مجله علوم پزشکی رازی

---

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انواع تومورهای تخمدان در یک دوره ۲۰ ساله در بیمارستان شریعتی تهران از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۷۴ و نیز بررسی توزیع سنی بیماران بوده است. این مطالعه به صورت گذشته‌نگر روی بیمارانی که در فاصله زمانی فروردین ماه ۱۳۵۵ تا اسفند ماه سال ۱۳۷۴ در بیمارستان شریعتی تشخیص آسیب‌شناسی آن‌ها نئوپلازی‌های تخمدان بود، صورت گرفت سپس فراوانی انواع تومورها و نیز توزیع سنی آن‌ها بررسی شد. از ۴۹۳ مورد نئوپلازی تخمدان بررسی شده، تومورهای اپی‌تلیالی سطحی با ۲۸۳ مورد(۴/۵۷% کل تومورها) بیش‌ترین تعداد را تشکیل می‌دادند. سایر موارد شامل ۱۵۲ مورد تومور ژرم سل(۸۳/۳۰%) و ۳۱ مورد(۲۸/۶%) تومور طناب جنسی و ۲۴ مورد تومور متاستاتیک(۸۶/۴% کل تومورها) بود. از ۳ مورد باقی‌مانده ۲ مورد لوتئوم و ۱ مورد کندروما بوده است. شایع‌ترین تومور خوش‌خیم تخمدان، کیست درمویید(۵۳/۳۹%) و پس از آن سروسیت آدنوما با ۹۴/۲۹% و موسینوس سیست آدنوما با ۸۲/۱۴% مشاهده شد. شایع‌ترین تومورهای بدخیم تخمدان تومورهای سروزی بدخیم بودند(۶۹/۵۳% تومورهای بدخیم) و متاستازها(۱/۱۶% تومورهای بدخیم) و موسینوس سیست آدنوکارسینوما(۰۹/۱۴% تومورهای بدخیم) در رده‌های بعدی قرار گرفته بودند. اغلب تومورها در این مطالعه، در رده سنی ۳۰-۲۱ سال مشاهده شدند(۱۱۱ نفر) و پس از آن ۹۹ نفر در رده سنی ۶۰-۵۱ سال و ۹۶ نفر در رده سنی ۴۰-۳۱ سال قرار داشتند. در این مطالعه، میزان تومورهای اپی‌تلیالی سطحی کم‌تر از مطالعات جهانی و ژرم سل توموها بیش از سایر مطالعات بوده است که شاید به علت جمعیت جوان‌تر بیماران این مطالعه باشد(اغلب تومورها در رده سنی ۳۰-۲۱ سال بودند) هم‌چنین متاستازها درصد بالاتری از تومورهای بدخیم را تشکیل می‌دادند(نسبت به سایر مطالعات) که می‌تواند نشان دهنده تشخیص دیرهنگام بدخیمی باشد. در گروه تومورهای طناب جنسی، بیش‌ترین تعداد را فیبروتکوما تشکیل می‌داد در حالی که در سایر مطالعات، تومورهای گرانولوزا تکاسل بیش‌ترین تعداد را داشتند که عوامل نژادی را نیز باید در نظر گرفت. 

---

    زمینه و هدف: عفونت‌های سیستم ادراری، بیماری‌های شایعی هستند و ازاین بین پیلونفریت حاد شایع‌ترین بیماری عفونی کلیه می‌باشد. این دسته از عفونت‌ها، ۱/۱ میلیون مراجعه پزشکی در سال در ایالت متحده را شامل می‌شوند. هزینه درمانی در مواردی که نیاز به بستری باشد، بالغ بر ۱۸۰ میلیون دلار در سال است. اگرچه موربیدیته این دسته بیماری‌ها و مورتالیته ناشی از آن بالاست، در صورت درمان به موقع می‌توان از عوارض برگشت ناپذیر آن مانند اسکار کلیه و نارسایی مزمن کلیه - که هزینه بالایی جهت درمان‌هایی که اغلب Curative نیست، در برخواهد داشت- جلوگیری کرد.

این مطالعه با هدف شناسایی علل زمینه‌ای  تأخیر ارجاع کودکان مبتلا به عفونت‌های سیستم ادراری به مراکز درمانی طراحی شده است، تا بتوان با شناسایی این  علل ، راهکارهای مناسب جهت پیشگیری از آن‌ها و لذا پیشگیری ازعوارض برگشت ناپذیر ناشی از درمان تأخیری، دست یافت و بتوان هزینه درمانی تحمیل شده به فرد و جامعه را کاهش داد.

روش بررسی: این مطالعه به صورت Case series طراحی شده است. جامعه هدف رااطفال مبتلا به عفونت‌های سیستم ادراری مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های سینا و بهرامی تشکیل می‌دهند. معیارهای ورود شامل ۱- سن بین ۱۰-۱ سال ۲- وجود ۱ کشت ادرار مثبت در پرونده و ۳- عدم وجود ناهنجاری‌های سیستم ادراری می‌باشد. از بین افرادی که صلاحیت شرکت در مطالعه را داشتند، کلیه متغیرهای مورد بحث مانند سن، جنس، میکروارگانیسم ایجاد‌کننده وغیره مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های به دست آمده توسط SPSS V. ۱۱,۵ آنالیز شد. داده‌های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده‌های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شدند. برای مقایسه داده‌ها از تست‌های آماری Chi۲ و t test استفاده شد. حد معنی‌داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: در بین ۱۸۵ کودک مورد مطالعه با طیف سنی ۱ الی ۱۰ سال و میانگین سنی ۴/۵ سال، ۵۷ % دختر و ۴۳% پسر بودند. در بین ۱۸۵ کودک مورد مطالعه، ۹/۱۵ % با علائم سپسیس و ۲/۲ % مورد با علامت شوک سپتیک مراجعه کردند. دیگر نتایج مورد بررسی به تفصیل در جداول گنجانده شده است. نتیجه‌گیری: نهایتاً آموزش صحیح والدین از طریق آموزش حین بارداری، آموزش از طریق رسانه‌های گروهی و شناسانیدن علائم خطر و عوارض تأخیر ارجاع اطفال مبتلا به عفونت سیستم ادراری به مراکز درمانی، می‌تواند به میزان زیادی از این تأخیر پیشگیری کند و لذا با درمان به موقع این بیماری‌ها و اجتناب از عوارض آن ها هزینه سنگین ناشی از مرگ ومیر آن‌ها را کاهش داد.