Research code: IR.JUMS.REC.1399.056
Ethics code: IR.JUMS.REC.1399.056
Clinical trials code: IR.JUMS.REC.1399.056
دانشگاه علوم پزشکی جهرم ، damman.shima@gmail.com
چکیده: (522 مشاهده)
مقدمه: آموزش مهارت‌های ارتباط حرفه‌ای می‌تواند در توسعه خودکارآمدی فراگیران موثر باشد. در آموزش ارتباط با بیمار بر استراتژی‌های فعال و دانشجو محور مانند ایفای نقش, تاکید بیشتری شده است. این تحقیق با هدف تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباط با بیمار در دانشجویان پرستاری به روش ایفای نقش صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد، جامعه پژوهش را 42 نفر از دانشجویان سال سوم رشته پرستاری دانشکده پرستاری و پیراپزشکی جهرم در سال 1399 تشکیل می‌دادند؛ که به روش سرشماری انتخاب شدند و به‌صورت تخصیص تصادفی 22 نفر در گروه ایفای نقش قرار گرفتند؛ آموزش مهارت‌های ارتباطی طی 3 جلسه‌ی دو ساعته در طول سه هفته برای هر دو گروه برگزار شد. داده‌ها با استفاده از چک‌لیست مهارت‌های ارتباطی، قبل و یک ماه بعد از مداخله جمع‌آوری و با استفاده از آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی، ویلکاکسون و مجذور کای و در نرم‌افزار spss نسخه 21 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: تفاوت میانگین نمره مهارت‌های ارتباط با بیمار در گروه‌های آموزش به روش ایفای نقش (56/8±05/34) و سخنرانی (9/7±67/33) قبل از مداخله، از لحاظ آماری معنی‌دار نبود؛ اما بعد از مداخله، میانگین نمره مهارت‌های ارتباط با بیمار در دانشجویان گروه‌های آموزش به روش ایفای نقش (71/8± 38/67) افزایش یافت(001/0=p).
نتیجه‌گیری: به کارگیری روش آموزشی ایفای نقش در مقایسه با روش آموزش سنتی, می‌تواند به موجب بهبود مهارت‌های ارتباطی پرستاران شود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد، جامعه پژوهش را 42 نفر از دانشجویان سال سوم رشته پرستاری دانشکده پرستاری و پیراپزشکی جهرم در سال 1399 تشکیل می‌دادند؛ که به روش سرشماری انتخاب شدند و به‌صورت تخصیص تصادفی 22 نفر در گروه ایفای نقش قرار گرفتند؛ آموزش مهارت‌های ارتباطی طی 3 جلسه‌ی دو ساعته در طول سه هفته برای هر دو گروه برگزار شد. داده‌ها با استفاده از چک‌لیست مهارت‌های ارتباطی، قبل و یک ماه بعد از مداخله جمع‌آوری و با استفاده از آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی، ویلکاکسون و مجذور کای و در نرم‌افزار spss نسخه 21 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: تفاوت میانگین نمره مهارت‌های ارتباط با بیمار در گروه‌های آموزش به روش ایفای نقش (56/8±05/34) و سخنرانی (9/7±67/33) قبل از مداخله، از لحاظ آماری معنی‌دار نبود؛ اما بعد از مداخله، میانگین نمره مهارت‌های ارتباط با بیمار در دانشجویان گروه‌های آموزش به روش ایفای نقش (71/8± 38/67) افزایش یافت(001/0=p).
نتیجه‌گیری: به کارگیری روش آموزشی ایفای نقش در مقایسه با روش آموزش سنتی, می‌تواند به موجب بهبود مهارت‌های ارتباطی پرستاران شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
