مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: لیستریا مونوسیتوژنز، توانایی ایجاد بیماری‌های شدید و مهاجم در انسان و در بیش از ۴۰ گونه از حیوانات را دارد. لیستریا مونوسیتوژنز از طریق پنیر نرم، شیر، گوشت خام، سوسیس و غیره به انسان انتقال می‌یابد. هدف از این مطالعه، یافتن میزان فراوانی لیستریا مونوسیتوژنز در طیور، دام، سوسیس، لبنیات و مشاهده ژن CtpA(ژن انتقال دهنده مس) آن‌ها در الکتروفورز بعد از انجام PCR بوده است. روش بررسی: ۱۸۰ نمونه از مغز، کبد و مدفوع طیور(مرغ‌های صنعتی) از ۳۶ مرغ‌داری مختلف، ۱۶۶ نمونه از کبد، مغز، مایع آمنیوتیک و مدفوع گاو، گوسفند، اسب و بز، ۸۰ نمونه از سوسیس، ۳۰۰ نمونه از لبنیات جمع‌آوری شده از مغازه‌های شهر کرج مورد بررسی قرار گرفت. لیستریا مونوسیتوژنز به روش غنی‌سازی در سرما و با روش استاندارد استرالیا ـ نیوزیلند جداسازی شد. DNA کروموزومی پس از استخراج، به منظور تکثیر ژن CtpA به وسیله PCR و برای مشاهده وجود باند CtpA الکتروفورز گردید. یافته‌ها: لیستریا مونوسیتوژنز از نمونه‌های طیور جدا نشد. این باکتری‌ از مغز و کبد بز و گوسفند(۹۳/۱۲درصد)، سوسیس(۵/۲%)، پنیر محلی(۹/۲%) و شیر(۵/۲%) به دست آمد. با استفاده از PCR و جداسازی DNA از ۲۵ لیستریا مونوسیتوژنز ایزوله شده، ژن CtpA در ۲۰ درصد از موارد مشاهده گردید. DNA مشابه CtpA در تمام باکتری‌های جدا شده وجود نداشت. نتایج نشان داد که ۷۵/۲۸ درصد از لیستریا مونوسیتوژنزهای جدا شده از پنیر و ۲۰ درصد از باکتری‌های به دست آمده از حیوانات اهلی دارای ژن CtpA بودند. نتیجه‌گیری: وجود ژن CtpA در ۲۰ درصد از باکتری‌های مورد بررسی نشان دهنده آن است که تمام این باکتری‌ها خاصیت بیماری‌زایی یکسانی ندارند. از طرفی، توالی ژن CtpA تشابه زیادی به پروتئین دو بیماری نقص در متابولیسم مس به نام بیماری منکز(Menkes) و بیماری ویلسون(Wilson) در انسان دارد، احتمال دارد که ارتباطی بین این دو بیماری و ژن CtpA در لیستریا مونوسیتوژنز وجود داشته باشد و شاید در آینده بتوان با تولید پروتئین ‍tpA‍C موجود در لیستریا(ساخت واکسن) گامی در درمان این دو بیماری برداشت.

    زمینه و هدف: انتروکوک‌ها شامل گروه مهم و متنوعی از باکتری‌ها هستند که موجب ایجاد بیماری در انسان و حیوان می‌گردند. این باکتری‌ها در دستگاه گوارش انسان و حیوان، در خاک، آب و موادغذایی وجود دارند و قابلیت رشد در محیط‌هایی با غلظت بالای نمک و گستره وسیعی از pH را دارند. انتروکوک توانایی اکتساب مقاومت‌های دارویی و همچنین سایر فاکتورهای بیماری‌زایی را دارا می‌باشد. در این تحقیق، شیوع فاکتورهای مختلف ویرولانس در میان سویه‌های انتروکوک جدا شده از نمونه‌های مختلف کلینیکی در مقایسه با سویه‌های جدا شده از گروه‌های کنترل مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی، سویه‌های انتروکوک جدا شده از نمونه‌های کلینیکی و افراد سالم از نظر فاکتورهای ویرولانس از قبیل تولید همولیزین، ژلاتیناز، هماگلوتینین، دزوکسی ریبونوکلئاز و تولید فرمون یا فاکتور تجمعی بررسی و در نهایت با استفاده از تست‌های t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان حساسیت باکتری‌های فوق نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های گوناگون نیز تعیین گردید. توانایی تبادل پلاسمیدی در سویه‌های فوق با دو روش mating که نشانه کانجوگاسیون است مورد آزمایش قرار گرفت. یافته‌ها: فرکانس تولید ژلاتیناز، فاکتور تجمعی و همولیزین در گونه‌های فکالیس بیشتر از گونه‌های فاسیوم بود. اختلاف قابل توجه آماری در سایر خصوصیات بین گونه‌های فکالیس و فاسیوم دیده نشــد. پلاسمیدهــای پاسخ‌دهنده به فرمون در اکثر گونه‌ها شایع بوده و توانایی انتقال با فرکانس بالا را داشتنــد. فرکانــس تبادل پلاسمیدی در سویه‌های ایزوله شده حدود ۷-۱۰-۴-۱۰ بود. پروفایل پلاسمیدی باکتری‌ها مشخص نمود که اغلب ایزوله‌ها حاوی یک و یا چند پلاسمید با وزن مولکولی در حدود ۹۸-۳ مگادالتون بودند. دو ایزوله مقاومت کامل نسبت به تمام آنتی‌بیوتیک‌های تحت بررسی از خود نشان دادند. ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی نیز توانایی زیادی جهت تبادل و انتقال میان گونه‌ها به واسطه کانجوگاسیون از خود نشان دادند. حضور فاکتور تجمعی در گونه‌های جدا شده از موارد بالینی بسیار شایع‌تر از ایزوله‌های کنترل بود(۰۰۱/۰p<). نتیجه‌گیری: با توجه به این که تاکنون هیچ توکسین پروتئینی در انتروکوک‌ها شناسایی نشده است، احتمالاً بیماری‌زایی آن‌ها به واسطه فعالیت مجموعه‌ای از فاکتورها و آنزیم‌های تولیدی باکتری، مقاومت‌ آنتی‌بیوتیکی و فاکتور تجمعی شرکت کننده در تبادل پلاسمیدی صورت می‌پذیرد. اهمیت این باکتری‌ها در پزشکی مربوط به مقاومت بالای آن‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها و ایجاد عفونت‌های بیمارستانی در افراد بستری و بیماران ضعیف می‌باشد. حضور بیشتر و معنی‌دار فاکتور تجمعی در انتروکوک‌های جدا شده از بیماران در مقایسه با گونه‌های مرتبط با افراد سالم، بیانگر نقش بارز پروسه کانجوگاسیون در انتقال فاکتور بیماری‌زایی در انتروکوک‌ها می‌باشد.

    زمینه و هدف: اپیدمیولوژی مولکولی به معنی استفاده از تکنیک‌های مولکولی مانند Spoligotyping، RFLP(Restriction Fragment Length Polymorphism) و VNTR(Variable Number Tandem Repeats) برای مطالعه انتشار باکتری‌ها در جامعه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سویه‌های مختلف مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مسلول با تکنیک اسپولیگوتایپینگ و ارزیابی ریسک فاکتورهای مربوطه می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی، ۴۳۹ بیمار مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز آزمایشگاه رفرانس سل کشوری، طی سالهای ۸۴-۱۳۸۳ مورد بررسی قرار گرفتند. سویه‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بعد از شناسایی و انجام آزمون‌های آنتی‌بیوگرام با روش اسپولیگوتایپینگ، تیپ‌بندی شدند و در نهایت با استفاده از تستهـای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: اسپولیگوتایپینگ منتج به ایجاد ۱۴۰ طرح گردید که متعلق به سه گروه ژنتیکی اصلی(III، II، I) می‌باشند. اکثریت الگوهای اسپولیگوتایپ بدست آمده (۱/۸۷%) منحصر به فرد بوده و برای اولین بار در ایران گزارش می‌شوند، در حالی که مابقی آنها(۸/۱۲%) مطابق با طرح‌های موجود در بانک جهانی اسپولیگوتایپینگ بودند که از سایر نقاط دنیا نیز گزارش شده‌اند. همچنین غالب‌ترین فامیل در این مطالعه متعلق به فامیل Haarlem می‌باشد. جالب اینکه فقط ۳/۶% از سویه‌ها به فامیل بیجینگ تعلق داشتند و اکثریت سویه‌ها مربوط به زیر گروه غیربیجینگ بود. سویه‌های مقاوم به چند دارو، بیش‌تر در گروه تکاملی ۱ دیده شدند. در حالت کلی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی بالایی در سویه‌های جدا شده از بیماران افغانی دیده شد(۰۰۱/۰P<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سویه‌های مقاوم به چند دارو در باکتری‌های جدا شده از بیماران افغانی ساکن در ایران خیلی بالا بود؛ بعلاوه، وجود فامیل بیجینگ در میان سویه‌های جدا شده از بیماران ایرانی، بایستی جدی در نظر گرفته شود. همچنین مطالعات بیش‌تری برای روشن شدن اهمیت سایر فاکتورهای مهم در کنترل سل نیاز است.

    زمینه و هدف: کلامیدیا تراکوماتیس، یکی از متداول‌ترین باکتری‌های منتقل شونده از طریق جنسی است. این باکتری، عفونت‌های متعددی چون اورتریت، سرویسیت، اندومتریت، اپیدیدیمیت و لنفوگرانولوم آمیزشی را در دستگاه تناسلی ـ ادراری هر دو جنس مرد و زن، ایجاد می‌کند. میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در جوامع مختلف، متغیر است. در یک مطالعه، میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در زنانی امریکایی که از نظر جنسی فعال هستند، ۱۵-۵% و در زنان حامله، ۲/۱% تعیین شده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی و سپس مقایسه روشهای تشخیصی الیزا، میکروایمونوفلئورسانس(MIF=Microimmunofluorescence)، کیت تشخیص سریع Dima و روش میکروسکوپی مستقیم با رنگ‌آمیزی Giemenz، در تشخیص کلامیدیا بوده است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۱۳۷ خانم مبتلا به سرویسیت(بنا بر تشخیص پزشک متخصص زنان و زایمان) مراجعه کننده به درمانگاه ژنیکولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و آزمایشگاه تشخیص طبی نیلو، مورد بررسی قرار گرفتند. به وسیله دو سواب، از اندوسرویکس بیماران نمونه‌برداری شد. یک سواب، جهت انجام تست تشخیص سریع با استفاده از کیت و سواب دیگر، جهت رنگ‌آمیزی Gimenez بکار گرفته شد. از بیماران، جهت انجام آزمایش‌های الیزا و میکروایمونوفلئورسانس نیز خونگیری بعمل آمد. نتایج بدست آمده، با استفاده از نرم‌افزار (version ۱۲)SPSS و آزمون Mc Nemar تحلیل گردیدند. یافته‌ها: با انجام روش الیزا، در ۱۸ بیمار، آنتی‌بادی IgG و در ۴ بیمار، آنتی‌بادی IgM بر علیه کلامیدیا تراکوماتیس مثبت گردید. با استفاده از روش میکروایمونوفلئورسانس، ۱۰ بیمار، دارای آنتی‌بادی IgG و ۳ بیمار، دارای آنتی‌بادی IgM بر علیه کلامیدیا تراکوماتیس بودند. کیت تشخیص سریع Dima، در ۵ بیمار مثبت شد. در هیچ یک از لامهای رنگ‌آمیزی شده به روش گیمنز، انکلوژن بادی کلامیدیایی دیده نشد. نتیجه‌گیری: براساس روش میکروایمونوفلئورسانس که در بین روشهای سرولوژی، روش استاندارد طلایی در تشخیص عفونت کلامیدیایی می‌باشد، میزان شیوع سرویسیت کلامیدیایی در این مطالعه، ۲/۷% تعیین گردید. در مقایسه تعیین آنتی‌بادی IgM با روش الیزا و همچنین مقایسه کیت تشخیص سریع Dima و میکروایمونوفلئورسانس، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت، اما در مقایسه تعیین آنتی‌بادی IgG با روشهای الیزا و میکروایمونوفلئورسانس، اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید. بنابراین توصیه می‌شود که نتایج مثبت آنتی‌بادی IgG به روش الیزا، با روش میکروایمونوفلئورسانس تأیید گردد. همچنین رنگ‌آمیزی گیمنز در تشخیص سرویسیت کلامیدیایی توصیه نمی‌شود.

    زمینه و هدف: نالیدیکسیک اسید از آنتی‌بیوتیک‌های گروه کینولون‌ها می‌باشد که در شرایط in vitro و in vivo، فعالیت‌های خوبی بر علیه سالمونلا دارد و از این رو در درمان عفونت‌های سالمونلایی بخصوص انواع مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجا که نالیدیکسیک اسید می‌تواند نشانگری برای کاهش حساسیت به سیپروفلوکساسین نیز باشد، لذا هدف از این بررسی ابتدا تعیین میزان شیوع عفونت سالمونلایی و سپس تعیین حساسیت و MIC(Minimum inhibitory concentration) سالمونلا به نالیدیکسیک اسید بوده است. روش بررسی: جهت اجرای تحقیق، در دوره زمانی یک ساله از ابتدای سال ۱۳۸۴ لغایت خرداد ۱۳۸۵، ۱۳۳۳ نمونه مدفوع بیماران مبتلا به اسهال مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جداسازی سالمونلا، نمونه‌ها در محیط‌های اختصاصی و افتراقی کشت داده شدند. سپس با استفاده از جداول تشخیصی انتروباکتریاسه، ۴۵ مورد(۴/۳%) سالمونلا بدست آمد. در ادامه با استفاده از آنتی‌سرم‌های اختصاصی، تعیین سروتایپ شدند و حساسیت آنتی‌بیوتیکی آنها بر اساس روش استاندارد دیسک دیفیوژن آگار تعیین گردید. در نهایت، MIC دارو برای نمونه‌های سالمونلای مقاوم به نالیدیکسیک اسید، به وسیله آزمون E.test مشخص گردید. این تحقیق، یک مطالعه توصیفی است. نتایج توسط نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که براساس آزمون فرض تفاضل نسبتها، اختلاف آماری معنی‌داری بین دو روش وجود نداشت. یافته‌ها: از بین ۱۳۳۳ نمونه مدفوع، تعداد ۴۵ نمونه(۴/۳%) سالمونلا جدا گردید که متعاقب سروتایپینگ سالمونلاهای جدا شده، مشخص گردید که ۹ مورد(۲۰%)S.enteritidis، ۶ مورد(۳/۱۳%)S.typhimurium، ۴ مورد(۹/۸%)S.typhi، ۴ مورد (۹/۸%)S.montevideo، ۳ مورد(۷/۶%)S.parathyphi C، ۲ مورد(۴/۴%)S.paratyphi B، یک مورد(۲/۲%) S.muenchen، یک مورد (۲/۲%)S.derby، یک مورد(۲/۲%)S.schwarzengrund، یک مورد(۲/۲%)S.arizonea و ۱۳ مورد(۹/۲۸%)untypable بودند. این سویه‌ها علاوه بر خصوصیات بیوشیمیایی فقط با آنتی‌سرم O واکنش نشان دادند و با آنتی‌سرم‌های H موجود، قابل شناسایی نبودند. از این ۱۳ مورد(۹/۲۸%)untypable، ۱۰ مورد(۲/۲۲%) به سالمونلا سروتایپ C و ۳ مورد(۷/۶%) به سالمونلا سروتایپ B تعلق داشتند. نتایج تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که ۱۱ مورد(۴/۲۴%) در روش دیسک دیفیوژن آگار به نالیدیکسیک اسید مقاوم بودند. در حالی که در روش E.test، تعداد ۹ مورد(۲۰%) به آنتی‌بیوتیک مربوطه دارای MIC مقاوم بودند. نتیجه‌گیری: بیش‌ترین مقاومت به نالیدیکسیک اسید در سالمونلاهای غیرتیفوئیدی مشاهده گردید که این نوع از سالمونلاها گسترش وسیعی در طبیعت داشته و جزء بیش‌ترین عوامل سالمونلوز محسوب می‌گردند. ۱۱ مورد در روش دیسک دیفیوژن و ۹ مورد از این ۱۱ مورد، در روش E.test به نالیدیکسیک اسید مقاوم بودند و MIC موارد مقاوم به دارو در محدوده مساوی یا بیش‌تر از ۳۲ میکروگرم در میلی‌لیتر قرار داشت. روش E.test علاوه بر تعیین MIC، از دقت بیش‌تری نسبت به روش دیسک دیفیوژن آگار در تعیین موارد مقاوم برخوردار است، ولی مشکل عمده استفاده از روش E.test، گران قیمت‌بودن این روش است.

    زمینه و هدف: بروسلوز، یکی از مهمترین بیماریهای مشترک بین انسان و دام است که بر اثر آلودگی با باکتری‌های جنس بروسلا(بخصوص بروسلاملی‌تنسیس) به وجود می‌آید. وقتی بروسلا در معرض افزایش درجه حرارت قرار می‌گیرد، پروتئین‌های شوک حرارتی سنتز می‌کند. در این مطالعه، بروسلاملی‌تنسیس تحت شوک حرارتی در حرارتهای مختلف قرار می‌گیرد که تحت این شوک‌ها، (hsp)Heat Shock Proteinها سنتز می‌شوند. سپس با استفاده از روش SDS-PAGE، الگوی سنتز hspها بررسی می‌شود. با استفاده از روش وسترن بلات، ایمونوژنیسیته hsp(hsp۶۰) در مقابل سرم انسان بیمار و کنترل، مورد بررسی قرار می‌گیرد. هدف از این پژوهش، بررسی خصوصیات پاسخ شوک حرارتی در بروسلاملی‌تنسیس پس از شوک در حرارتهای مختلف است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می‌باشد. ۵ باکتری بروسلاملی‌تنسیس از انسان جدا شد. سپس باکتری‌ها تحت شوک‌های حرارتی در ۳۹، ۴۰ و ۴۲ درجه سلسیوس قرار گرفتند. استخراج پروتئین‌های بروسلا با سدیم دود سیل سولفات و لیزوزیم انجام شد. الکتروفورز در ژل پلی‌اکریل‌آمید در حضور سدیم دود سیل سولفات(SDS-PAGE) براساس روش لامی با بعضی تغییرات انجام گرفت. در نهایت با استفاده از روش وسترن‌بلات، ایمونوژنیسیته hsp(hsp۶۰) در مقابل سرم انسان بیمار(مبتلا به بروسلوز) و کنترل مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج SDS-PAGE نشان داد که باندهای پروتئینی در محدوده وزنی ۱۰۰-۱۰ کیلودالتون قرار داشتند. عمده‌ترین باندهای پروتئینی، در محدوده وزنی ۷۵-۴۵ و ۳۰-۲۰ و ۲۰-۱۴ کیلودالتون قرار دارند. در باکتری‌های کنترل در محدوده ۶۰ کیلودالتون، باندی مشاهده می‌شود که hsp۶۰ می‌باشد که در حالت طبیعی(کنترل) مقدار آنها کم بود ولی در باکتری‌های شوک دیده، مقدار تولید آنها افزایش قابل چشمگیری داشته است. در واکنش پروتئین‌های پیکره بروسلاملی‌تنسیس شوک دیده با سرم افراد بیمار با وسترن بلات، چندین باند پروتئینی دیده می‌شود که در واکنش با سرم افراد کنترل، دیده نمی‌شود و در محدوده ۱۰، ۶۰ و ۱۰۰ کیلودالتون می‌باشد. در واکنش پروتئین‌های پیکره بروسلاملی‌تنسیس شوک ندیده با سرم افراد بیمار، چندین باند پروتئینی دیده می‌شود که در واکنش پروتئین‌های با سرم افراد کنترل دیده نمی‌شود. نکته قابل توجه در واکنش پروتئین‌های پیکره بروسلاملی‌تنسیس شوک دیده با سرم افراد بیمار، وجود باند در ناحیه ۶۰ کیلودالتونی در تمام نمونه‌هاست که این باند در واکنش پروتئین‌های پیکره بروسلاملی‌تنسیس شوک ندیده با سرم افراد بیمار، در بعضی نمونه‌ها دیده نمی‌شود یا ضعیف‌تر می‌باشد. در شوک‌های حرارتی ۴۰ و ۳۹ درجه سلسیوس، اختلافی در باندهای پروتئینی در SDS-PAGE در مقایسه با کنترل مشاهده نشده است. نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده در SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ پروتئین‌های باکتری شوک دیده با سرم افراد بیمار و کنترل، نشان‌دهنده افزایش سطح تولید hspها در شرایط شوک و ایمونوژن بودن آنها به خصوص hsp۶۰ می‌باشد و بیانگر واکنش سرولوژیک بدن انسان در مقابل hsp۶۰ می‌باشد. احتمالاً می‌توان از hsp۶۰ به عنوان آنتی‌ژن در تست الایزا یا در طراحی واکسن‌‌های زیرواحد استفاده کرد.

  زمینه و هدف: اشریشیاکلی یکی از مهم‌ترین و بیش‌ترین باکتری‌هایی است که از عفونت‌های کلینیکی بخصوص در بیماران بستری در بیمارستان جدا می‌شود، اخیراً مقاومت دارویی آن بویژه به چندین آنتی‌بیوتیک از دسته‌های دارویی مختلف مورد توجه قرار گرفته است و از آنجائی که یکی از علل مقاومت دارویی، تولید بتالاکتاماز وسیع‌الطیف می‌باشد؛ لذا هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت دارویی ناشی از بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در اشریشیاکلی با مقاومت دارویی چندگانه بوده است.

  روش بررسی: در این مطالعه مقطعــی ـ تحلیلــی، ابتدا حساسیت دارویی�۱۱۳ مورد اشریشیا کلی جدا شده از بیماران با روش انتشار از دیسک، مشخــص گردیــد. سپــس با روش E.test ، کمترین غلظت بازدارندگی دارو ( MIC = Minimal Inhibitory Concentration ) موارد مقاوم تعیین گردید و با استفاده از دیسک‌های نیتروسفین جهت بررسی آنزیم بتالاکتاماز و بررسی به روش Double disc ، وجود بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در انواع مقاوم تعیین شد و در نهایت نتایج با استفاده از تستهای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته‌ها: از ۱۱۳ مورد E.coli ، ۴۷ مورد(۵/۴۱%) دارای مقاومت دارویی چندگانه بودند و همگی در تست نیتروسفین مثبت بودند و نتایج مثبت به روش Double disc ، وجود ESBLs ( Extended Spectrum β lactamases ) را در آنها مشخص ساخت.

  نتیجه‌گیری: جداسازی ۴۱% مقاومت در اشریشیاکلی جدا شده و اثبات وجود بتالاکتاماز وسیع‌الطیف در انواع مقاوم، توجه ویژه به مصرف سفالوسپورین‌های وسیع‌الطیف و همچنین انجام یک بررسی ملی را خاطرنشان می‌سازد

    زمینه و هدف: عفونتهای ناشی از اوره آپلاسما و مایکوپلاسماهای تناسلی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت تناسلی مردان داشته و به ناباروری و نازایی منتهی گردد. هدف از این تحقیق، بررسی وجود مایکوپلاسما هومینیس و اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و تعیین شیوع این دو باکتری در نمونه‌های مایع منی مردان نابارور مراجعه کننده به پژوهشکده رویان بود.

روش کار: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود. نمونه‌های مایع منی از ۲۲۰ مرد نابارور اخذ و سریعاً به محیط کشت PPLO broth تلقیح گردیده و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شد. نمونه‌ها پس از فیلتراسیون با فیلترهای ۰,۴۵µm، به محیطهای اختصاصی  Arginine PPLO broth وUrea PPLO broth انتقال داده شدند. پس از مشاهده تغییر رنگ، کشت مجددی از این محیطها بر روی محیطهای اختصاصی PPLO agar انجام پذیرفت. تمام محیطها در دمای C˚۳۷ و در جار حاوی گاز کربنیک نگهداری شدند. تجزیه-تحلیل داده‌ها توسط آزمون‌های آماری از قبیل: ANOVA، روشPost Hoc (LSD) Test، Crosstabs و Chi-Square با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ انجام پذیرفت و در صورتی که ۰۵/۰ p< بود، از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد.

یافته ها: از مجموع ۲۲۰ نمونه بررسی شده، ۷ مورد (۲/۳ درصد) از نمونه‌ها فقط از نظر مایکوپلاسما هومینیس، ۶۱ مورد (۷/۲۷ درصد) فقط از نظر اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و ۱۱ مورد (۵ درصد) نیز از نظر هردو باکتری مثبت بودند. بنابراین، ۷۹ مورد (۹/۳۵ درصد) از کل نمونه‌ها حد اقل از نظر یک باکتری مثبت بودند و به طور کلی ۱۸ مورد (۲/۸ درصد) مایکوپلاسما هومینیس و ۷۲ مورد (۷/۳۲ درصد) اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم از نمونه‌ها جدا شد. در بررسی پارامتر‌های اسپرم، pH در دو گروه "فقط اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم مثبت" و "هردو باکتری مثبت"، نسبت به گروه "هردو باکتری منفی"، پایینتر بود به ترتیب:)۰۳۱/۰ (P= و) ۰۰۶/۰ (P=. همچنین میانگین قدرت تحرک اسپرمها در گروه "هردو باکتری مثبت" نسبت به گروه "فقط اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم مثبت"، پایینتر بود) ۰۳۲/۰ (P=.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، درصد نسبتاً بالایی از مردان نابارور به این باکتریها آلوده بوده اند و با توجه به اینکه در صورت عدم تشخیص و درمان، این عفونتها می‌توانند به PID و ناباروری منجر شوند و چون سایر روش‌های تشخیصی مانند PCR پرهزینه می‌باشد، تشخیص و جداسازی این باکتریها از طریق روش کشت در مردان نابارور فاقد علایم بالینی، ضروری به نظر می‌رسد.

    زمینه و هدف: عفونت‌های ناشی از مایکوپلاسماهای تناسلی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت تناسلی مردان داشته و به ناباروری منتهی گردد. هدف از این تحقیق،  بررسی وجود مایکوپلاسما هومینیس و اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم در نمونه‌های مایع منی مردان نابارور مراجعه‌کننده به پژوهشکده رویان توسط دو روش کشت و PCR و مقایسه این دو روش با یکدیگر بود.

روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی، نمونه‌های مایع منی از ۲۲۰ مرد نابارور اخذ و به سه بخش تقسیم گردید: بخش اول جهت انجام تست اسپرموگرام استفاده شد، بخش دوم�به محیط کشتPPLO broth  تلقیح و سریعاً از فیلترهای ۴۵/۰ میکرومتر((µm عبور و طبق دستورالعمل، در محیط‌های اختصاصی مایع و جامد PPLO  کشت و در دمای C˚۳۷ و در مجاورت CO۲ نگهداری شد�و بخش سوم نمونه به منظور انجام PCR استفاده شد که برای شناسائی اوره‌آپلاسما اوره‌آلییتکوم از پرایمرهای U۴ و U۵ به منظور تکثیر ژن Urease این باکتری و برای مایکوپلاسما هومینیس از پرایمرهای RNAH۱ و RNAH۲ برای تکثیر ژن  ۱۶S rRNAاستفاده گردید؛ سپس یافته‌ها توسط نرم‌افزار SPSS V,۱۶ تحلیل شد.�از آزمون‌های آماری ANOVA، Post Hoc، Crosstab، Chi Square  و Mc Nemar استفاده شد.

یافته‌ها: از مجموع ۲۲۰ نمونه مایع منی بررسی شده با استفاده از روش کشت، ۲/۳% و با روش PCR ۱/۴% از نمونه‌ها فقط از نظر مایکوپلاسما هومینیس مثبت بود. با روش کشت، ۷/۲۷% و با PCR  ۱/۲۹% فقط از نظر اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم مثبت بود؛ با روش کشت، ۵% نمونه‌ها و با PCR، ۴/۱۱% از نظر هر دو باکتری مثبت بودند. در بررسی متغیرها در دو روش کشت و PCR، در دو گروه "فقط اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم مثبت" و "هر دو باکتری مثبت"، میانگین pH نسبت به گروه "هردو باکتری منفی"، پایین‌تر و اسیدی‌تر بود)(Culture)۰۰۶/۰(p= و)(PCR)۰۰۰/۰(p= و نیز قدرت تحرک اسپرم‌ها در گروه "هردو باکتری مثبت" نسبت به گروه "فقط اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم مثبت"، پایین‌تر بود)(Culture)۰۳۲/۰(p= و)(PCR)۰۰۹/۰(p=.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق، درصد نسبتاً بالایی از مردان نابارور به این باکتری‌ها آلوده بوده‌اند و با توجه به عواقب خطرناک این عفونت‌ها، تشخیص به موقع این باکتری‌ها در مردان نابارور فاقد علائم بالینی، ضروری به نظر می‌رسد. PCR در مقایسه با کشت یک روش حساس‌تر، سریع‌تر و دارای ویژگی بالاتری می‌باشد.

  زمینه وهدف: کفیر یک پروبیوتیک کمپلکس می باشد که مبدأ آن شمال قفقاز است. به طور کلی دانه های کفیر دارای میکروارگانیسم هایی نظیر استرپتوکوکسی های اسید لاکتیک،لاکتوباسیل های مزوفیلیک اسید لاکتیک،مخمرهای تخمیر کننده و غیر تخمیر کننده لاکتوز و باکتری های اسید استیک است که به اثرات درمانی آن ها اشاره شده است. این مطالعه تجربی به منظور بررسی اثرات ضد باکتریایی کفیر بر سودوموناس آئروژینوزا انجام گرفته است.

  روش کار: در این مطالعه تجربی تاثیر کفیر بر باکتری سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار دچار سوختگی و سودوموناس آئروژینوزا استاندارد (ATCC ۲۷۸۵۳American Type Culture Collection) مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی اثر ضد باکتریایی عصاره های کفیر در دو زمان تخمیر ۴۸ و ۷۲ ساعت در دمای ۳۵ درجه سلسیوس، با روش های دیسک پلیت و چاهک و بررسی کینیتیک مرگ به صورت in vitro در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. جهت تعیین کمترین غلظت از ماده ضد میکروبی ( (Minimum Inhibitor Concentration: MIC که از رشد باکتری پس از ۲۴ ساعت ممانعت می‌نماید از روش های رقت لوله ای و کدورت سنجی استفاده شد. جهت تعیین درصد اسیدهای آلی از روش کروماتوگرافی با فاز معکوس Performance Liquid Chromatography: HPLC) High ) با ستون C۱۸ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ۱۰ استفاده و با آزمون آماری دانکن میانگین تیمارها مقایسه شد.

  یافته ها: در این مطالعه تجربی، بیش‌ترین اثر ضد میکروبی عصاره کفیر در دمای ۳۵ درجه سلسیوس با ۴۸ ساعت زمان تخمیر و غلظت ۲۵۰ میلی‌گرم در میلی لیتر روی سودوموناس آئروژینوزا استاندارد ( ATCC ۲۷۸۵۳ ) و سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار سوخته بدست آمد.

  نتیجه‌گیری: عصاره کفیر دارای اثرات ضد میکروبی بر روی باکتری سودوموناس آئروژینوزا استاندارد ( ATCC۲۷۸۵۳ ) و سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیمار سوخته می باشد.

زمینه و هدف : بیماریهای التهابی لگن((Pelvic inflammatory disease (PID ، یکی از  شایعترین عفونت ها در بین زنان در سنین باروری است که با عوارض عمده ای نظیر ناباروری، بارداری نابجا و درد مزمن لگنی همراه است. علاوه بر این، درمان PID حاد و عوارض ناشی از آن، هزینه و مراقبت های بهداشتی قابل توجهی را به دنبال دارد. از این رو شناخت علل میکروبیولوژیکی بیماری، نقش بنیادی در پیشگیری و درمان عوارض ناشی از آن خواهد داشت.

روش کار : این مطالعه مروری سیستماتیک بر بیش از ۲۵۸۰ مقاله معتبر علمی موجود در زمینه اتیولوژی بیماری های التهابی لگن می باشد که تا سال ۲۰۱۲ منتشر شده اند.

یافته‌ها: در اکثر موارد علل PID، پلی میکروبیال بوده و از بین میکروارگانیسم های منتقل شونده از راه تماس جنسی، نایسریا گنوره آ و کلامیدیا تراکوماتیس از شیوع بیشتری برخوردار می باشند. اخیراً مایکوپلاسماهای ژنیتال به عنوان یکی از علل PID حاد شناخته شده است و همچنین رژیم درمانی جهت PID حاد باید طیف گسترده ای از داروهای موثر بر علیه این میکروارگانیسم ها باشد.

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa ) پاتوژنی فرصت طلب و از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از بخش‌های مختلف بیمارستان‌های تهران در سال ۱۳۹۲ است.

روش‌کار: طی این مطالعه مقطعی _ توصیفی، ۱۸۰ نمونه طی دوره شش ماهه از بخش‌های مختلف هشت بیمارستان در تهران به روش نمونه‌گیری هدف‌دار از نوع موردشایع جمع‌آوری شد. شناسایی گونه‌ها به کمک تست‌های بیوشیمیایی انجام گرفت و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی سویه‌های ایزوله شده توسط روش دیسک دیفیوژن(kirby bauer) بررسی شد. ب‍رای‌ ت‍ج‍زی‍ه‌ و ت‍ح‍ل‍ی‍ل‌ آم‍اری‌ داده‌ه‍ا نیز از آزمون خی۲ تحت ن‍رم‌ اف‍زار SPSS ۲۲ اس‍ت‍ف‍اده‌ گردید.

یافته‌ها: از ۱۸۰ نمونه کلینیکی، ۱۵۹ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا(۱۱۱ مرد و ۴۸ زن) شناسایی شد. سویه‌های جدا شده از منابع زخم(۱/۴۴%) و ادرار(۸/۲۹%) دارای بیشترین فراوانی بودند. همچنین %۵/۹۷ دارای فعالیت بتا همولیتیک و تنها ۵/۲% بدون فعالیت همولیتیک(گاما همولیتیک) بودند. %۸۸ ایزوله‌ها به حداقل یک یا بیشتر از یک آنتی بیوتیک‌ مقاوم بودند. بیشترین مقاومت آن‍ت‍ی‌ ب‍ی‍وت‍ی‍کی‌ در مقابل سفوتاکسیم(%۹/۶۲) و آزترئونام(%۴/۶۰) مشاهده شد و ۷۰% سویه‌ها مقاومت چندگانه(MDR) از خود نشان دادند.

نتیجه‌گیری: طی این مطالعه سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا کمترین مقاومت را در برابر ایمی پنم از خود نشان دادند که این آنتی بیوتیک می‌تواند به عنوان گزینه اصلی درمان توصیه گردد. همچنین بالا بودن فراوانی سویه‌های دارای مقاومت چندگانه، یک هشدار بسیار جدی تلقی می‌گردد.