مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: نیتریک اکساید(Nitric Oxide=NO) مولکول کوچک چربی دوست است که در بدن به عنوان سیتوتوکسیک و یک میانجی عمل می‌کند. همچنین NO در دفاع سلولی نقش دارد، به گونه‌ای که غلظت بالای NO سبب مهار رشد میکروارگانیسم‌ها از جمله قارچ‌ها و مرگ آنها می‌شود. این مطالعه برای بررسی اثر ضد درماتوفیتی کمپلکس‌های آزادکننده NO و تداخل اثر احتمالی آنها با تربینافین طرح‌ریزی شده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی بود. روش بکار رفته در این پژوهش تعیین کمترین غلظت بازدارندگی از رشد(Minimal Inhibitory Concentration=MIC) در محیط مایع با رقتهای میکرو و با بهره‌گیری از توصیه‌های NCCLS(National committee for clinical laboratory standard) بود. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهند که اثر ممانعت کنندگی و قارچ‌کشی کمپلکس آزاد کننده NO بر روی گونه‌های درماتوفیتی، چشمگیر است ولی توان آن در مقایسه با تربینافین بسیار پایین می‌باشد. اثر قارچ‌کشی هر دو آنها، وابسته به غلظت می‌باشد. گونه‌های حیوان دوست و خاک دوست نسبت به گونه‌های انسان دوست در برابر تربینافین و دی‌اتیلن‌تری‌آمین‌نیتریت(DETA/NO=Diethylen triamine nitrite) حساس‌تر بودند. اثر تداخل DETA/NO و تربینافین در مورد گونه‌های میکروسپوروم کانیس، میکروسپوروم جیپسئوم و تریکوفیتون منتاگروفیتیس(غیر انسان‌دوست‌ها)، به دلیل ۴، Antagonist می‌باشد. در این پژوهش به موجب نیمه عمر بسیار کوتاه دی‌اتیل‌آمین‌نیتریت(Diethyl amine nitrate=DEA/NO)، اثری از آن قابل مشاهده نبود. نتیجه‌گیری: روی هم رفته با الهام از یافته‌های این مطالعه و با تکیه بر محتوای نوشته‌های موجود به نظر می‌رسد که مصرف موضعی کمپلکس‌های آزاد کننده NO، می‌تواند یکی از راه‌های درمان عفونت‌های درماتوفیتی باشد.

    زمینه و هدف: نیتریک اکساید(NO=Nitric oxide)، مولکولی کوچک و لیپوفیل با نقشهای متعدد و گسترده در سیستم‌های بیولوژیک بدن می‌باشد که فعالیت ضد توموری و ضد میکروبی از خود نشان می‌دهد. تحریک ماکروفاژها توسط میکروارگانیسم‌های گوناگون منجر به تولید مقدار زیادی NO می‌شود که خاصیت سمی داشته و نهایتاً موجب مرگ میکروارگانیسم می‌شود. مکانیسم‌های وابسته به NO نقش کلیدی در دفاع میزبان علیه عفونت‌های قارچی ایفاء می‌کنند. در عفونت‌های کاندیدایی نیز NO مهم‌ترین راه کشتن کاندیدا آلبیکنس توسط پلی‌مورفونوکلئرها می‌باشد. هدف این بررسی، مطالعه اثر ضدقارچی و تداخلی کمپلکس‌های آزاد کننده NO و داروهای ضدقارچی بر گونه‌های کاندیدا و کریپتوکوکوس نئوفورمنس می‌باشد. روش بررسی: این مطالعــه از نــوع تجربــی اســت که پتانسیــل ضــد قارچــی دو کمپلکــس آزاد کننده NO را روی چند گونــه کاندیــدا و کریپتوکوکــوس نئوفورمنــس به تنهایــی و در همراهــی بــا داروهــای کتوکونازول و آمفوتریسیــن B مــورد بررســی قرار می‌دهد. تعیین کمترین غلظــت بازدارندگــی رشد به روش Micro dilution broth و مطابق با استانداردهای NCCLS(National committie of clinical laboratory standards) انجام گرفته است و در آن کمترین غلظت بازدارندگی از رشد(MIC=Minimal inhibitory concentration) و کمترین غلظت کشندگی قارچ(MFC=Minimal fungucidal concentration) دو کمپلکس آزاد کننده NO [DPTA/NO(DipropylenaTriamine/Nitricoxide) و DEA/NO(Diethylamine nitric oxide)] به تنهایی و همراه با کتوکونازول و آمفوتریسین B برای کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا پاراپسیلوزیس، کاندیدا تروپیکالیس، کاندیدا گلابراتا و کریپتوکوکوس نئوفورمنس تعیین گردید. یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که کمپلکس DPTA/NO، دارای فعالیت ضد کاندیدایی و ضد کریپتوکوکی در تمام گونه‌های تحت بررسی می‌باشد. همچنین استفاده توأم از کمپلکس DPTA/NO در مورد گونه‌های کاندیدا گلابراتا(II) و کاندیدا تروپیکالیس، اثر سینرژیسم(۵/۰FIX<=Fractional inhibitory concentration index) و در مورد کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا پاراپسیلوزیس و کاندیدا گلابراتا(I)، اثر additive(۱