مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : صنعت سیمان یکی از صنایع مهم در توسعه هر کشور و در عین حال یکی از آلوده­ترین صنایع از نظر عوامل زیان­آور محیط کار می باشد. هدف این مطالعه تعیین وضعیت سلامتی پرسنل یکی از شرکت­های سیمان کشور بر اساس اطلاعات موجود در پرونده­های سلامت آن­ها بود.

  روش کار: این پژوهش به روش مطالعات مقطعی در سال ۱۳۹۰ انجام شده است. در این مطالعه اطلاعات بدست آمده از ۳۳۱ پرونده سلامت کارگران (مربوط به تمامی پرسنل شاغل در شرکت سیمان شاهرود) که شامل معاینات قبل از استخدام، معاینات دوره­ای و نیز نتایج آزمایشات و معاینات موارد خاص بوده مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ­۱۵ و به کمک آزمون­های آماری t مستقل و کای­دو تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری در کلیه آزمون­ها ۰۵/۰ p< بود.

  یافته­ها: میانگین (انحراف معیار) سن و سابقه­کارکارگران به­ترتیب ۵۱/۷ ± ۴۰ و ۵۳/۵ ± ۱/۱۲ سال بود. افت شنوایی (۵/۳۳%)، بیمار­ی­های قلبی­عروقی (۴/۱۸%) و ناراحتی­های اسکلتی­عضلانی (۹/۱۳%) به ترتیب شایع­ترین بیماری کارگران بود. ارتباط آماری معنی­داری بین رسته­کاری با بیماری­های قلبی­عروقی (۰۳/۰ p= ) و افت شنوایی (۰۰۲/۰ p= ) وجود داشت. ارتباط بیماری­های قلبی عروقی(۰۲/۰ p= )، اسکلتی­عضلانی (۰۳/۰ p= )، کلیوی (۰۰۳/۰ p= )، گوارشی (۰۴/۰ p= ) و افت شنوایی (۰۰۲/۰ p= ) با سابقه کار و بیماری­های قلبی عروقی(۰۰۷/۰ p= )، گوارشی(۰۰۷/۰ p= ) و افت شنوایی(۰۰۱/۰ p< ) با سن یک ارتباط معنی­دار بود.

  نتیجه­گیری: این مطالعه نشان داد که اشتغال در صنعت تولید سیمان علاوه بر افت شنوایی، باعث افزایش ریسک ابتلا به بیماری­های کلیوی و دیابت نسبت به سایر افراد جامعه می شود . شرایط نامناسب و عوامل زیان­آور محیط کار در این صنعت عامل احتمالی شیوع این مشکلات سلامتی است.

  زمینه و هدف : مراقبت از سالمند مبتلا به آلزایمر و ارتباط برقرار کردن با او فرایندی استرس زا است که پیامدهای منفی بر سلامت جسمی و روانی مراقبین دارد. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر استرس درک شده مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر در سال ۱۳۹۱ انجام شده است .

  روش کار : این مطالعه از نوع نیمه تجربی می باشدکه طی آن ۹۸ نفر از مراقبین سالمندان مبتلا به آلزایمر مراجعه کننده به انجمن آلزایمر ایران که شرایط ورود به پژوهش را داشتند با روش تقسیم تصادفی بلوکه در دو گروه آزمون (۴۹ نفر) و کنترل (۴۹ نفر) قرار گرفتند و پرسشنامه های اطلاعات فردی و استرس درک شده استاندارد را در مرحله قبل از مداخه آموزشی تکمیل کردند. سپس مداخله آموزشی بر اساس نتایج پیش آزمون طراحی و برای گروه آزمون اجرا شد. یک ماه بعد از مداخله دو گروه مجددا پرسشنامه های مربوطه را تکمیل کردند. ۷ نفر از مراقبین گروه آزمون از مطالعه خارج شدند. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (Version ۱۶) و آزمون های آماری t مستقل و t زوجی تحلیل شدند. در مطالعه حاضر، سطح معنی داری ۰۵/۰ p≤ در نظر گرفته شد.

  یافته‌ها : میانگین سن مراقبین در گروه آزمون (۱۱ ± ) ۲۳/ ۵۲ و در گروه کنترل (۱۳ ± ) ۲۶ /۵۲ سال بود. ۷/۸۵% مراقبین در گروه آزمون و ۶ /۸۱% در گروه کنترل را زنان تشکیل می دادند. قبل از مداخله بین دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافی و میانگین نمره استرس درک شده . (۵۱/۰= p ) اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. یک ماه بعد از مداخله، میانگین نمره استرس درک شده مراقبین گروه آزمون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت . (۰۰۱/۰= p ).

  نتیجه‌گیری : پی شنهاد می شود در انجمن آلزایمر ایران و سایر موسسات مرتبط، برنامه های آموزشی پیرامون نحوه ارتباط کلامی و غیر کلامی با سالمند مبتلا به آلزایمر برای مراقبین آنان برگزار شود. این آموزش ها خواهد توانست هم سطح سلامت مراقبین و هم بهبود مراقبت از سالمند آلزایمری را افزایش دهد.