جلد 27، شماره 1 - ( 1-1399 )
جلد 27 شماره 1 صفحات 37-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azimi A S, Lotfi B, Mahdieh M, Soleimani M. Study of the effect of long term of Epigallocatechin gallat on cell proliferation and osteogenic differentiation of rat bone marrow mesenchymal stem cells. RJMS 2020; 27 (1) :26-37
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3053-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-3053-fa.html
عظیمی آتناسادات، لطفی بیان، مهدیه مجید، سلیمانی مهرنجانی ملک. بررسی اثر طولانی مدت اپیگالوکاتچینگالات بر تکثیر سلولی و تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (1) :26-37
دانشیار و متخصص فیزیولوژی گیاهی، گروه زیست شناسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران ، m-mahdiyeh@araku.ac.ir
چکیده: (2647 مشاهده)
زمینه و هدف: اپیگالوکاتچینگالات به‌عنوان یک آنتیاکسیدانت قوی نقش مهمی در مهار رادیکال‌های آزاد ایفا می‌کند. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر اپیگالوکاتچینگالات بر توانایی زیستی، مورفولوژی و تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی است.
روش کار: در این مطالعه تجربی، سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. در پایان پاساژ سوم سلولها به 9 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلولهای گروه‌های آزمایشی با غلظتهای مختلف اپیگالوکاتچینگالات (0، 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 50 میکرومولار) برای یک دوره 21 روزه در محیط استئوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی تیمار شدند. سپس توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم داخل و خارج سلولی، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین طی روند استئوژنزیس مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با روش آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین‌ها در سطح 05/0 P˂ معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در سلولهای بنیادی مزانشیمی تیمار شده با اپیگالوکاتچینگالات به‌طور معنی‌داری در رفتاری وابسته به دوز، در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0 P˂). همچنین گستردگی سیتوپلاسم نیز در سلولهای تیمار شده با اپیگالوکاتچینگالات مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: از آنجاکه اپیگالوکاتچینگالات افزایش معنی‌داری در توانایی زیستی و تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی ایجاد می‌کند، بنابراین می‌تواند برای افزایش تمایز و بقای سلولی استفاده شود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. در پایان پاساژ سوم سلولها به 9 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلولهای گروه‌های آزمایشی با غلظتهای مختلف اپیگالوکاتچینگالات (0، 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 50 میکرومولار) برای یک دوره 21 روزه در محیط استئوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی تیمار شدند. سپس توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم داخل و خارج سلولی، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین طی روند استئوژنزیس مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با روش آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین‌ها در سطح 05/0 P˂ معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن‌های آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در سلولهای بنیادی مزانشیمی تیمار شده با اپیگالوکاتچینگالات به‌طور معنی‌داری در رفتاری وابسته به دوز، در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0 P˂). همچنین گستردگی سیتوپلاسم نیز در سلولهای تیمار شده با اپیگالوکاتچینگالات مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: از آنجاکه اپیگالوکاتچینگالات افزایش معنی‌داری در توانایی زیستی و تمایز استئوژنیک سلولهای بنیادی مزانشیمی ایجاد می‌کند، بنابراین می‌تواند برای افزایش تمایز و بقای سلولی استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیولوژی (زیست شناسی)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
