کلامیدیا پنومونیه یکی از علل عفونت تنفسی تحتانی در کودکان و عامل برونشیت وپنومونی در افراد بالغ و نیز عامل 20-10% از پنومونی‌های آتیپیک در اجتماع است که ابتلا به آن در تمام سنین دیده می‌شود. این عفونت سبب فعال شدن حملات آسم شده و نیاز به درمان اختصاصی دارد. کشت این ارگانیسم مشکل است بنابراین روش‌های سرولوژی برای تشخیص کمک کننده هستند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی عفونت حاد و ابتلای قبلی به عفونت کلامیدیا در کودکان زیر 14 سال مبتلا به پنومونی و تعیین متوسط سن ابتلا به عفونت بوده است. با درمان موفقیت‌آمیز پنومونی کلامیدیایی با اریترومایسین و سایر ماکرولیدها نه تنها از میزان بروز موارد پنومونی کاسته می‌شود بلکه حملات آسم و موارد بستری کاهش می‌یابد. این مطالعه مورد ـ شاهدی روی نمونه خون 73 کودک زیر 14 سال(35 بیمار مبتلا به پنومونی و 38 شاهد) انجام شد. بررسی آنتی‌بادی اختصاصی IgG و IgM کلامیدیا با روش ELISA صورت گرفت. براساس نتایج به دست آمده میانگین سن کودکان 87/3±7/3 سال بود و 6/48% پسر و 4/51% دختر بودند. عفونت حاد کلامیدیایی(Chlamydia IgM مثبت) در 48% از کل کودکان و در 57% از کودکان مبتلا به پنومونی مثبت بود. بیش‌ترین فراوانی در گروه سنی 3-2 سال(40%) و میانگین سنی 7/3 سال مشاهده شد. ایمنی قبلی نسبت به کلامیدیا در 4/27% کل کودکان وجود داشت که بیش‌ترین فراوانی مربوط به سن بالاتر از 5 سال(50%) بود. ابتلا به عفونت حاد کلامیدیایی در گروه مبتلا به پنومونی به طور معنی‌داری(001/0P<) بیش از گروه شاهد بود اما ایمنی قبلی تفاوت واضحی نداشت. به عنوان نتیجه‌گیری کلی می‌توان گفت که عفونت حاد کلامیدیایی(Chlamydia-IgM مثبت) با پنومونی یا بدون پنومونی در 50% از کودکان در سن 3 سالگی دیده می‌شود که تا رسیدن به سن 5 سال این IgG مثبت خواهد شد. با توجه به پاسخ خوب عفونت به درمان خوراکی اریترومایسین، با کنترل این عفونت نه تنها موارد پنومونی کاهش می‌یابد بلکه از حملات آسم در افراد مستعد کاسته شده یا حداقل تخفیف یافته و موارد بستری بیماری کم خواهد شد.