Research code: IR.IAU.KHUISF.REC.1402.116
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1402.116
Clinical trials code: IR.IAU.KHUISF.REC.1402.116
کارشناس ارشد روانشناسی اسلامی- مثبت گرا، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نایین، نایین، ایران ، azadeh.negini.psychologist@gmail.com
چکیده: (465 مشاهده)
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر هوش معنوی بر بهبود امید به زندگی و اضطراب مرگ، بر تابآوری بیماران مبتلا به سرطان اجرا شد. از انجا که بیماریهای خاص اکنون به عنوان یک بیماری مزمن تحدید کننده زندگی شناخته میشود نه یک بیماری لاعلاج. اضطراب و فشار زیادی را بر فرد وارد میکند و با ظاهر شدن نشانههای بیماری پاسخهای هیجانی همراه ان شروع میشود به همین دلیل هوش معنوی سازههای معنویت و هوش را در درون یک سازه جدید ترکیب میکند و کاربست ان موجب افزایش انطباق پذیری و در نتیجه سلامت روان افراد میشود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر به منظور تعیین پیشبینی هوش معنوی و امید به زندگی در اضطراب مرگ و تابآوری بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمیدرمانی و به صورت توصیفی (غیرآزمایشی) و از نوع طرحهای همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان در سال 1402 اجرا شد. تعداد نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مستقل (هوش معنوی و امید به زندگی) 80 نفر و با توجه به در دسترس بودن بیماران مبتلا به سرطان که به مراکز شیمی درمانی شهر اصفهان مراجعه میکردند، از روش نمونهگیری دردسترس استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران، پرسشنامه تابآوری کونور و داویدسون و پرسشنامه اضطراب مرگ تامپلر بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرمافزار 22spss استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد در بهترین مدل پیشبینی اضطراب مرگ، هوش معنوی پیشبینیکنندۀ اضطراب مرگ و در بهترین مدل پیش بینی تابآوری، هوش معنوی و امید به زندگی قادر به پیشبینی تابآوری هستند و هوش معنوی سهم بیشتری در این زمینه دارد. بدین ترتیب که هوش معنوی وامید به زندگی به عنوان متغییرهای پیشبینی و اضطراب مرگ و تاب آوری به عنوان متغییر ملاک وارد معادله رگرسیون شدهاند که از برازش خوبی برخوردارند و تغییرات تبیین شده توسط مدل، واقعی بوده و ناشی از شانس و تصادف نیست بنابراین هوش معنوی سهم بیشتری در این زمینه دارد و بر این اساس فرضیه اصلی پژوهش تایید میشود. بین ابعاد و نمره کل هوش معنوی و امید به زندگی با اضطراب مرگ بیماران رابطه منفی و معنادار و بین ابعاد و نمره کل هوش معنوی و امید به زندگی با تابآوری بیماران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (05/0>p).
نتیجهگیری: در این پژوهش جهت پاسخگویی به فرضیه اصلی پژوهشی از رگرسیون گام به گام استفاده شده است. تحلیل بررسی مفروضات رگرسیون شامل نرمال بودن، توزیع خطاها، استقلال خطاها، هم خطی چندگانه بین متغییرهای پیشبینی انجام شده است که در حد متوسط رابطه میان متغییرهای پیشبینی و متغییرهای ملاک وجود دارد و از برازش خوبی برخوردار بوده و این پیشبینی معنادار است. نتایج این مطالعه اهمیت هوش معنوی و عزت نفس را به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر امید به زندگی بیماران سرطانی مورد تأیید قرار میدهد؛ بنابراین میتوان گفت با تقویت هوش معنوی عزت نفس و خودکنترلی آنها افزایش یافته و منجر به بهبود سلامت جسمی و روانی آنها نیز میگردد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر به منظور تعیین پیشبینی هوش معنوی و امید به زندگی در اضطراب مرگ و تابآوری بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمیدرمانی و به صورت توصیفی (غیرآزمایشی) و از نوع طرحهای همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان در سال 1402 اجرا شد. تعداد نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مستقل (هوش معنوی و امید به زندگی) 80 نفر و با توجه به در دسترس بودن بیماران مبتلا به سرطان که به مراکز شیمی درمانی شهر اصفهان مراجعه میکردند، از روش نمونهگیری دردسترس استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران، پرسشنامه تابآوری کونور و داویدسون و پرسشنامه اضطراب مرگ تامپلر بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از پیرسون و رگرسیون چندگانه و نرمافزار 22spss استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد در بهترین مدل پیشبینی اضطراب مرگ، هوش معنوی پیشبینیکنندۀ اضطراب مرگ و در بهترین مدل پیش بینی تابآوری، هوش معنوی و امید به زندگی قادر به پیشبینی تابآوری هستند و هوش معنوی سهم بیشتری در این زمینه دارد. بدین ترتیب که هوش معنوی وامید به زندگی به عنوان متغییرهای پیشبینی و اضطراب مرگ و تاب آوری به عنوان متغییر ملاک وارد معادله رگرسیون شدهاند که از برازش خوبی برخوردارند و تغییرات تبیین شده توسط مدل، واقعی بوده و ناشی از شانس و تصادف نیست بنابراین هوش معنوی سهم بیشتری در این زمینه دارد و بر این اساس فرضیه اصلی پژوهش تایید میشود. بین ابعاد و نمره کل هوش معنوی و امید به زندگی با اضطراب مرگ بیماران رابطه منفی و معنادار و بین ابعاد و نمره کل هوش معنوی و امید به زندگی با تابآوری بیماران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (05/0>p).
نتیجهگیری: در این پژوهش جهت پاسخگویی به فرضیه اصلی پژوهشی از رگرسیون گام به گام استفاده شده است. تحلیل بررسی مفروضات رگرسیون شامل نرمال بودن، توزیع خطاها، استقلال خطاها، هم خطی چندگانه بین متغییرهای پیشبینی انجام شده است که در حد متوسط رابطه میان متغییرهای پیشبینی و متغییرهای ملاک وجود دارد و از برازش خوبی برخوردار بوده و این پیشبینی معنادار است. نتایج این مطالعه اهمیت هوش معنوی و عزت نفس را به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر امید به زندگی بیماران سرطانی مورد تأیید قرار میدهد؛ بنابراین میتوان گفت با تقویت هوش معنوی عزت نفس و خودکنترلی آنها افزایش یافته و منجر به بهبود سلامت جسمی و روانی آنها نیز میگردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
