه کنترل سالم ، بیمار (DFO) ، بیمار+ اکتاپامین ، بیمار+ ورزش ، بیمار+ اکتاپامین + ورزش  تقسیم شدند. به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن موش μmol/kg ۸۱ اکتاپامین حل شده با نرمال سالین ۹% به مدت ۴ هفته و ۵ روز در هفته به صورت درون صفاقی تزریق شد. همچنین روغن روزانه به میزان cc  ۱/۰ به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن موش از طریق گاواژ خورانده شد. گروه های تمرین پنج جلسه در هفته با سرعت ۲۶ متر در دقیقه و ۲۰ دقیقه در روز بر روی تردمیل تمرین کردند. بعد از ۴ هفته سنجش فعالیت SOD و MDA بر روی نمونه‌های مخچه فیکس شده انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد دریافت DFO به‌طور معنی‌داری غلظت MDA را افزایش و میزان فعالیت SOD را کاهش می‌دهد (۰۱/۰p<). دریافت اکتاپامین و تمرین هریک به تنهایی منجر به افزایش میزان فعالیت SOD و کاهش میزان MDA شدند (۰۵/۰p<). تعامل تمرین و اکتاپامین تأثیر هم افزایی معنی‌داری برکاهش غلظت MDA و افزایش فعالیت SOD داشت (۰۱/۰p<).
نتیجه‌‌گیری: نتایج تحقیق حاضر تایید کننده تأثیر تمرین و اکتاپامین بر  افزایش محافظت عصبی در برابر شاخص‌های استرس اکسیداتیو می‌باشد.

---