جلد 28، شماره 4 - ( 4-1400 )
جلد 28 شماره 4 صفحات 45-34 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 244
Ethics code: IR.ZBMU.REC.1398.029
Clinical trials code: .
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghalavand A, Delaramnasab M, Ghanaati S, Abdolahi gazari M. Comparison of the effect of telenursing and aerobic training on cardiometabolic and anthropometric indices in patients with type 2 diabetes. RJMS 2021; 28 (4) :34-45
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6400-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6400-fa.html
قلاوند اکبر، دلارام نسب مجتبی، قناعتی سپیده، عبدالهی گازاری مریم. مقایسه اثر پرستاری از راه دور و تمرینات هوازی بر شاخصهای آنتروپومتریک و کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (4) :34-45
دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران ، delaramnasab@yahoo.com
چکیده: (2388 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از اهداف درمان دیابت نوع 2، کاهش ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی میباشد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر تلهنرسینگ و تمرینات هوازی بر شاخصهای آنتروپومتریک و کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش کار: در تحقیق نیمهتجربی حاضر 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و به 3 گروه تمرینات هوازی، تلهنرسینگ و کنترل تقسیم شدند. تمرینات هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات ایروبیک با شدت 70-50 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. در گروه تلهنرسینگ آموزش بیماران از طریق پیامرسانی با تلفن انجام شد.
یافته‌ها: در گروههای تمرین و تلهنرسینگ، کاهش معنیداری در قند خون ناشتا (001/0 > p) و HbA1C (به ترتیب: 001/0>p؛ 005=p) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. کاهش معنیداری در درصد چربی بدن و ضربان قلب ذخیره و افزایش معنیداری در VO2max در گروه تمرین نسبت به گروههای تله نرسینگ و کنترل مشاهده شد (001/0 >p). کاهش فشار خون سیستول در گروههای تمرین (001/0 > p و تلهنرسینگ (018/0 = p نسبت به گروه کنترل معنیداری بود، همچنین این کاهش در گروه تمرین بیشتر از تلهنرسینگ بود (005/0 = p. ولی تفاوت معنیداری در وزن (083/0 =p) و فشار خون دیاستول (617/0 =p) بین گروههای تمرین مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اگرچه هر دو شیوه تمرین هوازی و تلهنرسینگ نقش موثری در مدیریت دیابت دارند اما تمرینات هوازی منافع بیشتری برای عملکرد قلبی-تنفسی و ترکیب بدنی دارد.
روش کار: در تحقیق نیمهتجربی حاضر 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و به 3 گروه تمرینات هوازی، تلهنرسینگ و کنترل تقسیم شدند. تمرینات هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات ایروبیک با شدت 70-50 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. در گروه تلهنرسینگ آموزش بیماران از طریق پیامرسانی با تلفن انجام شد.
یافته‌ها: در گروههای تمرین و تلهنرسینگ، کاهش معنیداری در قند خون ناشتا (001/0 > p) و HbA1C (به ترتیب: 001/0>p؛ 005=p) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. کاهش معنیداری در درصد چربی بدن و ضربان قلب ذخیره و افزایش معنیداری در VO2max در گروه تمرین نسبت به گروههای تله نرسینگ و کنترل مشاهده شد (001/0 >p). کاهش فشار خون سیستول در گروههای تمرین (001/0 > p و تلهنرسینگ (018/0 = p نسبت به گروه کنترل معنیداری بود، همچنین این کاهش در گروه تمرین بیشتر از تلهنرسینگ بود (005/0 = p. ولی تفاوت معنیداری در وزن (083/0 =p) و فشار خون دیاستول (617/0 =p) بین گروههای تمرین مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اگرچه هر دو شیوه تمرین هوازی و تلهنرسینگ نقش موثری در مدیریت دیابت دارند اما تمرینات هوازی منافع بیشتری برای عملکرد قلبی-تنفسی و ترکیب بدنی دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
