مجله علوم پزشکی رازی

  زمینه و هدف : سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم شایع ترین علت سرگیجه با منشأ محیطی در بزرگسالان است که با دوره‌های کوتاهی از حمله‌های سرگیجه با طول مدت کمتر از یک دقیقه مشخص می شود. علت این نوع سرگیجه ناشی از حرکت یک سری ذره های اتولیت در مجاری نیم دایره به ویژه مجاری نیم دایره خلفی میباشد. درمان اصلی این بیماری مانوردرمانی جهت برگرداندن اتولیت ها به خارج از مجاری نیم دایره یا استفاده از داروهای مهارکننده سیستم دهلیزی و یا هر دو می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دیمن هیدرینات پس از مانور درمانی اپلی برمدت زمان رسیدن به بهبودی کامل و طول مدت سنگینی سر پس از هر حمله و تعداد حمله های سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم می باشد.

  روش کار : این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه شاهد بوده (با شماره ثبت در مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی 138905032893N2 )، که بر روی 148 بیمار مبتلا به سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم انجام شده است. 75 بیمار تحت درمان با مانور اپلی به علاوه دیمن هیدرینات (گروه مورد) و 73 بیمار تحت درمان با مانور اپلی ودارو نما ( Placebo ( (گروه شاهد) قرار گرفتند. بیماران از لحاظ مدت زمان بهبودی سرگیجه، تعداد حمله های سرگیجه و طول مدت سنگینی سر پس از هر حمله به مدت 2 هفته مورد پیگیری و ثبت دقیق اطلاعات قرار می گرفتند. داده ها با نرم افزار SPSS 11.5 مورد آنالیز آماری قرار گرفت و مقایسه میانگین ها با آزمون آماری T و ارتباط میان متغیرهای کیفی با آزمون کای دو انجام شد.

  یافته‌ها : میانگین طول مدت رسیدن به بهبودی کامل در گروه مورد و شاهد به ترتیب 9/2 ± 2/3 و 3/3 ± 8/3 روز ، میانگین تعداد حمله های سرگیجه پس از درمان در گروه مورد و شاهد به ترتیب 7/0 ± 2 و 1 ± 2 /2 و میانگین طول مدت سنگینی سر پس از درمان در گروه مورد و شاهد به ترتیب 07/2 ± 7/32 و 55/3 ± 39 دقیقه بود که از لحاظ آماری معنی‌دار نمی‌باشند (P value<0/05) .

  نتیجه‌گیری : روش درمانی مانور اپلی یک روش درمانی مفید و مناسب برای درمان سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش خیم است که استفاده از دیمن هیدرینات سبب افزایش تأثیر درمانی آن نمی‌شود.