مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: عفونت حاد گوش میانی یکی از شایع ترین عفونت های باکتریال  درکودکان است.  هشتادوپنج درصد از کودکان حداقل یک بار تا سه ماهگی و تقریباً 50 %  از آنان سه بار یا بیشتر به  به عفونت با این میکروب مبتلا می­­شوند. هدف از این پژوهش بررسی هموفیلوس آنفلوانزا و تعیین حساسیت دارویی آن بوده است.

 روش کار: در این مطالعه مقطعی  از 102 بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش میانی مراجعه کننده به بیمارستان امیراعلم تهران طی 6 ماه نمونه جمع آوری گردید. نمونه ها توسط آزمایش میکروسکوپی و کشت، از  نظر وجود هموفیلوس آنفلوانزا مورد بررسی قرار گرفتند. سپس آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی با روش استاندارد Kirby-Bauer انجام گردید و میزان حساسیت هموفیلوس آنفلوانزا به آنتی بیوتیک های مختلف بر حسب هاله تولید شده به سه صورت حساس، نیمه حساس و مقاوم تعیین شد.

 یافته ها: از 102 نمونه بررسی شده،7  جدایه(9/6%) هموفیلوس آنفلوانزا جداسازی گردید. هموفیلوس های جدا شده در این مطالعه نسبت به تری متوپریم (100%)، ونکومایسین (85%)، استرپتومایسین (57%)، تتراسیکلین (57%) و داکسی سیکلین (56%) حساس بودند. این جدایه ها مقاومت متوسطی به جنتامایسین (85%)، کاربنی سیلین (70%) و سفیکسیم (70%) داشتند. همچنین هموفیلوس های جدا شده نسبت به کلیندامایسین (70%)، آمیکاسین (57%) و آموکسی سیلین (57%) مقاوم بودند.

نتیجه گیری: با توجه به ظهور سویه های مقاوم هموفیلوس آنفلوانزا نسبت به درمان های آنتی بیوتیکی رایج به ویژه مقاومت به کلیندامایسین، آمیکاسین و آموکسی سیلین، توصیه می شود پس از انجام مطالعات تکمیلی وسیع تر و تایید این الگوی مقاومت قبل از شروع درمان آنتی بیوتیکی برای هموفیلوس آنفلوانزا ، کشت و آنتی بیوگرام انجام شود.