Research code: 1
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1400.652
Clinical trials code: 1
بیمارستان کودکان علی اصغر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران. ، saberjavanmanesh@gmail.com
چکیده: (62 مشاهده)
زمینه و هدف: سی تی اسکن به عنوان یک ابزار تصویربرداری ساده و سریع، می‌تواند ضایعات ریوی در کودکان مبتلا به COVID-19 را به دقت شناسایی و ارزیابی کند. الگوهای تصویربرداری هنوز یکی از مسائل مهم در استفاده از یافته های CT برای تشخیص بالینی COVID-19 می باشد. در مطالعه حاضر، هدف ما ارزیابی یافته های سی تی اسکن در کودکان مبتلا به کوید-19 با PCR مثبت و منفی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر(ع) در سال 1400 بود.
مواد و روش ها: این مطالعه cross sectional بر روی کودکان مبتلا به کوید-19 مراجعه کننده به بیمارستان کودکان علی اصغر در سال 1400 انجام شد. در این مطالعه بیماران به دو گروه تقسیم شدند: (1) بیماران مبتلا به کوید-19 با PCR مثبت، (2) بیماران مبتلا به کوید-19 با PCR منفی. تمام بیماران طی دو روز اول تحت CT قرار گرفتند و سپس اطلاعات مورد نیاز در چک لیستی شامل مشخصات بالینی و یافته های تصویر برداری ثبت گردید. CT اسکن بیماران توسط یک رادیولوژیست Review شد و در نهایت نماهای CT کودکان بر اساس RSNA Structured Reporting 3) به 4 دسته Typical، Atypical، Indeterminate و Negative Category CTs تقسیم شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 آنالیز شدند و سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظرگرفته شد.
نتایج: در مجموع 59 نفر (40.4%) در سی تی اسکن خود دچار درگیری ریه بودند. (14 نفر در گروه PCRمنفی و 45 نفر در گروه PCR مثبت). اگرچه درگیری ریه در گروه PCR مثبت بیشتر از گروه منفی بود (42.5% در مقابل 35%) اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در مطالعه ما الگوی غالب در بین بیماران PCR مثبت و منفی به ترتیب Consolidation، Mixed و سپس GGO بود. الگوی غالب در موارد PCR منفی Consolidation بود در حالیکه الگوهای اپاسیته شیشه مات ، Consolidation و الگوی Mixed در گروه PCR مثبت تقریبا به یک اندازه دیده شدند و تفاوت بین دو گروه از این نظر نزدیک به معنی داری بود. اگرچه Sign های Halo و Round در گروه PCR منفی بیشتر بود تفاوت معنی داری بین این دو گروه در میزان مشاهده Sign های Halo، Reverse Halo، Crazy Paving و Round بین دو گروه مطالعه وجود نداشت. میزان درگیری تیپیک و اینتر مدیت به طور مساوی (15.9%) و بیشتر از آتیپیک (10.9) در دو گروه پی سی آر منفی و مثبت بود که این الگو مستقل از نتیجه PCR بیماران بود. تیپیک بودن درگیری ریه با شدت بیماری تفاوت معنی داری نشان نداد. مقایسه توزیع اپاسیته در سی تی اسکن ریه نشان داد که درگیری های محیطی در موارد PCR مثبت به طور معنی داری بیشتر از موارد PCR منفی است و این تفاوت به لحاظ اماری معنی دار است. درگیری دو طرفه ریه در موارد PCR مثبت بیشتر بود اما تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. همچینین طبقه بندی ضایعات بین دو گروهPCR مثبت و منفی تقریبا یکسان بود. مقایسه درگیری لوبهای مختلف ریه تفاوت معنی داری بین دو گروه PCR مثبت و منفی نشان نداد.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد، درگیری های محیطی در موارد PCR مثبت بیشتر از موارد PCR منفی بود. الگوی غالب در موارد PCR منفی Consolidation بود در حالیکه در گروه PCR مثبت الگوهای اپاسیته شیشه مات ، Consolidation و الگوی Mixed تقریبا به یک اندازه دیده شدند و تفاوت بین دو گروه از این نظر نزدیک به معنی داری بود.
مواد و روش ها: این مطالعه cross sectional بر روی کودکان مبتلا به کوید-19 مراجعه کننده به بیمارستان کودکان علی اصغر در سال 1400 انجام شد. در این مطالعه بیماران به دو گروه تقسیم شدند: (1) بیماران مبتلا به کوید-19 با PCR مثبت، (2) بیماران مبتلا به کوید-19 با PCR منفی. تمام بیماران طی دو روز اول تحت CT قرار گرفتند و سپس اطلاعات مورد نیاز در چک لیستی شامل مشخصات بالینی و یافته های تصویر برداری ثبت گردید. CT اسکن بیماران توسط یک رادیولوژیست Review شد و در نهایت نماهای CT کودکان بر اساس RSNA Structured Reporting 3) به 4 دسته Typical، Atypical، Indeterminate و Negative Category CTs تقسیم شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 آنالیز شدند و سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظرگرفته شد.
نتایج: در مجموع 59 نفر (40.4%) در سی تی اسکن خود دچار درگیری ریه بودند. (14 نفر در گروه PCRمنفی و 45 نفر در گروه PCR مثبت). اگرچه درگیری ریه در گروه PCR مثبت بیشتر از گروه منفی بود (42.5% در مقابل 35%) اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در مطالعه ما الگوی غالب در بین بیماران PCR مثبت و منفی به ترتیب Consolidation، Mixed و سپس GGO بود. الگوی غالب در موارد PCR منفی Consolidation بود در حالیکه الگوهای اپاسیته شیشه مات ، Consolidation و الگوی Mixed در گروه PCR مثبت تقریبا به یک اندازه دیده شدند و تفاوت بین دو گروه از این نظر نزدیک به معنی داری بود. اگرچه Sign های Halo و Round در گروه PCR منفی بیشتر بود تفاوت معنی داری بین این دو گروه در میزان مشاهده Sign های Halo، Reverse Halo، Crazy Paving و Round بین دو گروه مطالعه وجود نداشت. میزان درگیری تیپیک و اینتر مدیت به طور مساوی (15.9%) و بیشتر از آتیپیک (10.9) در دو گروه پی سی آر منفی و مثبت بود که این الگو مستقل از نتیجه PCR بیماران بود. تیپیک بودن درگیری ریه با شدت بیماری تفاوت معنی داری نشان نداد. مقایسه توزیع اپاسیته در سی تی اسکن ریه نشان داد که درگیری های محیطی در موارد PCR مثبت به طور معنی داری بیشتر از موارد PCR منفی است و این تفاوت به لحاظ اماری معنی دار است. درگیری دو طرفه ریه در موارد PCR مثبت بیشتر بود اما تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. همچینین طبقه بندی ضایعات بین دو گروهPCR مثبت و منفی تقریبا یکسان بود. مقایسه درگیری لوبهای مختلف ریه تفاوت معنی داری بین دو گروه PCR مثبت و منفی نشان نداد.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد، درگیری های محیطی در موارد PCR مثبت بیشتر از موارد PCR منفی بود. الگوی غالب در موارد PCR منفی Consolidation بود در حالیکه در گروه PCR مثبت الگوهای اپاسیته شیشه مات ، Consolidation و الگوی Mixed تقریبا به یک اندازه دیده شدند و تفاوت بین دو گروه از این نظر نزدیک به معنی داری بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
