Research code: 00
Ethics code: IR.IAU.ARAK.REC.1402.145
Clinical trials code: 00
دانشگاه آزاد اسلامی، اراک ، mehdy_morady59@yahoo.com
چکیده: (537 مشاهده)
زمینه و هدف: اپیدمی چاقی نشان دهنده یک بحران بهداشت جهانی با رویکرد چند عاملی و با پاتوژنز پیچیده و در ارتباط با بیماری‌های قلبی‌عروقی می‌باشد. انجام فعالیت ورزشی با همراه برنامه روزه‌داری در کاهش نشانه‌های بیماری‌های قلبی موثر است. لذا هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرین استقامتی با همراه تحریک الکتریکی بر بیان ژن برخی نشانگرهای رگ‌زایی بافت قلب موش‌های صحرایی نر چاق روزه دار بود.
روش کار: در این مطالعۀ تجربی با گروه کنترل40 سر موش صحرایی نر ویستار (8 هفته‌ای با وزن 19±200 گرم) پس القای چاقی و افزایش وزن (بر حسب شاخص لی در محدوده 310 گرم) به‌طور تصادفی به 5 گروه 8تایی کنترل چاق، روزه‌دار، روزه‌دار-تمرین استقامتی، روزه‌دار-تحریک الکتریکی و روزه‌دار-تمرین استقامتی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. گروه‌ها برای یک دوره 4 هفته‌ای به فعالیت ورزشی (با سرعت 10 تا 20 متر/دقیقه و مدت 20 تا 40 دقیقه)، تحریک الکتریکی (با فوت شوک برای 5/0 میلی آمپر و 20 دقیقه) و روزه‌داری (8 / 16 ساعت) پرداختند. پس از تمرین و بی‌هوشی، نمونه‌بردای بافتی صورت گرفت و بعد از انجام فرایندهای ملکولی بیان ژن‌ها با استفاده از روش Real time-PCR اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه در سطح معناداری 05/0>p و نرم‌افزار گراف‌پد استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد چاقی منجر به افزایش معنادار بیان ژن‌های VEGF و Ens موش‌های صحرایی نسبت به گروه کنترل شد (004/0p< و 0001/0p<). تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار VEGF نسبت به گروه چاق و تمرین-تحریک شد (0001/0p<). تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار Ens نسبت به گروه چاق و کنترل شد (0002/0 p< و 01/0=p). تحریک الکتریکی نیز منجر به کاهش معنی داری VEGF و Ens نسبت به گروه چاق شد (0001/0 p< و 005/0p<).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد با اینکه فرآیندهای آنژیواستاتیک تحت تاثیر تمرین ورزشی، تحریک الکتریکی و تلفیقی از آن قرار گرفته و موجب بهبود عوارض نمونه‌های چاق با تحریک رگ زایی شده است اما در ارتباط با رویکردهای آنژیوژنز با مدالیته‌های فوق نیاز به پژوهش‌های بیشتری می‌باشد.
روش کار: در این مطالعۀ تجربی با گروه کنترل40 سر موش صحرایی نر ویستار (8 هفته‌ای با وزن 19±200 گرم) پس القای چاقی و افزایش وزن (بر حسب شاخص لی در محدوده 310 گرم) به‌طور تصادفی به 5 گروه 8تایی کنترل چاق، روزه‌دار، روزه‌دار-تمرین استقامتی، روزه‌دار-تحریک الکتریکی و روزه‌دار-تمرین استقامتی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. گروه‌ها برای یک دوره 4 هفته‌ای به فعالیت ورزشی (با سرعت 10 تا 20 متر/دقیقه و مدت 20 تا 40 دقیقه)، تحریک الکتریکی (با فوت شوک برای 5/0 میلی آمپر و 20 دقیقه) و روزه‌داری (8 / 16 ساعت) پرداختند. پس از تمرین و بی‌هوشی، نمونه‌بردای بافتی صورت گرفت و بعد از انجام فرایندهای ملکولی بیان ژن‌ها با استفاده از روش Real time-PCR اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه در سطح معناداری 05/0>p و نرم‌افزار گراف‌پد استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد چاقی منجر به افزایش معنادار بیان ژن‌های VEGF و Ens موش‌های صحرایی نسبت به گروه کنترل شد (004/0p< و 0001/0p<). تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار VEGF نسبت به گروه چاق و تمرین-تحریک شد (0001/0p<). تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار Ens نسبت به گروه چاق و کنترل شد (0002/0 p< و 01/0=p). تحریک الکتریکی نیز منجر به کاهش معنی داری VEGF و Ens نسبت به گروه چاق شد (0001/0 p< و 005/0p<).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد با اینکه فرآیندهای آنژیواستاتیک تحت تاثیر تمرین ورزشی، تحریک الکتریکی و تلفیقی از آن قرار گرفته و موجب بهبود عوارض نمونه‌های چاق با تحریک رگ زایی شده است اما در ارتباط با رویکردهای آنژیوژنز با مدالیته‌های فوق نیاز به پژوهش‌های بیشتری می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
