مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: شناسایی طغیان‌های بیماری آنفلوآنزا با رویکرد سندرومیک یکی از مهم‌ترین اولویت‌های مراقبت بیماری آنفلوآنزا در کشور است. هدف از این مطالعه تعیین عملکرد الگوریتم میانگین متحرک وزن داده شده نمایی در شناسایی به موقع طغیان‌های آنفلونزا در ایران، با استفاده از رویکرد آزمون داده‌های شبیه‌سازی شده از ژانویه ۲۰۱۰ تا دسامبر ۲۰۱۵ میلادی است.
روش کار: شبیه‌سازی طغیان‌ها با استفاده از داده‌های موارد مشکوک به آنفلونزا (ILI) از ژانویه ۲۰۱۰ تا دسامبر ۲۰۱۵ در ایران انجام شد. عملکرد الگوریتم میانگین متحرک وزن داده شده نمایی در شناسایی به موقع طغیان‌ها با استفاده از شاخص‌های حساسیت، ویژگی، درصد هشدار کاذب، نسبت‌های درست‌نمایی و منحنی راک ارزیابی و گزارش شد.
یافته‌ها: حساسیت کلی الگوریتم میانگین متحرک وزن داده شده نمایی برای کل طغیان‌های شبیه سازی شده به تفکیک روش‌های یکنواخت، خطی و نمایی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ با فاصله اطمینان ۹۵ درصد به ترتیب برابر با ۷۰ درصد (۸۰-۳۰: CI ۹۵%)، ۸۴ درصد (۹۲-۷۵: CI ۹۵%) و ۵۱ درصد (۶۲-۴۰: CI ۹۵%) بود. الگوریتم میانگین متحرک وزن داده شده نمایی با پارامتر هموار سازی ۹/۰ بهترین عملکرد را در شناسایی طغیان‌های شبیه‌سازی شده داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که الگوریتم میانگین متحرک وزن داده شده نمایی در شناسایی به موقع طغیان‌های شبیه‌سازی شده آنفلونزا از عملکرد مناسبی برخوردار است. با این وجود، نظام مراقبت بیماری آنفلوآنزا نیازمند استفاده از روش‌های مختلف کشف طغیان‌های آنفلونزا است.
 
 

زمینه و هدف: اختلال نافرمان مقابله‏ای از شایع‌ترین اختلالات روانشناختی دوران کودکی می‌باشد که تأثیر بدی در تعاملات خانواده دارد و همچنین دارای پیش آگهی نامناسب همچون ابتلا به اختلالات روانشناختی در بزرگسالی، اعتیاد، مشکلات بین فردی، تحصیلی می‌شود . لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مدیریت والدین (PMT) با آموزش مبتنی بر رابطه والد-کودک  (CPRT) بر کاهش مجموع نشانگان مرضی کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله‏ای می­باشد.
روش کار: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی به صورت پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود.  جامعه‌ی پژوهش حاضر را کلیه والدین کودکان ۵-۱۱ ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله­ای (ODD) مراجعه­کننده به درمانگاه‏ها و مراکز روان­شناختی و روان­پزشکی شهر تهران می‏باشد. نمونه پژوهش شامل ۴۵ والد بود که با نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش ۱۵ نفره قرارگرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه علائم رفتاری کودکان (CSI-۴) و پرسشنامه SNAP-IV بود.
یافته ­ها: نتایج مربوط به آزمون تحلیل کوواریانس برای نمرات نشانگان مرضی کودکان نشان داد که  آماره F برای نمرات مرضی کودکان نافرمان (۳۴/۷۵) در سطح ۰۰۱/۰ معنی‏دار است؛ بین گروه‌ها در نمرات مرضی کودکان نافرمان تفاوت معنی‌دار وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین‏ها نشان داد که میانگین گروه آزمایش (PMT) ۸۱/۷ و میانگین گروه آزمایشی (CPRT) ۹/۱۰ می‏باشد که با توجه به نتایج مقایسه زوجی در سطح ۰۰۱/۰ معنی دار است.
نتیجه ­گیری: روش PMT و روش CPRT هر دو بر بهبود نشانگان مرضی کودکان با اختلال نافرمانی مقابله­ای موثر هستند. از میان دو رویکرد درمانی روش PMT از روش CPRT در کاهش نشانگان مرضی موثرتر بود.