مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: افزایش نگران کننده میزان خودکشی و پیامدهای آن در دهه‌های اخیر، سازمان بهداشت جهانی را بر آن داشت که در برنامه بهداشت همگانی تا سال ۲۰۰۰، کاهش میزان خودکشی را در کشورهای جهان به عنوان یکی از اهداف خود معرفی کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین ویژگی‌های جمعیت شناختی اقدام‌کنندگان به خودکشی مراجعه کننده به اورژانس‌های شهر کرج در قالب یک طرح پژوهشی چند کشوری در سال ۱۳۸۲ بود. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه افراد اقدام کننده به خودکشی بود که به اورژانس‌های شهر کرج مراجعه کرده بودند. ۶۳۲ نفر از مراجعان و اقدام‌کنندگان که مایل به شرکت در پژوهش بودند، برگزیده شدند و اطلاعات مربوط به آنها شامل متغیرهای دموگرافیک، روش اقدام، زمان و مکان اقدام، دفعات اقدام و خدمات پزشکی انجام شده برای بیماران، از طریق پرونده موجود در اورژانس و توسط مصاحبه با همراهان بیمار و خود بیمار، جمع‌آوری گردید. این بررسی یک مطالعه مقطعی به صورت بخشی از پروژه چند کشوری طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت بود که طی تیرماه ۱۳۸۱ لغایت فروردین ۱۳۸۲ انجام شد. از آزمون‌های T-test، و Chi-square برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: اکثریت اقدام‌کنندگان به خودکشی، مؤنث(۵/۶۲%)، مجرد(۶/۵۳%) و با تحصیلات دبیرستانی(۸/۵۲%) بودند. میانگین سنی موارد مورد بررسی، (۹+)۵/۲۴ سال بود. بیش‌تر اقدام‌کنندگان در گروه مردان، بیکار(۸/۲۹%) و در گروه زنان، خانه‌دار(۵/۶۷%) بودند. در ۴/۱۵%(۹۷ نفر) اقدام‌کنندگان، سابقه خودکشی در بستگان وجود داشت و ۲۸% سابقه خودکشی قبلی داشتند. ۷/۲۳% وضعیت جسمانی خود را در ۳ ماه قبل از اقدام، ضعیف گزارش کردند. نتیجه‌گیری: افرد بیکار، مونث، مجرد، مونثین متأهل و زنان خانه‌دار، بیش از دیگران در معرض اقدام به خودکشی هستند.