گروه سلول بنیادی مزانشیمی، جهاد دانشگاهی قم، قم- ایران ، mohsen.sh2009@gmail.com
چکیده: (399 مشاهده)
بافت غضروف به دلیل ماهیت خود که فاقد عروق خونی و اعصاب است، با یک چالش بالینی جهت ترمیم و بازسازی غضروف آسیب دیده روبرو میباشد. آسیب به غضروف و بافتهای استئوکندرال میتواند به علت استئوآرتریت، ورزش، سرطانهای تهاجمی، استرسهای تکراری و التهاب بافت باشدکه با توجه به ظرفیت محدود آن برای بازسازی و یا ترمیم، نیاز به سیستمهای مناسب مواد است که بتواند عملکرد طبیعی بافت را از لحاظ فیزیکی، مکانیکی، بافت شناسی و بیولوژیکی دارا باشد. یکی از مهمترین روش های جایگزین که به عنوان راه حلی کارا در این زمینه معرفی شده است، استراتژی مهندسی بافت می باشد. هدف اصلی مهندسی بافت و پزشکی بازساختی در حوزه ارتوپدی، توسعه جایگزینهای زیستی به منظور بازسازی، حفظ و یا بهبود بافت آسیب دیده و عملکرد اندام غضروفی میباشد. عناصر اصلی در استراتژی مهندسی بافت متشکل از سلولهای ترمیم کننده، فاکتورهای رشد، سیتوکینها و داربستهای مناسب می باشند. مواد زیستی مورد استفاده در مهندسی بافت به عنوان داربست به دو دسته کلی طبیعی و مصنوعی تقسیم بندی میشوند. یک داربست ایده آل، باید دارای خواص زیست سازگاری و مکانیکی مطلوب همراه با زیست تخریب پذیری مناسب بوده و بتواند همراه با تعاملات موثر بین سلولی، فرآیند غضروف سازی را نیز القا نماید. در دهه های اخیر، از فناوری نانو نیز به عنوان یک ابزار قدرتمند جهت کمک به مهندسی بافت غضروفی استفاده شده است. علم نانومواد روش های جدیدی برای بهبود و تقویت مهندسی بافت ارائه کرده است. هدف از این مقاله ارائه یک مروری دقیق از بازسازی و ترمیم بافت غضروف با استفاده از استراتژی های مهندسی بافت می باشد.
نوع مطالعه:
مروري |
موضوع مقاله:
بیولوژی (زیست شناسی)