مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف:اسیدهای آمینه اثرات متفاوتی بر روی درماتوفیت‌ها دارند. بعضی از آن‌ها اثرات مهار کننده داشته و برخی سبب افزایش رشد آن‌ها می‌گردند که این اثرات علاوه بر نوع اسید آمینه، به غلظت اسید آمینه و نوع درماتوفیت نیز بستگی دارد. هدف از این مطالعه مشخص نمودن اثرات اسیدهای آمینه بر روی درماتوفیت‌های شایع در ایران می‌باشد.

روش کار:این مطالعه از نوع تجربی بوده و دو سوش درماتوفیت شایع در ایران(ترایکوفیتون ورکوزوم و ترایکوفیتون روبروم) انتخاب شده ودر محیط کشت سابرو گلوکز آگار که 23 اسید آمینه در غلظت‌های مختلف به آن اضافه شده بود، کشت داده شد؛ بعد دو تا سه هفته قطر کلنی‌ها اندازه‌گیری شده و میانگین آن با میانگین گروه کنترل که از رشد درماتوفیت در محیط کشت بدون افزودن اسید آمینه تشکیل شده بود، مقایسه گردید(هر نمونه سه بار تکرار شد) و با آزمون t-student آنالیز گردید. رسم جدول آنالیز آماری و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS V.9 انجام شد.

یافته‌ها: L:سیستئین هیدروکلراید، Lسیستین، اسپارتیک اسید و گلوتامیک اسید بیشترین اثار مهارکنندگی را برای هر دو درماتوفیت نشان دادند. ترایکوفیتون ورکوزوم بر خلاف ترایکوفیتون روبروم در مقابل DLتریپتوفان مقاوم بود. متیونین،آرژینین ولایزین منوکلرایدآثار ملایم تری درمهار رشد دو درماتوفیت داشتند. سرین نیز اثر ملایمی در مهار رشد ترایکوفیتون ورکوزوم داشت. هفت اسید آمینه سیستئین هیدروکلراید، Lسیستین، ترئونین، والین، گلوتامین، لوسین وایزولوسین در رقت 1/0 گرم در هر دسی لیتر(gr/dl) اثر افزاینده در رشد ترایکوفیتون ورکوزوم داشتند، درحالی که بر ترایکوفیتون روبروم بی‌اثر بودند.

نتیجه‌گیری: ترایکوفیتون ورکوزوم و ترایکوفیتون روبروم در برابر اسیدهای آمینه حساسیت‌های متفاوتی نشان می‌دهند که این اختلاف در مورد DLتریپتوفان از اهمیت خاصی بر خوردار است و می‌توان از این اختلاف در شناسائی ترایکوفیتون ورکوزوم بهره گرفت.