جلد 30، شماره 7 - ( 7-1402 )
جلد 30 شماره 7 صفحات 13-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.CTB.REC.1401.064
Ethics code: IR.IAU.CTB.REC.1401.064
Clinical trials code: IR.IAU.CTB.REC.1401.064
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، nemattavousi@yahoo.com
چکیده: (1308 مشاهده)
زمینه و هدف: عشق‌پذیری بر ماندگاری و اثربخشی روابط نقش به‌سزایی دارد و شناسایی عوامل موثر بر عشق‌پذیری برای پیشگیری از بروز عواقب نامطلوب اهمیت دارد. از این‌رو، این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطهای نظم‌جویی هیجان در رابطه بین آسیب‌های دلبستگی و عشق‌پذیری انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان کارشناسی و کارشناسی‌ارشد مدیریت و حقوق مجتمع ولیعصر دانشگاه آزاد تهران جنوب که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند، با روش نمونه‌برداری مرحله‌ای، 2۵۰ نفر انتخاب شدند و به مقیاس عشق‌پذیری اوبراین و اپستاین، سیاهه دلبستگی بزرگسال بشارت و پرسش نامه نظم‌جویی هیجان گراس و جان پاسخ دادند. شرایط ورود به پژوهش عبارت بود از: نداشتن سابقه بیماری روانی، استفاده نکردن از دارو به دلیل بیماری روان‌پزشکی و داشتن رضایت از مشارکت در پژوهش. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد آسیب‌های دلبستگی (دوسوگرا و اجتنابی) با نظم‌جویی هیجان و عشق‌پذیری رابطه منفی معنادار دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین نظم‌جویی هیجان با عشق‌پذیری رابطه مثبت معنادار دارد (۰۰۱/۰P<). نتایج آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد نظم‌جویی هیجان در رابطه آسیب‌های دلبستگی (اجتنابی و دوسوگرا) با عشق‌پذیری اثر غیرمستقیم معنادار (نقش واسطهای) دارد (۰۰۱/۰P<) که این یافتهها تایید فرضیه پژوهش است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد با بالا بردن ظرفیت نظم‌جویی هیجان و به‌کارگیری درست مهارت‌های نظم‌جویی هیجان می‌توان از تاثیر آسیب‌های دلبستگی در ایجاد سطح پایین عشق‌پذیری تا حدودی کاست. همچنین با توجه به نقش به‌سزای عشق‌پذیری بر ماندگاری و اثربخشی روابط و اینکه پژوهش‌های بسیار محدودی در این زمینه انجام شده است، پیشنهاد می‌گردد پژوهش‌های گسترده‌تری به منظور شناخت عوامل تاثیرگذار بر عشق‌پذیری انجام گردد. ارائه خدمات بهداشت روان در قالب جلسات آموزشی با تاکید بر نقش راهبردهای مناسب نظم‌جویی هیجان می‌تواند به کاهش و پیشگیری از آسیب‌های دلبستگی در روابط، با محوریت افزایش عشق‌پذیری و مدیریت‌هیجان‌ها کمک نماید.
روش کار: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان کارشناسی و کارشناسی‌ارشد مدیریت و حقوق مجتمع ولیعصر دانشگاه آزاد تهران جنوب که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند، با روش نمونه‌برداری مرحله‌ای، 2۵۰ نفر انتخاب شدند و به مقیاس عشق‌پذیری اوبراین و اپستاین، سیاهه دلبستگی بزرگسال بشارت و پرسش نامه نظم‌جویی هیجان گراس و جان پاسخ دادند. شرایط ورود به پژوهش عبارت بود از: نداشتن سابقه بیماری روانی، استفاده نکردن از دارو به دلیل بیماری روان‌پزشکی و داشتن رضایت از مشارکت در پژوهش. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد آسیب‌های دلبستگی (دوسوگرا و اجتنابی) با نظم‌جویی هیجان و عشق‌پذیری رابطه منفی معنادار دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین نظم‌جویی هیجان با عشق‌پذیری رابطه مثبت معنادار دارد (۰۰۱/۰P<). نتایج آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد نظم‌جویی هیجان در رابطه آسیب‌های دلبستگی (اجتنابی و دوسوگرا) با عشق‌پذیری اثر غیرمستقیم معنادار (نقش واسطهای) دارد (۰۰۱/۰P<) که این یافتهها تایید فرضیه پژوهش است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد با بالا بردن ظرفیت نظم‌جویی هیجان و به‌کارگیری درست مهارت‌های نظم‌جویی هیجان می‌توان از تاثیر آسیب‌های دلبستگی در ایجاد سطح پایین عشق‌پذیری تا حدودی کاست. همچنین با توجه به نقش به‌سزای عشق‌پذیری بر ماندگاری و اثربخشی روابط و اینکه پژوهش‌های بسیار محدودی در این زمینه انجام شده است، پیشنهاد می‌گردد پژوهش‌های گسترده‌تری به منظور شناخت عوامل تاثیرگذار بر عشق‌پذیری انجام گردد. ارائه خدمات بهداشت روان در قالب جلسات آموزشی با تاکید بر نقش راهبردهای مناسب نظم‌جویی هیجان می‌تواند به کاهش و پیشگیری از آسیب‌های دلبستگی در روابط، با محوریت افزایش عشق‌پذیری و مدیریت‌هیجان‌ها کمک نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |