Research code: این مقاله مستخرح از رساین مقاله مستخرح از رساله دکتری م
Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1403.093
Clinical trials code: این مقاله مستخرح از رساین مقاله مستخرح از رساله دکتری م
گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، Askari47@yaho.com
چکیده: (439 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه سوءمصرف مواد به یکی از مهمترین مسائل و مشکلات مرتبط با سلامت روان تبدیل شده است: هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و درمان هیجان مدار بر بهبود ادراک شایستگی در افراد با مسمومیت مواد روانگردان بود. روش کار: برای انجام تحقیق حاضر از نو آزمایشی حاضر که با گروه پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواﻩ انجام شد از بین افراد وابسته به مواد روانگردان که به مراکز درمان اعتیاد سرپایی شهر اهواز مراجعه کرده و در این مراکز پذیرش شدند. به صورت هدفمند 45 نفر و به طور تصادفی به گروههای آزمایش 1 (درمان مبتنی بر شفقت)، آزمایش 2 (درمان هیجان مدار) و گواه تقسیم شدند. تمام آزمودنیها پرسشنامه ادراک شایستگی اجتماعی پرندین را تکمیل کردند. گروه اول 8 جلسه 60 دقیقهای هفتهای یکبار تحت دوره درمانی مبتنی بر شفقت بر اساس پروتکل درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت و گروه دوم 12 جلسه 60 دقیقهای تحت درمان هیجان مدار بر اساس پروتکل درمان هیجان مدار گرینبرگ و واتسون قرار گرفتند، گروه کنترل نیز مداخلهای دریافت نکردند. یافتهها: نتایج نشان داد بین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و درمان هیجان مدار بر بهبود ادراک شایستگی در افراد با مسمومیت مواد روانگردان شهر اهواز تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج توصیه میشود مسولین و متخصصین جهت بهبود ادراک شایستگی در افراد با مسمومیت مواد روانگردان از درمان مبتنی بر شفقت و درمان هیجان مدار استفاده کنند.
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت، درمان هیجان مدار، انعطاف پذیری، افراد با مسمومیت مواد روانگردان
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |