Research code: IR.IUMS.FMD.REC.1401.587
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1401.587
Clinical trials code: IR.IUMS.FMD.REC.1401.587
، drtaheri38@yahoo.com
چکیده: (560 مشاهده)
زمینه و هدف: در ارزیابی ریکاوری بیماران با آسیب طناب نخاعی ، تمرکز بر ارزیابی تغییرات در سلامت کلی (general well-being) یا کیفیت زندگی (Quality of Life-QoL) علاوه بر تغییرات جسمی و نورولوژیک شده است. به دست آوردن QoL رضایت بخش هدف اولیه درمان اولیه و بازتوانی بیماران با SCI می باشد. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی طولانی مدت آسیب تروماتیک نخاعی سرویکال انجام شد.
روش‌کار:
در این مطالعه مقطعی، 75 بیمار که به علت آسیب تروماتیک نخاع سرویکال از تاریخ مهر 1397 لغایت شهریور 1400 تحت جراحی قرار گرفته بودند، در طی 18 تا 60 ماه پس از آسیب نخاعی اولیه مورد بررسی قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران در دو حوزه سلامت فیزیکی و جسمی به کمک پرسشنامه SF-12 مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین سن بیماران 58/15±95/44 سال بود. میانگین فاصله بین زمان بروز آسیب نخاعی و انجام جراحی 2.93±3.78 روز، میانگین مدت بستری در بیمارستان 21.76±22.83 روز، و میانگین مدت پیگیری بیماران 14.43±43.83 ماه بود.
میانگین نمره کیفیت زندگی در بیماران برای کیفیت فیزیکی زندگی (SF-12 PCS) 34.27±9.73 و برای کیفیت منتال زندگی (SF-12 MCS) 46.65±10.27 بود. 66.7% از بیماران نمره SF-12PCS زیر 50 داشتند که نشان دهنده کیفیت زندگی پایین تر از نرمال جامعه می باشد. همچنین 42.5% از بیماران نمره SF-12MCS زیر 42 داشتند که نشان دهنده افسردگی بالینی می باشد.
نتیجه گیری: هر چند پیگیری و ارزیابی بیماران مبتلا به SCI از نظر بهبودی نورولوژیک مهم و ضروری است ولی جایگزین ارزیابی کیفیت زندگی بیماران نمی شود. به نظر می رسد این مطالعه و مطالعات مشابه و دانستن کیفیت زندگی این بیماران، مقدمه ای برای انجام مطالعات بیشتر جهت بررسی فاکتورهای دخیل در کیفیت زندگی این بیماران باشد. بنابراین برنامه ریزی برای انجام مطالعات بیشتر و گسترده تر با فوکوس بر کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد.
روش‌کار:
در این مطالعه مقطعی، 75 بیمار که به علت آسیب تروماتیک نخاع سرویکال از تاریخ مهر 1397 لغایت شهریور 1400 تحت جراحی قرار گرفته بودند، در طی 18 تا 60 ماه پس از آسیب نخاعی اولیه مورد بررسی قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران در دو حوزه سلامت فیزیکی و جسمی به کمک پرسشنامه SF-12 مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین سن بیماران 58/15±95/44 سال بود. میانگین فاصله بین زمان بروز آسیب نخاعی و انجام جراحی 2.93±3.78 روز، میانگین مدت بستری در بیمارستان 21.76±22.83 روز، و میانگین مدت پیگیری بیماران 14.43±43.83 ماه بود.
میانگین نمره کیفیت زندگی در بیماران برای کیفیت فیزیکی زندگی (SF-12 PCS) 34.27±9.73 و برای کیفیت منتال زندگی (SF-12 MCS) 46.65±10.27 بود. 66.7% از بیماران نمره SF-12PCS زیر 50 داشتند که نشان دهنده کیفیت زندگی پایین تر از نرمال جامعه می باشد. همچنین 42.5% از بیماران نمره SF-12MCS زیر 42 داشتند که نشان دهنده افسردگی بالینی می باشد.
نتیجه گیری: هر چند پیگیری و ارزیابی بیماران مبتلا به SCI از نظر بهبودی نورولوژیک مهم و ضروری است ولی جایگزین ارزیابی کیفیت زندگی بیماران نمی شود. به نظر می رسد این مطالعه و مطالعات مشابه و دانستن کیفیت زندگی این بیماران، مقدمه ای برای انجام مطالعات بیشتر جهت بررسی فاکتورهای دخیل در کیفیت زندگی این بیماران باشد. بنابراین برنامه ریزی برای انجام مطالعات بیشتر و گسترده تر با فوکوس بر کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جراحی مغز و اعصاب
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
