مجله علوم پزشکی رازی

  به منظور بررسی اثرات پاراتیروئید کتومی در درمان و جلوگیری از پیشرفت ضایعات استخوانی، در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه، مطالعه حاضر بر روی پرونده ها ی 16 بیمار مراجعه کننده به مرکز آموزشی، درمانی شهید دکتر رهنمون انجام شده است. این بیماران که طی سالهای 72-1362 عمدتا با علائم درد، شکستگی و توده استخوانی مراجعه و تحت عمل پاراتیروئیدکتومی قرار گرفته اند، به مدت طولانی سابقه همودیالیز داشته و در همه آنها علائم بالینی،   آزمایشگاهی و رادیوگرافیک هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه وجود داشته است. 5/62 درصد این بیماران تحت عمل عمل پاراتیروئید کتومی توتال بدون اتو گرافت، 25 درصد به همراه اتوگرافت و  5/12 درصد تحت پاراتیروئیدکتومی سوب توتال قرار گرفته اند، در هیچ یک از بیماران عود علائم  پس از عمل جراحی دیده نشده است، اما هیپوکلسمی در 40 درصد و هیپوفسفاتمی در 30 درصد از بیماران با پاراتیروئیدکتومی توتال اتوگرافت و یک بیمار با پاراتیروئیدکتومی سوب توتال رخ  مانند PTH داده است. با توجه به عدم عود علائم در این بیماران و بروز علائم فقدان کامل هیپوکیسمی و هیپوفسفاتی در سایر روشها به نظر می رسد، انجام عمل پاراتیروئید کتومی توتال به همراه اتوگرافت نسبت به سایر اعمال جراحی ارجح می باشد.