مجله علوم پزشکی رازی

  در این پژوهش که به شیوه مورد شاهدی انجام گرفت هدف شناخت رابطه تغذیه با شیر مادر و ابتلا به  دوره نوزادی بود. 400 نوزاد- 200 نوزاد مبتلا به سپسیس (مورد) و 200 نوزاد (Sepsis) سپسیس  بودند. (match) سالم ( شاهد) – تهرانی در این مطالعه شرکت داشتند که از جنبه های مختلف مشابه  اطلاعات بوسیله پرسشنامه، مصاحبه با مادران و مراجعه به پرونده مادر و نوزاد گردآوری شد. آزمودنیها  (نوزادان مورد بررسی) در فاصله ماههای اسفند سال 1371 تا خرداد سال 1372 از میان مراجعین به  پانزده بیمارستان در سطح شهر تهران انتخاب گردیدند. یافته های بدست آمده نشان می دهد که در گروه  سالم 67 درصد نوزادان پس از تولد نزد مادر خود بوده اند، به طور متوسط 5/18 ساعت پس از تولد از  شیر مادر بهره مند شده اند، 47 درصد آنها به طور انحصاری از شیر مادر تغذیه کرده اند و 5/76 درصد  مادران آنها بر اساس تقاضای نوزادبه فرزند خود شیر داده اند. در حالیکه در گروه مبتلا به سپسیس 63 درصد نوزادان پس از تولد از مادر خود جدا بوده اند، اولین تغذیه شان بوسیله مادر بطور متوسط 24/37 ساعت بعد از تولد صورت گرفته و فقط 6 درصد آنها از تغذیه انحصاری یا شیر مادر  برخوردار بوده اند. حدود 40 درصد مادران گروه مبتلا به سپسیس (Exclusive breastfeeding)  بر اساس برنامه زمانبندی شده نوزاد خود را شیر می داده اند و 50 درصد آنها از شیردهی به فرزند در شب  امتناع می کرده اند. داده های پژوهش در مجموع نشان می دهند که کاهش فاصله اولین تغذیه بوسیله  تغذیه انحصاری با شیر مادر و تغذیه (rooming – in) شیر مادر با زمان تولد نوزاد، تماس مادر و کودک  بر اساس تقاضای کودک با کاهش ابتلا به سپسیس رابطه مثبت معنی دار دارند