مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمانی و بقاء بیماران مبتلا به کارسینوم سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma - RCC) تحت درمان با خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی می‌باشد.
روش کار: در این مطالعه بررسی موارد، کلیه بیماران مبتلا به RCC-T1 که در سال‌های 1383 تا 1393 در بیمارستان هاشمی نژاد تهران تحت جراحی خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی قرار گرفته‌اند و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند وارد مطالعه گردیدند. معیارهای خروج شامل وجود RCC مولتی فوکال، وجود توده سین کرونوس در بیماران، اثبات وجود لنف نود مثبت قبل یا حین جراحی و رادیکال نفرکتومی قبلی به علت RCC بوده است. از 134 بیمار تحت پارشیل نفرکتومی تومور T1 (T1a، T1b) مورد بررسی قرار گرفته، 9 بیمار فالواپ را تکمیل نکرده و 10 بیمار با تشخیص پاتولوژیک انکوسیتوم و انژیومیولیپوم از مطالعه خارج شدند. در نهایت 115 بیمار با تشخیص بر مبنای پاتولوژی RCC کلیه تحت خارج سازی تومور بدون کنترل شریانی مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: در این مطالعه، 115 بیمار با تشخیص قطعی RCC بر اساس پاتولوژی بررسی شدند که 70 مورد (%9/60) مذکر و 45 نفر (%1/39) مونث بودند. سن بیماران از 20 تا 75 سال متغیر بوده و میانگین آن 28/51 سال بوده است. میزان بقا کلی در مطالعه حاضر سه ساله 97% و پنج ساله 89% بوده است. همچنین میزان بقا اختصاصی سرطان در مطالعه حاضر سه ساله 100% و پنج ساله 95% بوده است. بیمارانی که عود داشته‌اند 2 مورد مونث و 2 مورد مذکر بوده‌اند. که عود بیماری با جنسیت ارتباط معنی‌داری نداشته است (511/0=p). همچنین بیماران عود کرده 2 مورد کلیه چپ و 2 مورد کلیه راست بوده اند و تفاوت اماری معنی داری مشاهده نشد (643/0=p). هر 4 بیمار عود کرده پاتولوژی T1b داشته اند که تفاوت معنی داری مشاهده شد (026/0=p).  همچنین بیماران عود کرده گرید 2 به بالا داشته‌اند و در بیماران با گرید 1 عود بیماری مشاهده نشد (001/0>p). تفاوت معنی‌داری میان سرعت فیلتراسیون گلومرولی (Glomerular Filtration Rate-GFR) قبل و 3 ماه بعد از عمل مشاهده نشد (802/0=p). حاشیه‌ها و بیوپسی از بستر تومور در همه موارد منفی بود.
نتیجه‌گیری: انجام Non clamping SE در بیماران با توده T1 کلیه نتایج انکولوژیک مشابه با پارشیل نفرکتومی دارد. در این مطالعه عود در موارد T1b بالاتر بود که به نظر می‌رسد در تعیین روش درمانی در تومورهای T1 b باید از معیارهای جامع‌تری و پیگیری دقیق استفاده کرد. Non clamping SE با حفظ عملکرد کلیه گزینه مناسبی در درمان تومورهای T1 می‌باشد و منجر به عوارض بیشتری به دنبال جراحی نشده و می‌تواند به صورت گسترده‌تری به کار گرفته شود.