مجله علوم پزشکی رازی

---

    زمینه و هدف: پروبیوتیک‌ها، کشت میکروارگانیسم‌های زنده­ای است که اگر به تعداد کافی مصرف شوند- با حفظ تعادل جمعیت میکروبی بومی روده- روی سلامت مصرف کننده اثرات مطلوبی می­گذارند. یکی از مهم‌ترین گروه­های پروبیوتیک­، باکتری­های لاکتیک اسید هستند، که به طور معمول در مایه محصولات لبنی استفاده می‌شوند. عمل باکتری­های لاکتیک اسید وابسته به گونه و سویه خاص می‌باشد و بستگی به میزان کافی باکتری حاضر در روده­ها دارد. پیچیدگی در شناسایی و طبقه‌بندی سویه­ها، به دلیل آنکه منافع فقط ممکن است متعلق به سویه­های خاص باشد، تحقیقات را مشکل کرده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پروبیوتیک سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم جداشده از پنیر سنتی ایران بر ترمیم زخم معده می‌باشد. روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بوده که در آن ۲۲ سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی سنتی ایران که توانایی رشد و بقاء در سیستم گوارشی آن‌ها در مطالعات قبلی بررسی شده بود، از نظر تولید اگزو‌پلی ساکارید با روش فنل سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس پلانتاروم که اگزوپلی‌ساکارید تولیدی بالایی داشت انتخاب گردید. برای بررسی اثر این پروبیوتیک، موش­های صحرایی نر از نژاد ویستار به گروه­های تجربی، کنترل و کنترل منفی تقسیم شدند. موش­ها پس از تحمل بیست و چهار ساعت گرسنگی، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زخم معده توسط ۱۲/۰ میلی­لیتر اسیداستیک (۶۰% v/v) ایجاد شد. یک روز پس از جراحی گروه­های تجربی، روزانه ماده تلقیح شامل cfu/day ۱۰^۱۰×١ لاکتوباسیلوس پلانتاروم محلول در شیر، گروه­های کنترل شیر استرلیزه و کنترل منفی نرمال سالین به­ طریقه گاواژ برای چند روز متوالی دریافت کردند. موش­ها پنج و چهارده روز پس از ایجاد زخم معده کشته، معده آن‌ها خارج و ابعاد زخم (میلی­متر مربع) محاسبه شد. پس از بافت­شناسی، میزان اثر این پروبیوتیک بر ترمیم زخم معده در هر موش تعیین گردید. آنالیز داده­ها توسط نرم افزار SPSS انجام ، و نتایج آزمایش­ها به صورت Mean ± SEM گزارش شد. یافته­ها: لاکتوباسیلوس پلانتاروم ابعاد زخم را نسبت به دو گروه کنترل و کنترل منفی به­طور معنی­داری کاهش و ترمیم زخم معده را افزایش داد. بررسی مطالعات بافت شناسی در روز پنجم نشان دهنده کاهش معنی­دار میزان نوتروفیل­ها در واحد سطح(۰۰۱/۰ p< ) و افزایش ماکروفاژها و فیبروبلاست­ها بود(۰۰۱/۰ p< ). همچنین در روز چهاردهم در میزان نوتروفیل­ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست­ها کاهش معنی­دار(۰۰۱/۰ p< ) مشاهده شد. نتیجه­گیری: لاکتوباسیلوس پلانتاروم دارای اثر ترمیمی قابل­ملاحظه بر زخم معده ناشی از اسید استیک در موش صحرایی می‌باشد.

---

  زمینه و هدف : پروبیوتیک­ها به عنوان میکروارگانیسم­های گوناگونی تعریف می­شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. عمل باکتری­های لاکتیک اسید وابسته به گونه و سویه­ خاص می­باشد و بستگی به میزان کافی باکتری حاضر در روده­ها دارد. پیچیدگی در شناسایی و طبقه­بندی سویه­ها، به دلیل آنکه منافع فقط ممکن است متعلق به سویه های خاص باشد، تحقیقات را مشکل کرده است. به علت آن که تاکنون پژوهشی در مورد کاربرد پروبیوتیک­های بومی ایران انجام نشده است، هدف از این طرح بنیادی کاربردی، مطالعه اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی می­باشد.

  روش ‌ کار : در این مطالعه تجربی، تعداد ۲۲ سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلی ساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلی­ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. برای بررسی اثر این پروبیوتیک، موش­های صحرایی نر از نژاد ویستار به گروه­های پنج­­تایی تجربی، کنترل و کنترل منفی تقسیم شدند. زخمی مربع شکل به ابعاد cm ۵/۱ × ۵/۱ در پشت موش‌های صحرایی ایجاد شد. دو گروه­ کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی Cfu/ml ۱۰۱۱×۱ لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی، درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موش­ها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای ۱، ۳ و ۱۴ نمونه برداری و تحت مطالعات بافت­شناسی و آماری قرار گرفت. نتایج آزمایش­ها به صورت میانگین ± انحراف معیار گزارش شد و از آزمون آماری ANOVA برای تحلیل داده ها استفاده گردید.

  یافته­ها : درصد بهبودی زخم (۷۶/۹۱%) و التهاب در گروه تجربی در روز چهاردهم نسبت به گروه­های کنترل (۳۳/۷۴%) و کنترل منفی (۵۱/۷۳%) دارای اختلاف معنی­داری بود (۰۰۱/۰ p< ). تعداد نوتروفیل­ها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه­های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت.

  نتیجه­گیری : مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنی­داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش­های صحرائی شد. این یافته­ها می­تواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.

---

زمینه و هدف: جلبک قرمز خوراکی یوکیوما کوتونی ازنظر اقتصادی جهت تولید کاراگینان و آگار در سواحل گرمسیری برخی مناطق آسیای شرقی کشت داده می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی عصاره جلبک قرمز یوکیوما کوتونی و مقایسه آن با داروی تاموکسیفن بر سرطان پستان به‌صورت in vivo می‌باشد.
روش کار: تومور پستان از طریق تزریق زیرپوستی سلول‌های MC۴L۲ در بافت پستان موش ماده ایجاد شد،۴ هفته بعد از رشد تومور، موش‌ها به‌طور خوراکی توسط عصاره جلبک و یا تاموکسیفن تیمار شدند. جهت انجام آزمایش‌ها موش‌ها به ۴ گروه ده‌تایی تقسیم شدند شامل: ۱) گروه تیمارشده با عصاره جلبک ۲) گروه تیمار شده با تاموکسیفن ۳) گروه سرطانی شده با سلول‌های MC۴L۲ یا کنترل مثبت ۴) گروه نرمال یا کنترل منفی. میزان بیان مارکرهای SOD و ۲COX در سطح ژن توسط روش Real Time -PCR مورد آنالیز قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هم تیمار با عصاره جلبک یوکیوما و هم تاموکسیفن منجر به کاهش بیان دو ژن مورد مطالعه نسبت به دو گروه دیگر شد. به‌طورکلی روش Real Time - PCR به‌طور آزمایشگاهی اثرات مثبت تیمارها روی سلول‌های سرطانی پستان را تأیید کردند.
نتیجه‌گیری: اطلاعات به‌دست‌آمده پیشنهاد می‌کند که این دو ژن به‌عنوان مارکرهای پروگنوستیک و به‌عنوان اهداف اساسی جهت درمان اهمیت دارند و عصاره جلبک یوکیوما کوتونی به دلیل اثرگذاری بر این دو ژن و همین‌طور اثرات آنتی‌اکسیدانی و نیز عدم سمیت روی بدن می‌تواند به‌عنوان یک درمان جدید درنظرگرفته شود.