مهدی تاراجیان، کیوان ملانوروزی، عبدالله قاسمی، معصومه شجاعی،
جلد ۲۹، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: ورزش می تواند به معنای تفاوت بین زندگی و مرگ زودرس باشد؛ بین زندگی در خانه یا خانه سالمندان؛ بین لذت بردن از زندگی یا صرفاً آن را تحمل کردن باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه و تعیین اثربخشی دو نوع مداخله حرکتی گروهی و ذهن آگاهی بر تعادل، وضعیت عاطفی و شناختی سالمندان بود.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی سالمندان شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری شامل ۶۰ سالمند داوطلب واجد شرایط با دامنه سنی ۷۵-۶۰ سال، که به روش نمونه گیری هدفمند در گروه حرکتی(۲۰ نفر)، گروه ذهن آگاهی (۲۰ نفر)، و گروه کنترل (۲۰ نفر)، وارد پژوهش شدند. از پرسش نامه آزمون کوتاه وضعیت ذهنی(۱۹۷۵) و پرسش نامه اضطراب و افسردگی بک در سالمندان ایرانی(۲۰۱۴) و آزمون های تعادل قبل و بعد از اعمال مداخلات استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم‌افزار SPSS انجام پذیرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که وضعیت عاطفی و شناختی و تعادل در گروه های مداخله حرکتی گروهی و مداخله ذهن آگاهی افزایش معناداری داشتند(۰۵/۰P<). همچنین، بین گروه های مداخله حرکتی گروهی و مداخله ذهن آگاهی و کنترل در وضعیت عاطفی، شناختی و تعادل تفاوت معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: تمرینات حرکتی گروهی در مقایسه با تمرین ذهن آگاهی بر بهبود وضعیت تعادل، وضعیت عاطفی و عملکرد شناختی افراد سالمند اثربخش‌تر است.
