جلد 27، شماره 5 - ( 5-1399 )
جلد 27 شماره 5 صفحات 140-131 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران. مرکز تحقیقات علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، b.pirnia@usc.ac.ir
چکیده: (3993 مشاهده)
زمینه و هدف: بهزیستی درمانی یکی از درمانهای نوین در عرصه روانشناسی مثبتگرا می‌باشد که از درمان شناختی رفتاری الهام گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیستی درمانی بر شاخص بهزیستی روانی، خوشبینی و امید در مردان ایرانی وابسته به مت آمفتامین در فاز پرهیز از مصرف انجام شد.
روش کار: در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیشآزمون و پسآزمون، پنجاه (50=N) مرد (سنین 38-18 با میانگین سنی: 6/26) در فاز پرهیز از مصرف متآمفتامین از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی وردیچ در شهر کرج با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(25=n) و کنترل (25=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 50 دقیقه) تحت درمان گروهی بهزیستی ریف قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان های روتین مرکز را دریافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پیشآزمون و پسآزمون توسط پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی ریف (میزان پاسخ دهی=96%)، خوشبینی شییر و کارور (میزان پاسخ دهی=94%) و امید اشنایدر (میزان پاسخ دهی=91%) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکتکنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض پانصد نانوگرم در میلیلیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک تی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافته ها نشان داد که بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود شاخص‌های بهزیستی روانی با فاصله اطمینان 24.3 (85/31-75/16)، خوشبینی با فاصله اطمینان 71/19 (74/24-68/14) و امید با فاصله اطمینان 02/17 (48/22-56/11) ایفا نموده است (01/0 > all p’s).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش ضمن تائید پیشینه پژوهشی مبنی بر کارامدی درمانهای مثبتگرا به عنوان مولفهای اثربخش در فرایند بهبود و پرهیز از مصرف مواد، می تواند در ارزیابی، طرح ریزی مداخلات درمانی و مسیر پژوهش‌های آتی در مصرف کنندگان مت آمفتامین سودمند باشد.
روش کار: در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیشآزمون و پسآزمون، پنجاه (50=N) مرد (سنین 38-18 با میانگین سنی: 6/26) در فاز پرهیز از مصرف متآمفتامین از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی وردیچ در شهر کرج با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(25=n) و کنترل (25=n) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه هفتگی (هر جلسه 50 دقیقه) تحت درمان گروهی بهزیستی ریف قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان های روتین مرکز را دریافت نمود. سپس، دو گروه در دو نوبت پیشآزمون و پسآزمون توسط پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی ریف (میزان پاسخ دهی=96%)، خوشبینی شییر و کارور (میزان پاسخ دهی=94%) و امید اشنایدر (میزان پاسخ دهی=91%) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکتکنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض پانصد نانوگرم در میلیلیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک تی و تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافته ها نشان داد که بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر بهبود شاخص‌های بهزیستی روانی با فاصله اطمینان 24.3 (85/31-75/16)، خوشبینی با فاصله اطمینان 71/19 (74/24-68/14) و امید با فاصله اطمینان 02/17 (48/22-56/11) ایفا نموده است (01/0 > all p’s).
نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش ضمن تائید پیشینه پژوهشی مبنی بر کارامدی درمانهای مثبتگرا به عنوان مولفهای اثربخش در فرایند بهبود و پرهیز از مصرف مواد، می تواند در ارزیابی، طرح ریزی مداخلات درمانی و مسیر پژوهش‌های آتی در مصرف کنندگان مت آمفتامین سودمند باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |