جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )
جلد 29 شماره 11 صفحات 111-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.USB.REC.1399.038
Clinical trials code: 01
دانشیار ،گروه روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران ، mshirazi@edpsy.usb.ac.ir
چکیده: (967 مشاهده)
زمینه و هدف: دوران نوجوانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند تأثیر مثبتی بر رفتار افراد داشته باشد، بنابراین هدف تحقیق، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش تنظیم هیجان، رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش‌آموزان بود.
روش کار: روش پژوهش شبه آزمایشی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان نوجوان دارای خودزنی مراجعه کننده به هسته مشاوره مدارس و ارجاع داده شده به اورژانس بیمارستان شهر زاهدان در سال 1400 بود. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بود که شامل 40 نفر در سه گروه (20 نفر با روش درمان پذیرش و تعهد و 20 نفر به عنوان گروه کنترل) بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (2003)، پرخاشگری AGQ، آسیب به خود سانسون و همکاران (SHI) بود. گروه آزمایش مداخله روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با استفاده از تکنیک‌های درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه یک و نیم ساعته بر اساس پکیج درمانی باند و هیز (2004) دریافت کرد. دادههای بدست آمده، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با آزمونهای تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که برنامه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر بهبود تنظیم هیجان و کاهش رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش آموزان داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتاج مطالعه میتوان اذعان داشت که میتواند استفاده از رویکرد درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان برنامه درمانی مؤثر مورد توجه روانشناسان و مشاوران قرار گیرد.
روش کار: روش پژوهش شبه آزمایشی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان نوجوان دارای خودزنی مراجعه کننده به هسته مشاوره مدارس و ارجاع داده شده به اورژانس بیمارستان شهر زاهدان در سال 1400 بود. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بود که شامل 40 نفر در سه گروه (20 نفر با روش درمان پذیرش و تعهد و 20 نفر به عنوان گروه کنترل) بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (2003)، پرخاشگری AGQ، آسیب به خود سانسون و همکاران (SHI) بود. گروه آزمایش مداخله روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با استفاده از تکنیک‌های درمان شناختی رفتاری در 8 جلسه یک و نیم ساعته بر اساس پکیج درمانی باند و هیز (2004) دریافت کرد. دادههای بدست آمده، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با آزمونهای تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که برنامه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر بهبود تنظیم هیجان و کاهش رفتار پرخاشگرانه و خودزنی دانش آموزان داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتاج مطالعه میتوان اذعان داشت که میتواند استفاده از رویکرد درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان برنامه درمانی مؤثر مورد توجه روانشناسان و مشاوران قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |