Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.K.REC.1403.90
Clinical trials code: 0
رکز تحقیقات مراقبت‌های بالینی و ارتقای سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ، mar.rahimi20@gmail.com
چکیده: (811 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال افسردگی اساسی یک بیماری روانی است که مشخصه‌های اصلی آن، حالت افسردگی در وضعیت‌ها و موقعیت‌های مختلف، عزت نفس پایین و بی‌علاقگی به انجام فعالیت‌هایی که به‌طور معمول، لذت‌بخش هستند، به مدت دست‌کم، دو هفته می‌باشد. اختلال افسردگی اساسی یک اختلال چندعاملی است که مانند بسیاری از اختلالات روان‌پزشکی، احتمالاً تحت تأثیر بسیاری از تغییرات ژنتیکی فردی رخ می‌دهد.
امروزه با مطالعات بیوانفورماتیک میتوان ژنهای کلیدی بیماریهایی مانند افسردگی را کشف کرد. این مطالعه به بررسی ژنهای موثر در ایجاد افسردگی با استفاده از دادههای بیوانفورماتیک می پردازد.
روش کار: در مطالعه حاضر با استفاده از داده های Microarray ، از پایگاه داده بیان ژن Omnibus (GEO) ، 32 نمونه شامل 10 نمونه از افراد سالم، 10 نمونه از افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 10 نمونه از افرادی است که اختلال افسردگی اساسی تشخیص داده شده اما بهبود یافته، استخراج و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار R انجام شد. در نهایت تجزیه و تحلیل برهمکنش پروتئین-پروتئین (PPI) و انتخاب ژن های هاب با استفاده از نرم افزار Cytoscape مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: این مطالعه نشان داد که ژنهای IL-1β (اینترلوکین 1 بتا)، TLR2 (گیرنده شبه تول 2)، IFNAR2 (اینترفرون آلفا و زیرواحد 1 گیرنده بتا)، TLR1 (گیرنده شبه تول 1) و C5AR1 (مکمل گیرنده 1 C5a) به عنوان ژن های کلیدی در اختلال افسردگی اساسی می باشد.
نتیجه گیری: ژنهای کلیدی که با تجزیه و تحلیل دادهها در مطالعه حاضر به دست آمد، اطلاعات مهمی برای آشکار کردن ساز و کار مولکولی و درمان هدفمند اختلال افسردگی فراهم میکند که در آینده با مطالعات بیشتر میتوان از ژنهای مذکور در تشخیص و درمان صحیح این بیماری استفاده نمود.
امروزه با مطالعات بیوانفورماتیک میتوان ژنهای کلیدی بیماریهایی مانند افسردگی را کشف کرد. این مطالعه به بررسی ژنهای موثر در ایجاد افسردگی با استفاده از دادههای بیوانفورماتیک می پردازد.
روش کار: در مطالعه حاضر با استفاده از داده های Microarray ، از پایگاه داده بیان ژن Omnibus (GEO) ، 32 نمونه شامل 10 نمونه از افراد سالم، 10 نمونه از افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 10 نمونه از افرادی است که اختلال افسردگی اساسی تشخیص داده شده اما بهبود یافته، استخراج و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار R انجام شد. در نهایت تجزیه و تحلیل برهمکنش پروتئین-پروتئین (PPI) و انتخاب ژن های هاب با استفاده از نرم افزار Cytoscape مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: این مطالعه نشان داد که ژنهای IL-1β (اینترلوکین 1 بتا)، TLR2 (گیرنده شبه تول 2)، IFNAR2 (اینترفرون آلفا و زیرواحد 1 گیرنده بتا)، TLR1 (گیرنده شبه تول 1) و C5AR1 (مکمل گیرنده 1 C5a) به عنوان ژن های کلیدی در اختلال افسردگی اساسی می باشد.
نتیجه گیری: ژنهای کلیدی که با تجزیه و تحلیل دادهها در مطالعه حاضر به دست آمد، اطلاعات مهمی برای آشکار کردن ساز و کار مولکولی و درمان هدفمند اختلال افسردگی فراهم میکند که در آینده با مطالعات بیشتر میتوان از ژنهای مذکور در تشخیص و درمان صحیح این بیماری استفاده نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
