مجله علوم پزشکی رازی

    بیماری‌های قلبی ـ عروقی از شایع‌ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در کشورهای صنعتی و در حال توسعه(از جمله ایران) می‌باشند. در مورد این مطلب که “آیا عفونت هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند به عنوان یک عامل خطر برای بیماری‌های قلبی مطرح باشد یا نه؟” مطالعات مختلف به نتایج متفاوتی رسیده‌اند. این عفونت در کشور ما از شیوع بالایی برخوردار است که با توجه به این مطلب، تحقیق حاضر جهت بررسی این رابطه صورت گرفت. این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی روی 261 نفر انجام شد. 131 نفر از آن‌ها که در بخش CCU بستری بودند به عنوان گروه “مورد” و 130 نفر به عنوان شاهد از بیماران بخش‌های جراحی و ارتوپدی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شدند. در هر گروه وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری به روش ELIZA و براساس تیتر IgG سرم مشخص شد و در نهایت با استفاده از تست‌های t و chi-square و مدل‌های خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. درصد جنسیت و شغل‌های مختلف در 2 گروه مورد و شاهد یکسان بود. بیماران(گروه مورد) از سن و وزن بیش‌تر(001/0P<) و سواد کم‌تری(002/0=P) نسبت به گروه شاهد برخوردار بودند. درصد افراد سیگاری و نیز افراد دارای فشار خون بالا هم در بیماران بیش‌تر بود(001/0P<). درصد افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری در گروه بیمار 3/56% و در گروه شاهد 8/43% بود که این اختلاف پس از حذف اثر مخدوش‌کنندگی سن، وزن و عوامل خطر مختلف بیماری قلبی، باز هم معنی‌دار نبود. با توجه به نتایج به دست آمده وجود عامل خطر بیماری‌های قلبی با عفونت هلیکوباکتر پیلوری ارتباط آماری معنی‌دار و مستقیمی دارد(171/0=r و 022/0=P) و عفونت قبلی با هلیکوباکتر پیلوری به عنوان یک عامل خطر عمده برای بیماری‌های قلبی مطرح نیست.