مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: کارسینوم کیسه صفرا، 4-2% از بدخیمی‌های گوارشی را تشکیل می‌دهد. تقریباً 2-1% از بیمارانی که تحت جراحی مجاری صفراوی قرار می‌گیرند، دچار کارسینوم کیسه صفرا هستند. میزان بروز این سرطان در خانم‌ها 3 تا 4 برابر بروز آن در مردان می‌باشد. 90-70% از بیماران مبتلا به کارسینوم کیسه صفرا، دچار سنگهای صفراوی هستند. روش بررسی: ایــن مطالعــــه گذشته‌نگـــر(Retrospective) به صــورت مشاهــده‌ای ـ مقطعـــی (Observational-Cross sectional) انجام گرفته است. جمع‌آوری اطلاعات به روش سرشماری انجام گرفت. استاندارد طلایی تشخیص سرطان کیسه صفرا، گزارش پاتولوژی بعد از عمل موجود در پرونده بیماران در نظر گرفته شد. برای مرحله‌بندی تومورها از روش Novium staging استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه 677 مورد عمل کله‌سیستکتومی دارای گزارش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. از میان تمام کله‌سیستکتومی‌های انجام شده، 14 مورد(06/2%) سرطان کیسه صفرا وجود داشت. متوسط گروه سنی در دهه 70-60 سال بوده است. از 14 مورد کانسر کیسه صفرا، 71/85% از نوع آدنوکارسینوما، 14/7% آدنوآکانتوما و 14/7% فیبروسارکوما بود. 14/57% از کانسرهای فوق در Stage V، 14/7% در Stage IV و 71/35% در Stage III بودند. نتیجه‌گیری: میزان شیوع کارسینوم کیسه صفرا در اعمال جراحی کله سیستکتومی برابر 06/2% بدست آمد و شایع‌ترین نوع، آدنوکارسینوم با شیوعی مشابه آمارهای دیگر بود. اما در این مطالعه، دو نوع نادر آدنوآکانتوما و فیبروساکوما نیز دیده شدند. تمامی تومورها در زمان جراحی در مراحل پیشرفته قرار داشتند و از Stage III به بالا بودند. به هر حال تشخیص، قبل از عمل جراحی بسیار مشکل است مگر اینکه پزشک در تمام بیماران مبتلا به مشکلات دستگاه صفراوی به فکر چنین بیماری باشد. کلیدو