Research code: این مقاله مستخرح از رساله دکتری میباشد
Ethics code: IR.IAU.QOM.REC.1402.143
Clinical trials code: این مقاله مستخرح از رساله دکتری میباشد
گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران. ، Mirzahoseini.hasan@yahoo.com
چکیده: (31 مشاهده)
زمینه و هدف: شناخت عوامل مؤثر بر مشکلات روانشناختی زوجین برای ارائه درمانی اثربخش جهت کاهش طلاق از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل گاتمن و مدل هیجانمدار بر دشواری در تنظیم هیجان و سبکهای دلبستگی زوجین استان قم بود.
روش کار: برای انجام پژوهش نیمهآزمایشی حاضر که با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترل انجام شد از بین زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان قم در سال 1402 به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20نفر) تقسیم شدند. گروههای آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقهای برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل گاتمن و مدل هیجانمدار قرار گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (گراتز و روئمر، 2004) و مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال (کولینز و رید، 1996) بود.
یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون دشواری در تنظیم هیجان و سبکهای دلبستگی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (p<0/05). همچنین مشخص شد مدل هیجانمدار بر دشواری در تنظیم هیجان و سبک دلبستگی ایمن کارآمدی بیشتر و مدل گاتمن بر سبک دلبستگی اجتنابی کارآمدی بیشتر دارد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل گاتمن و مدل هیجانمدار برای بهبود دشواری در تنظیم هیجان و سبکهای دلبستگی زوجین استفاده نمایند.
روش کار: برای انجام پژوهش نیمهآزمایشی حاضر که با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه کنترل انجام شد از بین زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان قم در سال 1402 به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20نفر) تقسیم شدند. گروههای آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقهای برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل گاتمن و مدل هیجانمدار قرار گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (گراتز و روئمر، 2004) و مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال (کولینز و رید، 1996) بود.
یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون دشواری در تنظیم هیجان و سبکهای دلبستگی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (p<0/05). همچنین مشخص شد مدل هیجانمدار بر دشواری در تنظیم هیجان و سبک دلبستگی ایمن کارآمدی بیشتر و مدل گاتمن بر سبک دلبستگی اجتنابی کارآمدی بیشتر دارد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از برنامه غنیسازی زناشویی گروهی مبتنی بر مدل گاتمن و مدل هیجانمدار برای بهبود دشواری در تنظیم هیجان و سبکهای دلبستگی زوجین استفاده نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
