جلد 27، شماره 9 - ( 9-1399 )
جلد 27 شماره 9 صفحات 63-54 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC.1398.059
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirzaaghaee S, Barzegari A, Naghibi S, Amouzad Mahdirejei H. The effect of three models of continuous training with moderate, high intensity and high intermittent intensity training on the expression of IGFBP1 gene in liver tissue of wistar male rats. RJMS 2020; 27 (9) :54-63
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6288-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6288-fa.html
میرزاآقایی سهیلا، برزگری علی، نقیبی سعید، عموزاد مهدیرجی حسن. تأثیر سه مدل تمرین تداومی با شدت متوسط، شدید و تناوبی شدید بر بیان ژن IGFBP1 در بافت کبد رتهای نر نژاد ویستار. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (9) :54-63
دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، ali_barzegari@pnu.ac.ir
چکیده: (1708 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پیشگیری از بیماریهای کبدی و نیز فقدان اطلاعات کافی در خصوص تأثیر تمرینهای ورزشی بر بیان ژن IGFBP1، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سه مدل تمرینی بر بیان ژن IGFBP1 در بافت کبد رتهای نر نژاد ویستار بود.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفتهای با میانگین وزنی33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامههای تمرینی در گروههای تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونهبرداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن IGFBP1 در بافت کبد با روش PCr تعیین شد.
یافته‌ها: بیان ژن IGFBP1 در هر یک از گروههای ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنیداری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان ژن IGFBP1 در گروه HIIT نسبت به سایر گروههای تمرینی افزایش معنیداری داشته است (001/0p=).
نتیجه گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژنهای مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات HIIT تأثیرات مطلوبتری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
روش کار: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفتهای با میانگین وزنی33±237 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه کنترل، تمرین هوازی با شدت متوسط (MIT)، تمرین هوازی شدید (HIT)، تمرین هوازی تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. برنامههای تمرینی در گروههای تجربی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونهبرداری از بافت کبد انجام گرفت. بیان ژن IGFBP1 در بافت کبد با روش PCr تعیین شد.
یافته‌ها: بیان ژن IGFBP1 در هر یک از گروههای ورزشی مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معنیداری افزایش یافت (001/0p=). در مقایسه سه مدل تمرین مشخص گردید که بیان ژن IGFBP1 در گروه HIIT نسبت به سایر گروههای تمرینی افزایش معنیداری داشته است (001/0p=).
نتیجه گیری: هر سه شیوه تمرینی توانست با بهبود بیان ژنهای مورد مطالعه، تغییرات مطلوبی در کاهش پیامدهای ناشی از آسیب بافت کبد ایجاد نماید. با این حال به نظر می‌رسد که تمرینات HIIT تأثیرات مطلوبتری داشته است، هرچند در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
واژه‌های کلیدی: تمرین تدوامی با شدت متوسط، تمرین تداومی با شدت شدید، تمرین تناوبی شدید، IGFBP1، کبد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
