مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : تروآمبولی (Thromboembolism) ریه ریه همراه با بیماری‌های ایسکمیک (Ischemic) قلبی و حوادث عروقی مغز از سه علت شایع مرگ در جهان بشمار می‌روند. نقش ترومبوفیلی‌ها در ایجاد ترومبوزهای شریانی و وریدی کاملا" تائید شده می‌باشند. ولی تاثیر این فاکتورها برسرنوشت بیولوژیک ترومبوآمبولی ریه کاملا" شناخته نشده‌اند در این مطالعه سرنوشت بیولوژیک آمبولی ریه در زمینه ترومبوفیلی‌های ارثی و اکتسابی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

  روش کار : در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 60 بیمار مبتلا به ترومبوآمبولی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند. در قالب دو گروه با ریسک فاکتورهای ژنتیکی و ریسک فاکتورهای اکتسابی ترومبوآمبولی (به ترتیب گروه A و B هرکدام 30 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران دو گروه از نظر سرنوشت آمبولی در ارتباط با وجود یا عدم وجود ریسک فاکتورهای ژنتیکی یا اکتسابی و ارتباط آن با رزولوشین (Resolution) لخته خونی در ابتدای مطالعه و شش ماه بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصله بین دو گروه مقایسه گردید

  یافته‌ها: ‌ در کل 31 نفر (4/56 درصد) از بیماران مرد و 24 نفر (6/43 درصد) هم زن بودند میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی 14±4/44 سال بود که در محدوده سنی 23-75 سال قرار داشتند. ارتباط پایداری لخته‌های خونی در شریان ریوی شش ماه بعد از درمان با ریسک فاکتورهای ژنتیکی از لحاظ آماری معنی‌دار بود (03/0 (p= .

  نتیجه ‌ گیری : ‌با توجه به وجود ارتباط معنی‌دار بین وجود ریسک فاکتورهای ژنتیکی و سرنوشت آمبولی ریوی می‌توان با اتخاذ تمهیدات خاص پیشگیری و درمانی (از قبیل مهندسی ژنتیک) جلوی بسیاری از عوارض ریوی و مرگ و میر را گرفت که خود بیمار و سیستم درمانی از این موضوع نفع خواهد برد.