لیلا محمدی، قدرت اله عباسی، رمضان حسن زاده،
جلد ۰، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان هیجانمدار (EFT) بر پشیمانی از انتخاب همسر و اضطراب آینده زنان دارای تعارض زناشویی بود.
روش و مواد: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و مرحله پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره مناطق چندگانه شهر تهران بود که از میان آنها ۳۰ نفر از زنان دارای تعارض زناشویی بر اساس معیارهای ورود و خروج به مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه هر گروه ۱۵ نفر قرار گرفتند. شرکت کنندهها، پرسشنامه پشیمانی از انتخاب همسر و اضطراب آینده را در سه نوبت پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه درمان درمان هیجانمدار (EFT) دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از روش تحلیل اندازه گیری مکرر و با نرمافزار spss,۲۲ تحلیل شد.
یافتهها در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) پشیمانی از انتخاب همسر از ۱۸/۲۱ (۲۶/۶) در پیش آزمون به ۱۱/۱۰ (۷۸/۳) در پس آزمون کاهش یافت ولی در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) پشیمانی از انتخاب همسر در پیش آزمون ۵۵/۲۰ (۱۹/۵) و در پس آزمون ۶۱/۲۰(۵۴/۵) بود که تفاوتی نداشت. همچنین در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) اضطراب آینده در پیش آزمون برابر با ۵۶/۷۶ (۶۱/۱۰) بود که در پس آزمون به ۰۷/۵۵ (۷۷/۹)کاهش یافت ولی در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) اضطراب آینده در پیش آزمون ۱۷/۷۳ (۶۲/۱۰) و در مرحله پس آزمون ۴۹/۷۲ (۹۰/۱۰) بدست آمد.
نتیجهگیری: درمان هیجانمدار (EFT) بر پشیمانی از انتخاب همسر و اضطراب آینده زنان دارای تعارض زناشویی اثربخش بوده است.