سحر رفیعی چوکامی، کورش معزی، فاطمه سفیدی، سویل فرخ اسلاملو، آرزو مرادی ملایری، لیلا شاهسوند بغدادی،
جلد ۳۰، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: کیفیت زندگی از مسائل مهم و پیش روی جهان معاصر و از مباحث اساسی در توسعه سیاستگذاری اجتماعی محسوب می‌شود که موضوعاتی چون رفاه، رفع نیازهای اساسی، زندگی رو به رشد و رضایت بخش، نوع دوستی و از خودگذشتگی در میان اجتماعات را در بر میگیرد. بیماری کرونا منجر به تعلیق فعالیتهای حضوری چهره به چهره در دانشجویان و دانشآموزان شد و این شرایط باعث سازگاری سریع به آموزش غیر حضوری گردید به طوری که کیفیت زندگی و سلامتروانی آنها را ممکن است تحت تأثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی دانشجویان دندانپزشکی در ایام همه گیری کووید ۱۹ انجام شد.
روشکار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی _ تحلیلی بر روی ۲۳۱ نفر از دانشجویان دندانپزشکی قزوین به روش سرشماری در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامههای مشخصات دموگرافیک و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی با ۳۶ سوال بود. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه ۲۴ و آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بیشترین نمره کیفیت زندگی دانشجویان دندانپزشکی در بعد عملکرد جسمانی(۵۴/۲۲±۱۰/۸۲ ) و کمترین نمره کیفیت زندگی در مولفه سلامتروانی (۵۹/۶۰ ± ۲۴/۱۷) بود. میانگین نمره کیفیت زندگی کلی دانشجویان (۴۹/۲۵ ±۸۴/۷۲) و میانگین نمره کیفیت زندگی کل در بعد جسمانی (۳۸/۳۲ ± ۵۳/۷۵) و میانگین کیفیت زندگی کل در بعد روانی (۶۱/۱۸ ± ۱۵/۷۰) بود. بین نمره کیفیت زندگی جسمانی و روانی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین تفاوت معنیدار یافت شد. بین جنسیت و وضعیت تاهل با کیفیت زندگی در کیفیت زندگی کل، در بعد جسمانی و مولفههای آن و کیفیت زندگی کل در بعد روانی با ابعاد آن تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجهگیری: با توجه به همهگیری بیماری کووید ۱۹ و بالا نبودن سطح کلی کیفیت زندگی دانشجویان ضروری است برنامه و استراتژی‌های مدون در دانشگاه ها از جمله حضور روانشناسان و تشکیل کارگاههای سلامتروان، ایجاد فعالیتهای ورزشی و برنامههای مشاوره در مورد رژیم غذایی سالم، جهت ارتقای کیفیت زندگی آنها پیشبینی گردد.
