جلد 19، شماره 98 - ( 5-1391 )                   جلد 19 شماره 98 صفحات 44-37 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Soheilipour S, Sohelipour F, Danesh Z, Danesh H. Evaluation of type and risk factors of hearing loss in 5-15 years old children in Isfahan. RJMS 2012; 19 (98) :37-44
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2162-fa.html
سهیلی پور سعید، سهیلی پور فهیمه، دانش زهرا، دانش حمیده. بررسی علل و انواع کم شنوایی در کودکان 15-5 ساله مبتلا به کاهش شنوایی در شهر اصفهان. مجله علوم پزشکی رازی. 1391; 19 (98) :37-44

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-2162-fa.html


دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده:   (31375 مشاهده)

  زمینه و هدف: سیستم شنوایی سالم لازمه ایجاد تکامل طبیعی و دستیابی به توانایی‌های تحصیلی و ایجاد مهارت‌های روانی واجتماعی در کودکان است . بسیاری از علل کاهش شنوایی قابل پیشگیری و قابل درمان هستند . هدف از این مطالعه بررسی شیوع انواع و علل احتمالی کاهش شنوایی در کودکان 5 تا 15 ساله مبتلا به اختلال شنوایی در اصفهان می‌باشد .

  روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی مقطعی در بازه زمانی خرداد 1386 تا پایان اردیبهشت 1388انجام شده است. نمونه‌های مورد مطالعه شامل 628 کودک 5 تا 15 ساله مبتلا به کاهش شنوایی بود که به مرکز شنوایی سنجی شهر اصفهان ارجاع شده بودند. در این کودکان، معاینه فیزیکی، شنوایی سنجی و تیمپانومتری انجام شده است. اطلاعات لازم در مورد علل احتمالی کاهش شنوایی از طریق پرسش نامه جمع آوری شده و سپس انواع شایع کاهش شنوایی و عوامل خطر احتمالی آن بررسی شده است و پس از آنالیزهای آماری رگرسیون لجستیک ( Logistic regression ) و آزمون کای دو نتایج به دست آمد .

  یافته‌ها: شایع ترین انواع کاهش شنوایی در گروه مورد مطالعه شامل کاهش شنوایی هدایتی (83/60%)، حسی-عصبی (Sensorineural HearingLoss -SNHL) - (89/30%) و با شیوع کمتر انواع مختلط (28/8%) بود. در کودکان مبتلا به کاهش شنوایی هدایتی علل شایع اوتیت سروز (9/69%)، پارگی پرده تیمپان با یا بدون اتوره (74/27%)، اسکلروز پرده تیمپان و فیکس شدن زنجیره استخوانی گوش میانی (05/1%)، ترومای سر و گوش (05/1%) و دفورمیتی گوش خارجی (26/0%) بود .

  در کودکان مبتلا به SNHL علل احتمالی کاهش شنوایی شامل شرح حال بیماری‌های تب داری مانند مننژیت، سرخچه، سرخک، اریون (62/60%)، هایپربیلیروبینمی یا ایکتر شدید نوزادی (4/13%)، قرار گرفتن در معرض صداهای شدید (79/9%)، استفاده از جنتامایسین و سایر داروهای اتوتوکسیک (67/5%)، ترومای سر و گردن (57/2%)، بیماری های مادرزادی (21/7%)، دیسترس تنفسی نوزادی (21/7%)، شرح حال خانوادگی کاهش شنوایی (06/2%) و علل ناشناخته (44/31%) بود. در انواع مختلط کاهش شنوایی، علل شایع اوتیت مدیای مزمن (Chronic Otitis Media-COM) 85/78% و اوتیت مدیای سروز (15/21%) بود .

  نتیجه‌گیری: کاهش شنوایی در مقطع سنی 5 تا 15 سال، بین 5 تا 8 ساله‌ها شایع‌تر است (36/67%). علل شایع‌تر کاهش شنوایی در این کودکان بیماری‌های التهابی گوش میانی است . این بیماری‌ها قابل پیشگیری و به راحتی قابل درمان هستند و توجه خاص به مسئله شنوایی در این کودکان ضرورت دارد .

واژه‌های کلیدی: کودکان، کاهش شنوایی، اتیولوژی.
متن کامل [PDF 278 kb]   (5000 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: گوش و حلق و بینی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-SA 4.0| Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb