جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ندارد
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1401.132
Clinical trials code: ندارد
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Payam M, Mahmoud aliluo M, Alivandi vafa M. The Role of Couple Burnout and Attachment Styles in Predicting Emotional Divorce. RJMS 2024; 31 (1) :1-10
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8219-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8219-fa.html
پیام محمدرضا، محمودعلیلو مجید، علیوندی وفا مرضیه. نقش دلزدگی زناشویی و سبک‌های دلبستگی در پیش بینی طلاق عاطفی. مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-10
استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، ایران ، m-alilou@tabriz.ac.ir
چکیده: (523 مشاهده)
زمینه و هدف: دلزدگی زناشویی و سبک‌های دلبستگی به عنوان عوامل مؤثر در بروز یا تداوم طلاق عاطفی در نظر گرفته می‌شوند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی براساس سبک‌های دلبستگی و دلزدگی زناشویی می‌باشد.
روش کار: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظرِ روشِ پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه متقاضیان طلاق کلانشهر تبریز بود. تعداد 250 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (1994)، پرسش نامه سبک‌های دلبستگی (1987) و مقیاس دلزدگی زناشویی (1381) در آن‌ها اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم افزارهایSPSS-24 تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن و دلزدگی زناشویی با طلاق عاطفی هم تغییری منفی و بالایی مشاهده شد. همچنین، میان سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا و دلزدگی زناشویی با طلاق عاطفی هم تغییری مثبت و بالایی وجود داشت. بین دلزدگی زناشویی و طلاق عاطفی هم تغییری مثبت و بالایی وجود داشت (01/0> P).
نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش طلاق عاطفی می‌توان برنامه ای تدوین کرد تا با کمک آن بتوان دلزدگی زناشویی و سبک‌های دلبستگی پاتولوژیک را جهت دهی یا اصلاح نمود.
روش کار: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظرِ روشِ پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه متقاضیان طلاق کلانشهر تبریز بود. تعداد 250 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (1994)، پرسش نامه سبک‌های دلبستگی (1987) و مقیاس دلزدگی زناشویی (1381) در آن‌ها اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم افزارهایSPSS-24 تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن و دلزدگی زناشویی با طلاق عاطفی هم تغییری منفی و بالایی مشاهده شد. همچنین، میان سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا و دلزدگی زناشویی با طلاق عاطفی هم تغییری مثبت و بالایی وجود داشت. بین دلزدگی زناشویی و طلاق عاطفی هم تغییری مثبت و بالایی وجود داشت (01/0> P).
نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش طلاق عاطفی می‌توان برنامه ای تدوین کرد تا با کمک آن بتوان دلزدگی زناشویی و سبک‌های دلبستگی پاتولوژیک را جهت دهی یا اصلاح نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آسیب‌شناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
