در هر سال نزدیک به ۷۵۰۰ مورد بیماری جدید هوچکین در ایالات متحده امریکا شناخته می‌شود. این بیماری از جمله تومورهایی است که تقریباً ۷۵% بیماران مبتلا به آن با شیمی‌درمانی و رادیوتراپی پیش‌رفته بهبود می‌یابنــد. هدف از ایــن مطالعـه افزودن بر اطلاعات موجود در مورد بیماری، استفاده از روش‌های درمانی مختلــف و تعییــن میزان بقای کلی ۵ و ۱۰ ساله بوده است. این مطالعه گذشته‌نگر به روش توصیفی ـ تحلیلی ـ مقطعی روی بیماران مبتلا به هوچکین در مرکز آموزشی درمانی قاضی طباطبایی تبریز انجام شد. اطلاعات مورد نظر از پرونده‌های بیماران خارج گردید و میزان پاسخ به درمان، میزان بقای عاری از بیماری( DFS = Disease Free Survival ) و میزان بقای کلی ( OS = Overall Survival ) محاسبه شـد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ۱۰ SPSS و آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده ۱۲۱ بیمار(۶۷%) مرد و ۵۹ بیمار(۳۳%) زن بودند. سن بیماران با میانگین ۱/۱۷ ± ۸/۳۱ سال عامل تاثیرگذار بر میزان بقا نبود. وجود توده در گردن(۴۰%) از شایع‌ترین شکایت‌های بیماران در زمان مراجعه بود که اغلب در مرحله III قرار داشتند و Mixed Cellularity ( MC ) با ۲/۴۷% بیش‌ترین زیر گروه هیستولوژیکی را تشکیل می‌داد. رژیم شیمی‌درمانی ABVD با ۶/۳۷% روش درمانی شایع به کار رفته با بالاترین میزان بازگشت( Remition ) بود. میزان بقای کلی ۵ ساله ۶۵% و میزان بقای کلی ۱۰ ساله ۳/۶۱% به دست آمد. در این مطالعه بیمارانی که تحت درمان با شیمی درمانی بودند بیش از سایر روش‌های درمانی(۷/۵۲%) بازگشت کامل داشتند و بیماران درمان شده با رژیم‌های دارویی ABVD و MOPP-C به ترتیب میزان بقای ۵ و ۱۰ ساله بالایی را نشان دادند. در نهایت می‌توان گفت که تشخیص زودرس، ارزیابی به موقع بیماران و استفاده از روش صحیح درمانی میزان بقای خوبی را برای بیماران فراهم می‌کند.
