مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: کم‌تحرکی و چاقی از پیامدهای زندگی صنعتی می‌باشد؛ بطوریکه روند افزایش شیوع چاقی، تأثیرات منفی بر سیستم تنفسی ایجاد نموده است. تمرینات هوازی و اسیدهای چرب امگا-۳ به‌خاطر اثرات فیزیولوژیکی که بر سیستم‌های مختلف بدن دارند؛ مورد توجه می‌باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل امگا-۳ بر عملکرد ریوی در مردان چاق بود.
روش‌ کار: در این مطالعه نیمه تجربی، ۴۰ مرد چاق با میانگین سنی ۰۵/۳±۳/۳۲ سال، وزن ۴/۷±۸/۹۷ کیلوگرم، نسبت دور کمر به باسن ۰۲۲/۰±۰۱/۱، چربی بدن ۵۲/۲±۵۳/۳۱ درصد و میانگین شاخص ‌توده بدنی ۶۱/۲±۳/۳۲ کیلوگرم/مترمربع به صورت تصادفی در ۴ گروه ۱۰ نفری: دارونما، مکمل، دارونما تمرین،  مکمل تمرین قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن با شدت %۸۵-۵۵HRmax  به مدت ۸ هفته، ۴۵-۲۵ دقیقه و ۳ جلسه در هفته بود. میزان مصرف‌ مکمل، روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم امگا-۳ و دارونما نیز از دکستروز ۲ درصد بود. مقادیر متغیرهای تحقیق ۴۸ ساعت  قبل و بعد از اتمام تمرینات سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون ANOVA دو راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح (۰۵/۰p<) تجزیه و تحلیل شد.
 یافته‌ها: اثر تمرین ورزشی بدون در نظر گرفتن اثر مکمل بر کاهش وزن و درصد چربی بدن معنی‌دار بود (۰۵/۰p<). ورزش و مکمل به طور معنی‌داری مقدار FVC، FEV۱، PEF، FEF۲۵-۷۵، FIVC،FIV۱  و PIF را افزایش داد (۰۵/۰p<). اثر ورزش بدون در نظر گرفتن اثر مکمل بر افزایش VO_۲max  و PEF معنی‌دار بود (۰۵/۰p<). ورزش، مکمل و ترکیب ورزش+مکمل بر اندازه دور قفسه سینه حالت دم و بازدم غیر معنی‌دار بود (۰۵/۰p>).
 نتیجه‌گیری: تمرین هوازی منظم و مصرف مکمل امگا-۳ دو عامل تعدیل‌کننده و اثرگذار بر افزایش شاخص‌های تنفسی بوده و در نتیجه باعث بهبود وضعیت تنفسی مردان چاق می‌شود.