۵ نتیجه برای حسین پور دلاور
آژت سلیمانی خضرآباد، صدیقه حسین پور دلاور، حمیرا رشیدی، مهران قهرمانی،
جلد ۲۷، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از ارکان اساسی در دیابت نوع ۲ تمرینات ورزشی منظم می باشد از طرفی یکی از متغیرهای موثر بر سازگاری های کسب شده در تمرین شدت تمرین می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات بادی پامپ با دو شدت متوسط و بالا بر کنترل قند خون در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.
روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر ۳۰ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ ساکن شهر اهواز به روش تصادفی انتخاب شدند و در ۳ گروه ۱- تمرین بادی پامپ با شدت متوسط (۶۰-۵۵ درصد ضربان قلب ذخیره)،۲- تمرین بادی پامپ با شدت بالا (۸۰-۷۵ درصد ضربان قلب ذخیره) و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت ۱۲ هفته، ۳ جلسه تمرین در هر هفته و هر جلسه تمرین شامل ۹۰-۶۰ دقیقه تمرینات بادی پامپ در ساعت ۱۰-۹ صبح انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد تفاوت معنی داری بین تغییرات قند خون ناشا (۵۹۱/۰ = p)، انسولین ناشتا (۸۴۷/۰ = p) و مقاومت به انسولین (۹۸۹/۰ = p) بین دو شدت تمرین متوسط و بالا وجود نداشت ولی تغییرات HbA۱c به صورت معنی داری در گروه شدت بالا نسبت به شدت متوسط بیشتر بود (۰۱۹/۰ = p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات بادی پامپ روش تمرینی مفید برای کنترل قند خون در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می باشد همچین تمرین با شدت بالاتر نسبت به تمرین با شدت متوسط اثرات بهتری بر کنترل گلیسمی در این افراد دارد.
سرحد آقایی، ناصر بهپور، صدیقه حسین پور دلاور، حسن صفی خانی، محمد جلیلوند،
جلد ۲۷، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: مصرف آنتی‌اکسیدان‌های غیرآنزیمی به‌صورت مکمل‌های غذایی، می‌تواند از طریق شکار رادیکالهای آزاد تأثیر مثبتی درجهت کاهش استرس اکسیداتیو داشته باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر ۶ هفته تمرین هوازی فزاینده و مکمل ال-کارنیتین بر گیرنده آپلین بافت قلبی و مقادیر گلوکز خون موش‌های دیابتی بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، ۴۰ سر موش صحرایی نر ویستار به‌صورت تصـادفی در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابت + ال-کارنیتین، دیابت + تمرین هوازی و دیابت + تمرین+ ال-کارنیتین تقسـیم شـدند. بعد از دیابتی کردن رت ها، روزانه ۱۰۰ میلیگرم ال-کارنیتین را به‌صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی نیز پنج روز در هفته، به مدت شش هفته، با شیب صفر درجه، سرعت ۱۰ متر و زمان ۱۰ دقیقه در هفته اول شروع شده و در هفته اخر شیب به ۵ درجه، سرعت ۲۰ متر و زمان ۴۰ دقیقه رسید.
یافته ها: نتـایج بیانگر افزایش معنی‌دارگیرنده آپلین در گروه‌های دیابت+تمرین هوازی و گروه دیابت+تمرین هوازی+ ال-کارنیتین نسبت بـه گـروه کنتـرل و دارونما بـود (۰۰۱/۰=p). بین دو گروه فعال پژوهش نیز اختلاف معنیدار وجود نداشت (۲۷۴/۰=p). نتـایج آزمـون تعقیبـی بیانگر کاهش معنیدار گلوکز در گروه‌های فعال نسبت بـه گـروه کنتـرل و دارونما بـود (۰۰۱/۰=p).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و مصرف ال-کارنیتین می‌تواند سبب افزایش گیرنده آپلین بافت قلبی و کاهش گلوکز شود.
سعید رحیمی احمدی بلدی، وحید تادیبی، صدیقه صدیقه حسین پور دلاور، احسان امیری، محمد جلیل وند،
جلد ۲۷، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: دیس لیپیدمی و اختلال در عملکرد کبد در ارتباط با سبک زندگی کم‌تحرک می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر شانزده هفته تمرین ورزشی بر سطوح سرمی آمینوترانسفرازها و پروفایل لیپیدی در مردان غیرورزشکار بود.
روش کار: در پژوهش نیمه تجربی حاضر ۱۵۰ نفر از پرسنل نظامی شهرستان های اندیمشک و دزفول به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه‌های تمرین و کنترل قرار داده شدند. تمرینات ورزشی به مدت شانزده هفته تمرینات عملکردی در سه جلسه در هفته بود. هر جلسه تمرین حدود ۹۰-۶۰ دقیقه تمرین شامل ۶-۳ دایره تمرین با ۹-۶ ایستگاه تمرین از تمرینات مقاومتی، توانی و عملکردی برای عضلات بالاتنه، میان تنه و پایین تنه بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تی وابسته و تی مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: پس از دوره تمرین کاهش معنی‌داری در سطوح سرمی آنزیم‌های ALT (۰۰۵/۰= P) و AST (۰۳۴/۰= P) و افزایش معنی‌داری در سطح سرمی HDL (۰۰۳/۰= P) مشاهده شد. همچنین تغییرات ALT (۰۰۱> P)، AST (۰۰۱> P) و HDL (۰۰۲= P)در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنیدار بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می توان گفت که تمرینات عملکردی با بهبود پروفایل لیپیدی توانسته از تجمع چربی در بافت کبد جلوگیری کند و با توجه به کاهش سطوح سرمی ALT و AST به‌عنوان بیومارکرهای مرتبط با عملکرد کبد بر عملکرد و سلامت کبد مؤثر باشد.
بهمن زاده هندیجانی، صدیقه حسین پور دلاور، محمد کریمی، دکتر مهران قهرمانی،
جلد ۲۸، شماره ۸ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: ریتم شبانه‌روزی با تغییرات روزانه در میزان نور تحریک می‌شود و نوسانات هورمونی به‌ویژه هورمون‌های درگیر در بحث اشتها را به دنبال دارند. هدف تحقیق حاضر، مطالعه اثر ریتم شبانه‌روزی بر پاسخ نوروپپتید Y و لپتین به هشت هفته تمرین هوازی در مردان جوان چاق غیرورزشکار بود.
روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی، ۳۶ مرد جوان چاق غیرورزشکار با میانگین سن ۳/۳±۴/۲۵ سال، وزن ۷/۷±۳/۹۸ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۱/۱±۸/۳۱ کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به سه گروه مساوی شامل؛ کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. مداخله تمرین هوازی طی هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت ۶۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه اعمال گردید. قبل و پس از مداخله تمرین، خونگیری در شرایط ۱۰ساعت ناشتایی انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه و در سطح معناداری ۰۵/۰>p تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: مداخله تمرین هوازی در صبح و عصر باعث کاهش معنادار در مقادیر لپتین (۰۳/۰=p) و افزایش معنادار در نوروپپتید Y (۰۰۰۱/۰=p) گردید. در مقایسه بین تمرین صبح و عصر، تغییرات لپتین (۰۲/۰=p) و نوروپپتید Y (۰۰۰۱/۰=p) در تمرین عصر بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌ها، تمرینات هوازی با شدت متوسط می‌تواند اثرات مثبتی بر تغییرات هورمون‌های نوروپپتید Y و لپتین در بحث اشتها داشته باشد. به نظر می‌رسد این تغییرات در تمرینات عصر بیشتر باشد.
سپیده قناعتی، صدیقه حسین پور دلاور، اعظم زرین کلاه،
جلد ۲۹، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع ۱ یکی از بیماری‌های متابولیک شایع در کودکان می‌باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر کنترل گلیسمی در دختران مبتلا به دیابت نوع ۱ بود.
روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر ۲۰ دختر مبتلا به دیابت نوع ۱ (سن: ۶۰/۲ ± ۱۷/۱۱ سال، قد: ۱۰/۱۲ ± ۴۱/۱۳۸ سانتی متر و وزن: ۲۸/۸ ± ۲۴/۳۲ کیلوگرم)، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. تمرینات ورزشی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه تمرین شامل ۹۰-۶۰ دقیقه تمرینات ترکیبی انجام شد. قبل و پس از دوره مداخله خونگیری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های تی وابسته برای بررسی تغییرات درون گروهی و تی مستقل برای بررسی تغییرات بین گروهی استفاده شد.
یافته ها: پس از دوره تمرین کاهش معنی داری در سطح قند خون ۲ ساعته در هر دو گروه تمرین (۰۴۴/۰ = P) و کنترل (۰۲/۰ = P) مشاهده شد. همچنین کاهش معنی داری در سطح فروکتوزآمین در گروه تمرین (۰۰۲/۰ = P) مشاهده گردید. در برررسی تغییرات بین گروهی تغییرات فروکتوزآمین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (۰۳۸/۰ = P)، ولی تفاوتی بین سطح قند خون ناشتا (۲۰۱/۰ = P) و قند خون ۲ ساعته (۱۴۳/۰ = P) بین گروه های تمرین و کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر تمرینات ورزشی ترکیبی بر کاهش فروکتوزآمین به عنوان شاخص کنترل گلیسمی در بیماران دیابتی می‌توان گفت که تمرینات ورزشی ترکیبی نقش مثبتی در کنترل قند خون کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ دارد و این بیماران می‌توانند برای مدیریت قند خون از برنامه تمرینات ورزشی ترکیبی استفاده نمایند.
