جلد 3، شماره 1 و 2 - ( 6-1375 )                   جلد 3 شماره 1 و 2 صفحات 189-189 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pandhi P, Shekhar A, Sharma D. ROLE OF BETA RECEPTORS IN REPERFUSION INDUCED ARRHYTHMIAS IN INTACT RABBIT HEART. RJMS 1996; 3 (1 and 2) :189-189
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1851-fa.html
پاندی پ، شکهار ای، شرما د. نقش گیرنده های بتا در آریتمی های ناشی از پروفوزیون مجدد. مجله علوم پزشکی رازی. 1375; 3 (1 و 2) :189-189

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-1851-fa.html


چکیده:   (8266 مشاهده)

      پروفوزیون مجدد شریان کرونر که یکی از مهمترین مداخلات درمانی شده است همراه با بروز آرتیمی های قلبی

  است. مطالعه حاضر جهت بررسی نقش داروهای مسدد گیرنده های تبا آدرنرژیک، پروپرانولول (غیر انتخابی)، متوپرولول ( انتخابی قلب) وپیندولول( با فعالیت سمپاتومیتیک ذاتی) روی آرتیمی های ناشی از پروفوزیون مجدد در قلب خرگوش سالم انجام گرفت. از خرگوشهای آلبیتو از هر دو جنس با وزن 2-5/1 کیلوگرم استفاده شد. حیوانات با پنتوباربیتون داخل وریدی 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، بیهوش شدند. بعد از لوله گذاری داخل نایی، عمل بازکردن شریان کرونر به مدت 30 دقیقه (LAD) قفسه سینه جهت دسترسی به قلب انجام شد. به شاخه قدامی پایین رو چپ در فواصل منظم به مدت یک ساعت گرفته و بررسی گردید. ECG بست زده شد و بعد پروفوزیون مجدد صورت گرفت. پروپرانولول در 3 دوز (3/0، 1 ، 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) حفاظتی معادل 6/66-3/33 درصد را نشان داد. حفاظت با متوپرولول (5/0، 75/0 و 1 میلی گرم به ازای کیلوگرم) نیز در همان محدوده بود یعنی 6/66-3/33 درصد، در حالی که پیندولول حفاظتی در محدوده 50-25، را نشان داد. بنابراین داروهای مسدد گیرنده های بتا، قلب را در برابر بروز آرتیمی های پروفوزیون مجدد مقداری حفاظت کردند. با وجود این فواصل اختصاصی مانند انتخابی بودن برای قلب و داشتن فعالیت سمپاتومیمتیک ذاتی به نظر می رسد اثرمفید اضافی ندارد. 

 

متن کامل [PDF 2330 kb]   (2216 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فارماکولوژی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb